Jako gwiazdorska seria Apple TV+ Krople Boga kończy swój pierwszy sezon, Camille i Issei wypełniają swoje ostatnie wyzwanie w konkursie na odziedziczenie majątku ojca. Przed nimi jednak prawdziwe wyzwania.
Ostateczny konkurs sprawdzi ich lojalność i siłę, ale nic nie przygotuje ich do ostatecznej próby. The Krople Boga finał pierwszego sezonu, zatytułowany „Wszystko albo nic” stanowi wspaniałe zakończenie niespodziewanej rozkoszy.
Krople Boga podsumowanie: „Wszystko albo nic”
Sezon 1, odcinek 8: Camille Léger (grana przez Fleur Geffrier) budzi się na dźwięk Thomasa Chassangre (Tom Wozniczka) skradającego się do jej pokoju w posiadłości jego ojca, Philippe'a (Gustave Kervern). Camille i Issei Tomine (Tomohisa Yamashita) zostają tam odosobnieni na pozostałą część ostatniego wyzwania.
Thomasowi zabroniono rozmawiać z Camille, ale nikt nie zgadnie, czy obejmuje to szeptane wybuchy pożądania. (Uwielbiam tę małą slapstickową rutynę, w której Thomas i Camille próbują być cicho, niszcząc meble w skrzypiącym małym pokoju naprzeciwko Isseia, żeby go nie obudzić. Znakomita praca Fleur Geffrier i Toma Wozniczki.)
Thomas nie może jej jeszcze powiedzieć, ale zerwał ze swoją dziewczyną. Teraz mogą być razem.
Tymczasem kochanka Isseia, dziennikarka Yurika Katase (Azusa Okamoto), w końcu tropi ojca Isseia, Hirokazu (Satoshi Nikaido), aby spróbować namówić go, by sobie wybaczył. Nie będzie łatwo go przekonać, by sobie pobłażał. Czuje, że zawiódł zarówno syna, jak i żonę, Honokę (Makiko Watanabe). A teraz, gdy Issei zna prawdę — że jego biologicznym ojcem jest jego dawny mentor, Alexandre Léger (Stanley Weber), mężczyzna, o którego dziedzictwo walczą Camille i Issei — związek Hirokazu i Isseia może się zmienić na zawsze.
Camille i Issei załatwiają sprawę
Mówiąc o zmianach, Issei i Camille w końcu się dogadują. Porównują notatki i pomocne gesty, gdy zbliża się termin ostatecznego wyzwania. Ostatnią rzeczą, jaką muszą zrobić, to odtworzyć wino, którego spróbowali, korzystając z dostępnych roczników w piwnicach winnicy Chassangre. Camille ma atak paniki, ale jakoś sobie z tym radzi.
Philippe sędziuje zawody na osobności, nie wiedząc, komu dał zwycięstwo. A potem Issei łapie łososia z pobliskiego strumienia i robi obiad dla wszystkich.
„Dokładnie tak wyobrażałem sobie kolację w twoim kraju” — mówi Issei. „Wszyscy mówią za głośno, dotykają się, śmieją… Czuję się bardzo szczęśliwy, że mogę być tutaj dziś wieczorem. Widzieć szczęście podczas posiłku jest cenne”. To bardzo miła chwila.
Linie krwi i bomby
Philippe opowiada im o tym, jak Honoka i Hirokazu odwiedzili posiadłość Chassangre i spotkali Alexandre'a, a także robi kilka zdjęć do rozdania. To skłania Isseia, by w końcu powiedział Camille, że Hirokazu nie jest jego prawdziwym ojcem. Mówi jej także — po japońsku, żeby nikt inny przy stole nie mógł zrozumieć — kto jest jego prawdziwym ojcem. To rzuca Camille, ale zgadza się z jego prośbą, by zaczekała do kolacji z pogawędką o tej konkretnej bombie.
Issei podejrzewa, że jego mama i tata ukrywali przed nim tajemnicę Alexandre'a, ponieważ myśleli, że to Issei dziadek, Noboru (Masane Tsukayama), nie zaakceptowałby białego zięcia ani dziecka rasy mieszanej jako wnuk. Ale nie może wiedzieć, jak Alexandre porzucił matkę.
Camille i Issei wyrażają współczucie i zgadzają się, że po zawodach zajmą się resztą. Przytulają się na lotnisku, zanim rozejdą się w swoje strony, a sposób, w jaki ten gest ich obu zbija z tropu, jest czymś niezwykłym.
Yurika spotyka Isseia na lotnisku i mówi mu, że znalazła jego ojca. Mówi mu, że powinien odwiedzić swojego tatę, ale Issei nie jest w nastroju. Wciąż jest wściekły po tym, jak dowiedział się, że był ofiarą kłamstw przez całe życie.
A zwycięzcą jest …
Następnego dnia Camille i Issei słyszą wyniki: zremisowali. Dokładnie tego spodziewał się Aleksander. Następnie jego prawnik (Antoine Chappey) odtwarza im ostatnią wiadomość od mężczyzny na łożu śmierci. Okazuje się, że przygotował ostatnie wyzwanie — rundę nagłej śmierci zwaną testem Krople Boga.
Camille jest tak wściekła, że rezygnuje, co pozostawiłoby wszystko Isseiowi. Wraca do domu, żeby się spakować, ale wtedy Issei mówi coś, co zmienia jej zdanie: jeśli oboje zrezygnują, cały spadek przejdzie na Lucę Inglese (Diego Ribon), nieuczciwego partnera biznesowego Alexandre.
To wystarczy, aby upewnić się, że Camille nie wróci do domu bez rywalizacji. Docierają do piwnicy, każą im znaleźć „krople boga” i robią jedyną rozsądną rzecz: dostają młotkiem.
Wtedy Camille przywołuje odległe wspomnienie. Jest małą dziewczynką na ramionach ojca i aby uspokoić ją co do przerażających błyskawic i grzmotów, mówi jej, że to wszystko jest naturalne. Że bez deszczu nie ma wina.
Więc Camille mówi „deszcz” jako odpowiedź na wyzwanie. To prawda, ale ona wie, że Issei nie móc to wiedzieli. Aleksander oszukał.
Proponuje, że podzieli się spadkiem z Isseiem, ale on odmawia. Jak kilka sekund później mówi matce przez telefon, ma tylko jednego ojca i nie jest to Alexandre Léger. Issei wyrusza następnego dnia, aby znaleźć swojego tatę i godzą się. Następnie Camille sprzedaje większość wina na publicznej aukcji, kupuje je w całości i przekazuje wszystko Isseiowi.
nie byłam pożądana
Chłopcze, chłopcze, co za wspaniały występ Krople Boga był. Wszedłem z lekkim niepokojem, a trochę niezgrabnej wczesnej symboliki ustąpiło miejsca wspaniałej prezentacji utalentowanej obsady, reżysera (Odeda Ruskina) pragnących nakreślić wizualne strategie niewysłowionych doznań oraz wspaniale i precyzyjnie napisaną historię rodziny uczącej się granic i akceptacji.
Tak Krople Boga finał pierwszego sezonu jest całkiem czysty. Ale po tym całym napięciu i mroku, którym udało się tu dotrzeć, nie sądzę, by stanowiło to jakikolwiek problem, aby dać widzom najszczęśliwsze możliwe zakończenie. byłem zadowolony. A kiedy odcinek się skończył, poczułem się tak, jakbym wypuścił powietrze po raz pierwszy od wielu godzin.
★★★★☆
Oglądać Krople Boga na Apple TV+
Już teraz możesz obejrzeć cały pierwszy sezon Krople Boga na Apple TV+.
Ocenione: TV-MA
Uważaj:AppleTV+
Scout Tafoya jest krytykiem filmowym i telewizyjnym, reżyserem i twórcą wieloletniej serii wideoesejów Niekochany Do RogerEbert.com. Napisał dla The Village Voice, komentarz filmowy, The Los Angeles Review of Books I Magazyn nylonowy. Jest autorem Cinemaphagy: O psychodelicznej klasycznej formie Tobe Hoopera I Ale Bóg uczynił go poetą: oglądanie Johna Forda w XXI wieku, the reżyser 25 filmów fabularnych oraz reżyser i montażysta ponad 300 esejów wideo, które można znaleźć na stronie Patreon.com/honorszombie.
