In deel 8 van “Mijn nauwe ontmoetingen met Steve Jobs,” Macworld oprichter David Bunnell beschrijft hoe Steve Jobs en IDG-uitgever Pat McGovern een deal ondertekenen om te lanceren Macworld in combinatie met de Mac.
Een groot obstakel bleef vóór het eerste nummer van Macworld tijdschrift van de persen kon rollen bij de Brown Printing Company in Minnesota. Ik moest mijn baas, Pat McGovern (hier afgebeeld), voorzitter van de IDG, en Steve Jobs, voorzitter van Apple, ertoe brengen om te gaan zitten en het contract te ondertekenen.
Met echte cijfers van onze boekhoudafdeling belde ik McGovern om hem precies te vertellen hoeveel geld we al hadden uitgegeven en hoeveel meer we wilden uitgeven, zelfs als we de. niet hebben afgedrukt tijdschrift.
'Beseft u, oom Pat,' zei ik, 'de kwestie ligt al bij Brown? Het is klaar om te gaan.”
Na enkele ogenblikken van doodse stilte zei McGovern dat hij over een paar dagen aan de westkust zou zijn. We zouden samen naar Apple gaan, Steve ontmoeten en het contract afmaken.
Het was een zeldzame heldere maar koude januaridag toen McGovern me ontmoette bij de computer wereld kantoor in San Francisco en we reden samen naar Cupertino in zijn gele Mercedes-sedan, een erg mooie auto, zo niet zo sportief als Steve's 560SL-cabriolet. Omdat hij altijd zijn reputatie van soberheid wilde beschermen, legde McGovern me uit dat zijn vrouw, Lori, hem had gekocht de auto omdat ze zich schaamde dat hij bleef rijden in zijn oude Oldsmobile met zijn kilometers van ver over- 100,000.
Het gerucht ging dat toen Lori Pat McGovern voor het eerst ontmoette, ook al was hij al een multi-miljonair technologie uitgever, hij sliep op een matras van de vloer en deed zijn eigen was in een buurt met muntautomaten Wasserette.
Ik mocht oom Pat graag en luisterde graag naar zijn kwinkslagen over het leven en wat er nodig was om een succesvol bedrijf op te bouwen. Hij stond bekend om zijn uitspraak: "Als je de juiste mensen hebt, hoef je elkaar maar één keer per jaar te ontmoeten en" vragen, ‘hoe ging het?'” waardoor ik dacht dat ik niet een van die mensen was, aangezien hij me minstens één keer per jaar ontmoette. maand.
Na het parkeren in de outreaches van het Apple-terrein, wees ik hem op de nu beroemde piratenvlag, liet hem zien de gehandicapte ruimte waar Steve zijn auto parkeerde en hem meenam op een rondleiding door de ontwikkeling gebouw. Ik stelde McGovern voor aan enkele van de hoofdrolspelers, waaronder de briljante programmeur Andy Hertzfeld, Joanna Hoffman, die was begonnen met onderzoek en uiteindelijk die de marketinginspanningen van de Mac leidde, en de Macintosh-hoofdingenieur, Burrell Smith, die met zijn lange blonde haar en gladde gezicht eruitzag alsof hij nog 14 jaar oud was oud.
Ze hadden geen idee wie McGovern was, behalve mijn vriend, een lange, joviale uitgeverij in een marineblauw pak met dubbele rij knopen en glanzende zilveren knopen. Steve was er nog niet, dus ik liet hem Steve's 'kantoor' zien, een bescheiden hokje met een eenvoudig bureau, stoel, een Macintosh en een foto van zijn dochter, Lisa. McGovern was onder de indruk dat Steve geen groot, luxe kantoor had - hij moet bij zichzelf hebben gedacht: "hij is goedkoop, net als ik."
Toen Jobs kwam opdagen, was hij vriendelijk genoeg, en hoewel ik wist dat hij nog steeds boos was over het bericht dat McGovern miljoenen had uitgegeven om de tijdschriften van Wayne Green te kopen, zei hij er niets over. Hij praatte een paar ogenblikken vriendschappelijk met Pat en wees erop waar hij in Woodside woonde, meer was… landelijk en minder 'zakelijk' dan de wijk Hillsborough in McGovern, ook al waren beide even exclusief.
En toen kondigde Steve aan dat hij niet met ons zou onderhandelen. "Ik heb het gewoon te druk zo dichtbij om te lanceren, dus ik neem jullie mee om onze advocaat te ontmoeten," zei hij, "en als jullie er samen met hem uitkomen, dan teken ik de overeenkomst .”
Ik herinner me niet veel van het gesprek dat Steve en Pat hadden tijdens de wandeling naar het bedrijf van Apple hoofdkantoor aan de nabijgelegen weg met de toepasselijke naam "Infinity Loop" omdat ik veel te hard moest werken om bij te blijven met hen. Ze leken elkaar te overtreffen in wie het snelst kon lopen.
Ik had eerder met Steve rondgelopen, dus ik was bekend met zijn intimiderende tempo, maar had geen idee dat McGovern net zo snel kon bewegen. Ik vroeg me af of snelwandelen iets te maken had met zakelijk succes of misschien probeerden ze allebei hun tijd samen te minimaliseren.
Dit was in ieder geval een gelukkige wending. Het zou veel gemakkelijker zijn om met David Kopf om te gaan, de advocaat van Apple die ons al had geholpen bij het opstellen van het contract. Er was geen risico dat Pat en Steve elkaar zouden gaan beledigen.
Uiteindelijk kreeg oom Pat zijn gegarandeerde betalingsschema en kreeg ik ernstige blauwe plekken op mijn schenen van hem die me onder de tafel schopte wanneer hij dacht dat ik hem zou tegenspreken of onterecht zou verhogen bezwaren.
De "deal" voorzag alleen in betalingen tot $ 600.000 in plaats van de $ 1,8 miljoen die Mike Murray en ik hadden bedacht omdat Kauf wijselijk sceptisch was over Steve's prognoses over het aantal Macs dat zou worden verscheept eerste jaar. Hij vertelde McGovern dat "200.000 niet 600.000" realistischer was. McGovern vond dit prima. Hij dacht nog steeds dat het hele ding zou floppen en in ieder geval de $ 600.000 zou betalen voor de lancering.
De Macintosh zou een blindganger zijn, maar we zouden min of meer break-even zijn, en belangrijker nog, David Bunnell en Andrew Fluegalmen zouden hun lesje leren. Ze zouden teruggaan naar DOS en weer goede jongens zijn.
Deel 1: Steve ontmoeten
Deel 2: De Macintosh voor het eerst zien
Deel 3: We ontmoetten de ECHTE Steve Jobs
Deel 4: Steve Jobs zegt dat we "naar de balie moeten gaan"
Deel 5: Steve komt met een heel rare advertentie
Deel 6: Steve poseert voor de eerste cover van Macworld
Deel 7: Andrew Fluegelman dringt er bij Apple op aan de introductie uit te stellen
Deel 8: Pat McGovern ontmoet Steve, de deal is rond.
Deel 9: Steve is geweldig!
Deel 10: Steve Duimt zijn Neus bij de Apple II
Deel 11: De Macintosh spreekt voor zichzelf (letterlijk)...
Deel 12: De dikke Mac redt de dag
Deel 13: Steve neemt Tina mee naar het Macworld Dinner Party
Deel 14: Ella Fitzgerald zingt gelukkige verjaardag voor Steve
Deel 15: Steve's NeXT Big Thing
Volg mij op Twitter @davbunnell
