Er was, op zijn zachtst gezegd, veel dat waanzinnig goed was aan de terugkeer van Steve Jobs bij Apple. Maar een ding dat me altijd als minder dan goed opviel vanuit het perspectief van een Apple-fan, was dat hij stopte met het geven van onthullende diepte-interviews.
Naarmate zijn vermogen om het verhaal te beheersen toenam, verschoof de CEO van Apple begrijpelijkerwijs weg van het spelen van de mediahond die hij had… was voor het eerste deel van zijn carrière, waar hij met vaak pijnlijke eerlijkheid zou spreken met schijnbaar elk tijdschrift dat zou hebben hem. Een van zijn laatste dergelijke interviews? Degene die verscheen in de editie van 16 juni 1994 van Rollende steen.
![Schermopname 2016-06-16 om 10.51.25 Geen banen in zicht!](/f/003f35fd2d20c569269fefdc0035181f.png)
Foto: Rolling Stone
Gezien hoe belangrijk Jobs is als een wereldwijd icoon, niet alleen in geeky tech-kringen, is het veelzeggend over waar Steve was in 1994 dat hij niet eens de cover van het tijdschrift haalde. De hoofdafbeelding is van de band Soundgarden, die toen zijn 10e verjaardag vierde (net als overigens de Mac). Het andere grote verhaal op de omslag was een artikel over Richard Nixon, die eerder dat jaar was overleden.
Ter vergelijking: Jobs runde een falend technologiebedrijf (de populaire perceptie van NeXT in die tijd, zelfs als het leidde tot veel van de innovaties die Apple definieerden bij de terugkeer van Jobs). Het interview brengt hem in een contemplatieve stemming, nadat hij de NeXT-hardwareafdeling in 1993 had gesloten en het risico lopen "[verdwijnen] in de hyperruimte", zoals interviewer Jeff Goodell opmerkt in zijn: invoering.
Het interview verwijst naar veel van de dingen die Jobs al dacht te veranderen aan Apple als hij er nog was: van het gebrek aan innovatie van de Mac, waardoor Microsoft inhalen, naar zijn overtuiging dat "kleine teams van drie, vier, vijf mensen" de toekomst van app-ontwikkeling zullen vormgeven - iets dat de App Store uiteindelijk perfect zou maken Doorzichtig.
Zijn zeker de moeite waard om te lezen en, zoals ik al eerder heb opgemerkt, ben ik gefascineerd door de 'wildernisjaren' van Jobs bij NeXT. Ze worden vaak verdoezeld door mensen die doen alsof het een kleine hapering was tussen Jobs 'stints bij Apple, in plaats van een vormende, tien jaar durende periode in een professionele carrière die slechts 35 jaar duurde.