Dit verhaal verscheen voor het eerst in Cult of Mac Magazine.
Toen ik uitsluitend op mijn iPad werkte, berichten schreef voor Cult of Mac en alles wat daarmee te maken had, had ik een geweldige tijd om sommige dingen voor elkaar te krijgen. Het leek alsof elke kleine stap onderzocht moest worden voordat ik iets voor elkaar kon krijgen.
Uiteindelijk stopte ik en ging terug naar een gesplitste iPad/iMac-configuratie, maar niet om de redenen die je zou denken.
Als ik nu mijn iPad meeneem naar mijn werk, zoals wanneer we een beurs bezoeken of een paar dagen op reis ga, hoef ik er niet eens over na te denken. Er is de afgelopen jaren zoveel veranderd dat de iPad voor veel taken echt net zo capabel is als een Mac - en je hoeft geen nerd te zijn om het te doen.
Schrijven op de iPad werkte altijd prima - je sluit gewoon een Bluetooth-toetsenbord aan en typt. Het probleem was al het andere dat te maken had met blogposten (ik zal blogposten als voorbeeld gebruiken, maar het meeste van wat ik ga schrijven is van toepassing op veel meer).
Hier is hoe het vroeger werkte: ik zou nieuws verzamelen in Mijnheer de lezer, de RSS-app en e-mail alle waarschijnlijk ogende verhalen naar mezelf, waarna een e-mailregel op mijn Mac het zou verwerken en toevoegen naar mijn Omnifocus, die zou synchroniseren met mijn iPad (dit verbeterde toen Omni de mail-in-functie toevoegde die de Mac omzeilt deel).
Dan zou ik beginnen met schrijven en het bronartikel openen in Schrijfpakket, en het gebruik van Writing Kit om de artikelen ook te plaatsen. Alle foto's die ik in het verhaal zou gebruiken, moesten via de filmrol worden verwerkt, in een andere app worden verkleind en - als ik een paar screenshots wilde combineren - in weer een andere app.
Zoals je kunt zien, was de belangrijkste hindernis het werken met foto's. Hoewel de iPad best goed is voor het bekijken en bewerken van foto's, ging het bij deze bewerking vroeger niet echt om nauwkeurige pixelafmetingen of het werken met meerdere afbeeldingen. Ik had eigenlijk een python-script, draaiend in Pythonista, dat afbeeldingen op het klembord zou combineren tot een enkele afbeelding.
Foto's uploaden
In de browser
Sinds Safari de mogelijkheid heeft om foto's van de filmrol te uploaden, is het mogelijk om de gewone WordPress-website te gebruiken om alles te doen (niet dat je dat ook zou willen - het is verschrikkelijk). Je kunt nog steeds geen andere soorten bestanden uploaden, maar hoe zou je dan zonder "Finder" voor iOS? Foto-uploads maakten het voor iedereen vrij eenvoudig om onderweg te bloggen, als je je artikelen zou kunnen typen in een crashende browserweergave
Scheuten & bladeren
Maar zou het niet eenvoudiger zijn om gewoon een link naar uw afbeeldingen in een teksteditor in te voegen? Dat is het idee erachter Scheuten & bladeren, een app waarmee je een foto kunt maken met je iPhone en die foto vervolgens uploadt naar Dropbox. Het genereert vervolgens een link naar die afbeelding en stuurt deze naar de app van uw keuze (of kopieert deze naar het klembord).
Als je deze link in een tekstartikel plakt, heb je daar een afbeelding.
Aandelen voor Flickr
Aandelen doet hetzelfde, alleen beter. Shares uploadt foto's naar Flickr in plaats van Dropbox, maar laat je ook foto's uit je filmrol kiezen. Het uploaden van camerakiekjes is handig, maar niet veel goeds voor door PR geleverde afbeeldingen. Bij Cult of Mac hebben we een script dat alle Flickr-afbeeldingen naar onze eigen servers kopieert, wat best netjes is.
Toetsenbord sneltoetsen
Tekstuitbreiding
TextExpander is essentieel op de Mac, je kunt een paar toetsaanslagen typen en ze uitbreiden tot hele alinea's tekst. Ik heb sjablonen ingesteld voor ons standaard beoordelingsformaat, evenals om mijn e-mailadres voor mij in te voeren. Maar Apple heeft de iOS-versie van de app vrijwel verlamd, waardoor ontwikkelaars ondersteuning voor TextExpander in hun eigen apps moeten toevoegen.
iOS-sneltoetsen helpen enigszins, maar ze missen essentiële functies zoals harde returns in fragmenten. Ik heb een fragment ingesteld om mijn adres te typen, maar ik moet handmatig retouren toevoegen om het elke keer op afzonderlijke regels te krijgen.
Hier is duidelijk ruimte voor verbetering, maar het is niet allemaal slecht nieuws:
Ondersteuning voor hardwaretoetsenbord
Veel apps voegen goede ondersteuning toe voor externe toetsenborden. Spreekwoord, de Markdown-schrijfapp, kan bijna uitsluitend vanaf het toetsenbord worden gebruikt. Met verschillende combo's waarmee u dingen kunt doen, van het vet maken en cursief maken van tekst tot het navigeren door uw lijst met bestanden met zoeken.
iOS 7 heeft ook wat extra toetsenbordbedieningen toegevoegd. In safari kun je bijvoorbeeld op ⌘T drukken om een nieuw tabblad te openen, op ⌘R om opnieuw te laden en op ⌘L om de cursor in de URL-balk te plaatsen. Deze komen overeen met de snelkoppelingen die in OS X worden gebruikt, waardoor het heel gemakkelijk is om ze te onthouden.
Ik stopte met het gebruik van de iPad voor mijn werk omdat ik de hele dag pijn in mijn arm en schouder kreeg van het aanraken van het scherm. Sneltoetsen zouden veel hebben gedaan om te helpen.
iCloud is beter geworden
Ik weet niet zeker of iCloud min of meer betrouwbaar is, maar het heeft zijn weg gevonden naar veel meer apps. Als u desktop- en iOS-versies van apps zoals PDFPen, Byword en zelfs Apple's eigen iWork-suite hebt, kunt u schakel naadloos tussen je Mac en je iPad, en al je werk zal zijn zoals je het op de andere hebt achtergelaten machine.
En apps zoals Smile's PDFPen-compatibel Scan+ app zal zelfs OCR (optische tekenherkenning) uitvoeren op gescande afbeeldingen, de tekst extraheren en dit vervolgens synchroniseren met de Mac-versie van PDFPen. In dit geval is de iOS-versie superieur aan de desktopversie.
Automatisering
Automatisering op de iPad is het afgelopen jaar veel beter geworden. Dankzij inter-app URL-schema's waarmee applicaties informatie naar elkaar kunnen sturen en vervolgens een herhaling de andere kant op kunnen sturen, het is mogelijk om het sandboxing-model van iOS te omzeilen dat beveiliging (goed) toevoegt, maar het voor apps moeilijk maakt om gegevens te delen (slecht).
Apps zoals Concepten en Launch Center Pro laat je allerlei taken automatiseren. Concepten kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt in combinatie met een bookmarklet in Mobile Safari om een deel van tekst gemarkeerd op een webpagina en voeg deze toe aan de herinneringen-app, compleet met de URL van het origineel bladzijde.
iOS 7
iOS 7 zelf heeft een groot verschil gemaakt voor het werken op de iPad. Control Center maakt het een stuk eenvoudiger om instellingen direct aan te passen, zonder in de instellingen-app te hoeven graven. Dit klinkt niet als veel, maar op oudere iPads kan een reis naar de instellingen-app genoeg geheugen gebruiken dat iOS je vorige app geforceerd zou stoppen, wat een herstart en mogelijk verlies van werk vereist.
De iOS 7 app-switcher is ook geweldig voor schrijfwerk. Je kunt bijvoorbeeld Byword schrijven en vervolgens dubbeltikken op de startknop (of, nog beter, de startknop op een extern toetsenbord) en het volledige scherm van de vorige app wordt in miniatuur weergegeven. Op een retina iPad is dit voldoende om spelling of woorden te controleren, of om naar foto's te verwijzen, of iets anders dat een snelle blik op het scherm vereist. Vervolgens gaat u met nog een tik rechtstreeks terug naar uw oorspronkelijke app.
Achtergrondupdates zijn ook handig. Ik gebruik bijvoorbeeld de Mr Reader RSS-app veel. En ik bedoel heel veel. Mijn iPad heeft dit geleerd en ververst nu mijn abonnement op de achtergrond vrijwel elke keer als ik de iPad wakker maak. Wanneer ik Mr Reader start, vertelt de kleine indicator me meestal dat mijn laatste synchronisatie een paar minuten geleden was.
Nogmaals, dit klinkt niet als veel, maar het zorgt ervoor dat de iPad doet alsof al je apps de hele tijd op de achtergrond draaien. Net als de desktop, alleen zonder dat de batterij leegloopt
Wat is er nog nodig
Er is nog een lange weg te gaan. Een betere communicatie tussen apps zou veel problemen oplossen. Op dit moment moet ik een foto terug opslaan in de filmrol nadat ik deze met een app heb bewerkt, en dan moet ik die nieuwe foto in een andere app openen om verdere wijzigingen aan te brengen. Een service waarmee je dezelfde afbeelding tussen apps kunt blijven schudden totdat je klaar bent, zou geweldig zijn.
Readdle, heeft zoiets aan zijn eigen apps toegevoegd. Wanneer je de Documenten-app gebruikt om je bestanden te ordenen en te bekijken, kun je ervoor kiezen om een bestand naar een andere Readdle te sturen app (bijvoorbeeld een PDF-weergave), bewerk deze en stuur de bewerkte versie terug naar Documenten, allemaal zonder meerdere te maken exemplaren.
Een klembordgeschiedenis zou ook geweldig zijn. Kopiëren en plakken is zo vervelend op iOS dat het een enorme hulp zou zijn als je er gewoon meerdere zou kunnen kopiëren items naar het klembord, pop, pop, pop, en plak ze vervolgens een voor een, in willekeurige volgorde, in een andere app.
En een nog betere toetsenbordintegratie zou ook netjes zijn. Zoals het kunnen ⌘-tabbladen tussen apps zoals je kunt op de Mac. Ja, het is een beetje nerd, maar als je een toetsenbord gebruikt om op je iPad te werken, zou ik zeggen dat je de nerd-test al een tijdje geleden hebt doorstaan.
Conclusie
Zou ik weer fulltime op een iPad gaan werken? Waarschijnlijk niet. Er lijkt niet veel zin te hebben. Ik doe het meeste van mijn werk vanaf een bureau thuis, waar een toetsenbord en een groot scherm hoog voor mijn gezicht gehouden meer logisch zijn dan proberen een tien-inch iPad te gebruiken die op het bureau staat,
Maar de dingen zijn zo geëvolueerd dat ik gemakkelijk tussen de twee kan schakelen. Ik schrijf en publiceer met Byword op zowel de iPad als de iMac. En enigszins ironisch, mijn internetverbinding thuis viel net uit, dus ik heb mijn iPad aan mijn zijde voor Hipchat en voor feitencontrole, en mijn krachtige 27-inch iMac voor me om te schrijven.
Maar als ik een week wegga, neem ik geen MacBook. Ik neem de iPad en een toetsenbord, en ik heb er helemaal geen last van. Voorbij zijn de dagen dat werken vanaf een iPad betekende dat je uren of dagen moest instellen, testen om er zeker van te zijn dat alles in het veld zou werken. Nu werkt het gewoon.
Dit verhaal verscheen voor het eerst in Cultus van Mac Magazine.
