SAN FRANCISCO — Zelfs in een stad die bevolkt wordt door ninja's, goeroes en rocksterren, heeft Mario Estrada misschien wel de coolste baan die er is.
Hij is de directeur van Fun voor digitale foto-app Hipstamatic en hoopt dat je hem er niet om zult haten.
"De meeste mensen geloven niet dat dit mijn taak is, maar er is veel nagedacht over de titel", zegt hij, genietend van de zon vanuit de lounge op het dak van het SOMA-hoofdkantoor van de startup. “Iemand vroeg ooit waarom ik niet de VP van plezier was, maar dat betekent dat er iemand leuker is dan ik. En je kunt geen president van plezier zijn, want eigenlijk is president zijn nooit leuk."
Over het algemeen vermijdt Estrada het trollen van het monster met groene ogen door details van de draaimolen van zijn leven, met meestal twee of drie concerten per week en tijd voor brunch bijna elke dag.Eén uitzondering: hij kon het niet laten om een bètaversie van de nieuwe app van het bedrijf te gebruiken, filmisch, om zijn collega's in de war te brengen over wat ze misten toen hij op een tijdschriftopname was in Los Cabos, Mexico. Vandaag uitgebracht, de
app laat gebruikers korte video's maken, de kenmerkende filters van Hipstamatic toevoegen en de clips delen op sociale netwerken."Om de juiste hoeveelheid jaloezie op te wekken, moesten ze die golven echt zien neerstorten op dat geweldige strand", zegt hij. "Ze de video sturen was slecht, maar absoluut effectief."
Hipstamatic kan nu wel wat plezier gebruiken. Gelanceerd in 2009, handelt het bedrijf op de verkoop van zijn retro-tastische premium lenzen en filters. Professionele fotografen ontwikkelden een onmiddellijke liefde voor het bedrijf (vraag Damon Winter, die er een prijs mee won op de voorpagina van de New York Times) en er nog steeds echt voor gaan.
Het fronsende gezicht kwam nadat Instagram, een vergelijkbare kleine, eigenzinnige frenemy-startup ook gevestigd in San Francisco, in 2012 door Facebook voor een miljard werd gekocht. Hipstamatic verloren focus, ingekort en probeert sindsdien terug te komen. De overgebleven Haus-bewoners zijn het erover eens dat klein mooi is, maar of ze de goede tijden op lange termijn kunnen voortzetten zonder kritische massa, blijft een vraag.
Binnen in het Fun Haus
De afgelopen vier jaar heeft Estrada, een grafisch ontwerper van beroep, acts als Surfer Blood en The Mowgli's voor live sets op het hoofdkantoor, bijgenaamd Haus of Hipstamatic, geruzied. Hij is ook curator van de frequente fotografieshows van het bedrijf en is het brein achter happy hours en brunches.
Dat klinkt als een bijzaak van het echte app-maken, totdat je het Haus bezoekt. Het is op een doordeweekse dag 10.30 uur en er zijn maar drie mensen zo vroeg aan het werk: Mario, zijn assistent en CEO Lucas Allen Buick, die zijn motorjack niet eens uittrekt voordat hij espresso maakt voor iedereen op de begane grond bar.
Echo's van feesten uit het verleden zijn overal: de koelkast staat vol met Pabst en IPA, en op elke verdieping van het drie verdiepingen tellende gebouw staat een lege fles sterke drank die getuige is. De evenementen begonnen als een manier om fotografen te laten zien, maar toen dat resulteerde in een heleboel mensen Hipstamatic stond te bang om hun eigen spontane foto's te maken en begon muziek in de rij te zetten evenementen.
"Iemand vergeleek ons met een studentenhuis omdat we van die happy hour-dingen op het dak hebben", zegt hij. Hij vergelijkt de Hipstamatic-crew met een klein gezin en zegt dat de eindeloze reeks feesten een beetje lijkt op het organiseren van potlucks als een manier om contact te maken met de grotere gemeenschap.
Estrada heeft een aantal taken op het bureau, maar zelfs die zijn meer geweldig dan zwaar: hij is hoofdredacteur van de maandelijkse Snap Magazine (vaak de redactionele kalender afstemmend op muziekfestivals die hij bijwoont of verre reizen die hij maakt) en rept de cool-to-be-retro-outfit op sociale media en in zijn eigen gemeenschap, Oggl.
Als zijn werk losjes kan worden gedefinieerd als "alles wat we doen dat niet de eigenlijke app codeert", heeft hij soms zijn directeur van Fun-hoed afgezet en de meer gebruikelijke van VP van speciale projecten aangetrokken.
"Mensen zagen 'leuk' op een visitekaartje en dachten dat ik op een veel lager niveau zat", zegt hij. "Door VP voor iets te plaatsen, klinkt het legitiemer. Dus als we samenwerken met Nike, Microsoft of Nokia, word ik dat.”
Socialiseren 101 voor muurbloempjes
Drie jaar geleden ontmoette ik Estrada terwijl ik wachtte aan de bar van een echt slecht cocktailevenement, het soort waar iedereen staat te kijken om er cool uit te zien, maar zich belachelijk voelt. Ik had absoluut geen plezier. We begonnen te kletsen - vooral klagen over de gastheren, de drankjes en alle anderen - en we hadden een geweldige tijd.
Ik kwam er later achter dat hij een van zijn professionele tips van Director of Fun op mij had toegepast: zoek iemand die net zo ellendig is als jij, en jullie twee kunnen je eigen plezier maken.
"Er is veel onhandigheid bij deze dingen, dus als je een introvert bent of niet veel mensen kent, ga dan naar iemand anders in hetzelfde schuitje", adviseert hij. “Zo veel plezier is het zijn met de mensen van wie je geniet. Je moet moeite doen om ze te vinden.”
FOMO. kalibreren
Estrada, 30, geeft toe dat hij zijn posts op sociale media heeft beperkt, zodat hij niet overkomt als een wilde en gekke zorgeloze man zijn kicks krijgen bij exotische fotoshoots en indie-concerten terwijl de rest van ons koestert in de gloed van laptop schermen.
"Ik wil niet consequent posten, omdat het niet echt eerlijk is", zegt hij. "Ik kan niet elk concert, elke maaltijd, elke fotograaf of muzikant die ik ontmoet posten zonder eruit te zien als een complete klootzak."
Een baan met een andere titel
In de jaren sinds Estrada de DoF-titel droeg, is de technische scene van San Francisco gek geworden van creatieve baannamen ("media-houthakker", iemand?) en ook de voorspelbare terugslag, zoals deze sjabloon dat een protestbrief verstuurt voor mensen die zulke grillige functietitels gebruiken.
Als hij een nieuwe moest kiezen, zegt hij dat hij voor 'mixologist' zou gaan, aangezien de term zijn rol beschrijft als: Hipstamatic's hoofdorganisator van het feest en geeft ook een petje voor zijn favoriete cocktail, de Old ouderwets.
"Als er een keerzijde is aan mijn werk, is het dat ik nooit vrij ben", zegt hij.
Estrada, die opgroeide in het Mexicaanse restaurant van zijn familie, streeft ernaar de rode mol van zijn moeder te recreëren, maar tot nu toe is zijn koelkast meestal gevuld met een scala aan hete sauzen.
"In de afgelopen drie jaar ben ik misschien één keer in een supermarkt geweest", zegt hij. “Mijn voornemen voor het nieuwe jaar was om één keer per week te koken. Ik ben er nog niet.”