In de nieuwsbusiness blijft een verhaal met benen in onze hoofden, gesprekken en spin-offs van vervolgkoppen. Dat was de grote krant van deze week waarin Amazon werd beschreven als een helse snelkookpan waar werknemers huilen aan hun bureau.
Niet iedereen was het ermee eens The New York Times stuk dat deze conclusie trok na interviews met meer dan 100 huidige en voormalige werknemers. Nu zelfs een Keer redacteur vraagt zich af of het verhaal eerlijk was.
Openbare redacteur Margaret Sullivan, wiens taak het is om kritiek te leveren op de berichtgeving van de krant, vroeg zich af of anekdotes een volledig en juist beeld schetsen.
"Maar geeft het artikel, met alle eerlijkheid, de realiteit van het leven als Amazon-medewerker weer?" Sullivan schreef: in een column die woensdag online is gepubliceerd. “Er zijn (voor zover ik weet) geen serieuze vragen gerezen over de harde feiten. Dat is om The Times's credit. Maar dat kan deels zijn omdat het artikel minder werd gedreven door onweerlegbaar bewijs dan door generalisatie en anekdote. Voor zo'n vernietigend resultaat, gepresenteerd met zoveel drama, lijkt dat niet genoeg."
Het vernietigende artikel, zondag gepubliceerd met de kop "Inside Amazon: Wrestling Big Ideas in a Bruising Workplace", is een van de meest gemailde en meest bekeken ooit op de website van de krant. De reeks commentaren onderaan het lange artikel nadert de 6000.
Het geroezemoes was te horen op internet. CEO Jeff Bezos schreef een memo aan werknemers waarin hij zei dat het artikel de Amazone die hij kent niet beschrijft en drong er bij werknemers op aan misbruik door werknemers te melden. Een andere medewerker schreef een weerwoord op LinkedIn, zeggen dat het artikel van Jodi Kantor en David Streitfeld valse beweringen deed, halve waarheden spinde en werd afgezwakt met een voortdurende vooringenomenheid die de krant tegen het bedrijf heeft.
Sullivan heeft opmerkingen van de Keer hoofdredacteur Dean Baquet, die het niet eens was met haar conclusies, en zei dat het een uitdaging is om over bedrijven te rapporteren omdat ze niet onderworpen zijn aan dezelfde transparantiewetten als de overheid.
"Ik verwerp het idee dat je een verhaal als dit op een andere manier dan met anekdotes kunt melden", zei Baquet. “Je praat met zoveel mogelijk mensen en trekt conclusies. Dat is de enige manier om het te benaderen."
Veel van de kritiek beweert dat het artikel misschien geïsoleerde gebeurtenissen uit het verleden beschrijft, maar dat er geen melding wordt gemaakt van veranderingen die zijn aangebracht om de werkplek gelukkig en lonend te maken.
Bron: Geek Draad
