Als Apple een iCamera zou maken, zou het er zo uitzien. De Iris, een conceptontwerp van Mimi Zou, is zo uitgepuurd dat het niet eens heeft een knop. En net als de ontwerpen van Apple, brengt deze minimale aanpak enkele compromissen met zich mee.
De Iris wordt bestuurd door je iris (verrassing!). Wanneer je hem oppakt en tegen je oog houdt, scant hij je iris en herkent je, waarbij de instellingen worden aangepast aan je favorieten.
Om scherp te stellen, kijk je gewoon naar een onderwerp en om een foto te maken, dubbelknipper je (of knipoogt, denk ik). Om in te zoomen, tuur je. Zie het als multi-touch voor je ogen. Meer kijken misschien?
Dit klinkt misschien als sciencefiction, maar Canon gebruikte jarenlang oogdetecterende AF in zijn spiegelreflexcamera's, met wisselend succes. Zou's camera is misschien maar een concept, maar er is geen echte reden dat deze camera niet gemaakt zou kunnen worden.
Dat brengt ons bij de compromissen. Hoewel de oogdetectie netjes is en zoomen met de ogen leuk klinkt, is het ontbreken van een ontspanknop een punt van zorg.
Sluitervertraging is al vervelend genoeg, zelfs in de tientallen milliseconden. Maar een dubbele knippering betekent dat je elke keer je schot mist. En zelfs als je het geluk hebt om het moment vast te leggen, weet je het nooit: dit is een controlesysteem dat inhoudt dat je oog gesloten is op het moment dat je de opname maakt. Voeg daarbij het ontbreken van een scherm voor snelle beoordeling en je ziet het probleem.
Voeg toch een enkele knop toe en dit kan een winnaar zijn.
Bron: Dezeen