Mensen houden van grote en glanzende objecten. Het kan ons dus vergeven worden dat we absoluut worden weggeblazen door het idee van Google om IP via gigantische ballonnen door de lucht te sturen naar afgelegen gebieden waar anders geen internetconnectiviteit zou bestaan.
Het meest adembenemende aspect van de Loon-project is het feit dat het systeem algoritmen gebruikt om gepubliceerde windsnelheid- en richtingsgegevens om te zetten in navigatie met behulp van algoritmen. (Ballonnen worden verplaatst door een hoogte te vinden waarop de lucht in de goede richting beweegt.)
Zoveel over dit project is oogverblindend - de reikwijdte en durf ervan; de op zonne-energie werkende servers-in-the-sky; en het feit dat ballonnen internet naar afgelegen gebieden zullen brengen - dat het kernaspect van Loon gemakkelijk over het hoofd wordt gezien.
Het belangrijkste van Loon is: mesh-netwerken.
Het idee achter mesh-netwerken is dat in plaats van gebruikersterminals (telefoons, tablets en pc's) hun connectiviteit krijgen via fysiek bekabelde notities, zoals zendmasten en wifi-routers, elk onderdeel in een mesh-netwerk is een zender, een ontvanger en een relais Van de gegevens.
Mesh-technologie breidt netwerken uit tot ver buiten het bereik van de bekabelde verbinding met internet. Zolang er ten minste één relaisketen van knooppunten is, elk binnen het bereik van een ander, strekt het netwerk zich uit over lange afstanden.
Het opzetten van een ketting van notities in de lucht is storend, maar het verstoort geen bestaande technologie of monopolie of iets anders behalve de afwezigheid van technologie. Loon doorbreekt de beperkingen van armoede en geografie. En dat is geweldig.
Maar als Google echt ontwrichtend wilde zijn - echt het meest ontwrichtende wat ik kan bedenken - zouden ze Loon-achtige mesh-netwerken rechtstreeks in Android inbouwen.
Iedereen die zich buiten het bereik van zowel wifi- als mobiele breedband-dataverbindingen bevindt, of iedereen die zich eenvoudigweg geen dataverbinding kan veroorloven, kan schakel gewoon Mesh Networking in de instellingen van de Android-telefoon in en krijg niet alleen connectiviteit, maar deel het ook met anderen door een knooppunt in de netwerk.
In tegenstelling tot ballonnen, die zouden kunnen worden neergeschoten door repressieve regeringen en die niet in gebieden zouden worden ingezet waar draadloze providers politieke macht hebben, kunnen op smartphones gebaseerde mesh-netwerken opgaan in de omgeving. Autoriteiten en vervoerders konden niet zeggen wie een gelicentieerd, betaald account gebruikt en wie een mesh-netwerkaccount gebruikt.
Technisch gezien is telefoongebaseerd mesh-netwerken haalbaar en is aangetoond.
Een project genaamd de Ad-hocnetwerken voor smartphones (SPAN) gebruikte bestaande wifi-chips in Android-telefoons om mesh-netwerken te creëren. Netwerken die zijn gemaakt met SPAN maakten niet alleen tekstgebaseerde communicatie mogelijk na de aardbeving in Haïti in 2010, maar ook VoIP - telefoongesprekken via het datanetwerk.
Het probleem met SPAN was dat het systeem moeite had met functioneren met constant wisselende locaties van telefoons. Dus een ander project om een flexibeler routeringsprotocol te ontwikkelen, genaamd de Beter-benadering-naar-mobiel-adhoc-netwerk (BATMAN), werd gelanceerd en gaat door.
Met behulp van het BATMAN-protocol kunnen smartphones tot op 30 meter afstand met elkaar verbinding maken en VoIP werkt tot vijf hops vanaf de fysieke verbinding.
Een andere groep onderzoekers van de Australische Flinders University vond een manier om Android-telefoongesprekken uit te breiden naar de Outback en buiten het bereik van zendmasten.
De genieën achter dit project blijken hier nog steeds mee bezig. Ze noemen het de Serval-project.
Deze projecten zijn slecht gefinancierd en beperkt in omvang. Daardoor hebben ze tot niets duurzaam bruikbaars geleid en krijgen ze niet de tractie die ze zouden moeten krijgen.
Ze hebben ook geen toegang tot de meer algemeen gebruikte Android-code of hebben geen invloed op hoe Android-handsets worden ontworpen en gebouwd.
Wat Android mesh-netwerken nodig heeft, is een groot budget, Google-achtig "Loon shot" -project dat ertoe leidt dat mesh-netwerken worden ingebouwd in elke "Google Experience" of "Nexus Experience" -telefoon.
En nu ik erover nadenk, vraag ik me af of deze mogelijkheid kan worden ingebouwd in de aankomende Moto X-telefoon waar iedereen behalve Google het over heeft. Volgens geruchten doet Google iets heel "anders" met de Moto X, iets dat te maken heeft met gloednieuwe technologie.
De CEO van Motorola, Dennis Woodside, liet zelfs doorschemeren dat de nieuwe telefoon "het leven van mensen zou veranderen".
En tot slot horen we dat de Moto X-telefoon mogelijk erg laag geprijsd is - zoals in, gericht op opkomende markten.
Een Moto X-telefoon met ingebouwde mesh-netwerken waarin mobiel breedband en Wi-Fi-connectiviteit optioneel zijn, zou in alle geruchten passen.
Hoe dan ook, Google is het juiste bedrijf om mesh-netwerken te mainstreamen. En niet zomaar een mesh-netwerk, maar echt goede mesh-netwerken die snel, flexibel en groot bereik zijn. De vaardigheid van Google met algoritmen is waarschijnlijk de sleutel om mesh-netwerken op grote schaal goed te laten functioneren.
Een dergelijke functie zou de meest ontwrichtende inzet van technologie in de geschiedenis zijn, waardoor internetconnectiviteit in handen komt van de armen, de afgelegen, de onderdrukten - en levensreddende communicatie brengen naar mensen in rampgebieden en tijdens de macht mislukkingen.
Terwijl Loon-ballonnen internetconnectiviteit naar afgelegen plaatsen kunnen brengen, kan Android mesh-netwerken het verspreiden zodra het daar is.
(Afgebeeld: Paul Gardner-Stephen, technisch architect, mede-oprichter van het Serval Project)
http://www.servalproject.org/about/the-team
