Apple TV+'s spannende nieuwe Zuid-Koreaanse sci-fi-serie Dr. Brain duikt deze week in het verleden om fouten, spijt en moord te ontdekken.
Hersensynchronisatiewetenschapper Sewon Koh begint te begrijpen dat, hoewel hij in het middelpunt van een samenzwering zit, zijn eigen schuldgevoel veel relevanter is voor de misdaden in kwestie dan hij aanvankelijk dacht. Het is tenslotte niet illegaal om een slechte echtgenoot te zijn. Maar wanneer uw nalatigheid leidt tot ontvoering, moord en fraude, is het te laat om sorry te zeggen.
Dr. Brain samenvatting: ‘Hoofdstuk 4’
Toen we Sewon voor het laatst verlieten (gespeeld door Parasiet's uitstekende Sun-kyun Lee), was hij op zoek naar Heejin, de dochter van de overleden vertrouwelinge Junki Lim van zijn vrouw (Kim Ju-hun) nadat de herinneringen aan een dode gangster hem en de autoriteiten naar haar schuilplaats in de Woud. Nu heeft Heejin een vlinder getekend en verborgen aanwijzingen voor wat er met haar is gebeurd in zijn vleugels. Het is allemaal schuin, maar het is meer dan genoeg voor Sewon om door te gaan - in ieder geval totdat Heejin genoeg hersteld is om te beginnen met praten.
Luitenant Choi (Seo Ji-hye) wil niet dat Sewon de hoop koestert dat zijn zoon, Doyoon (Jeong Si-on), nog leeft. Een theorie waarvan hij overtuigd is geraakt sinds hij een glimp begon te opvangen van de dood van zijn vrouw en zoon tijdens de hersensynchronisaties. De mysterieuze tekening van Heejin geeft hem echter veel om optimistisch over te zijn. De luitenant blijft op haar hoede om een burger haar onderzoek te laten voortzetten, maar ze kan de gepijnigde blik in Sewons ogen niet ontkennen wanneer ze voorstelt dit te laten gaan.
Sewons collega-onderzoeker Namil Hong (Jae-won Lee) is immers ondergedoken na hulp aan de dokter voer een hersensynchronisatie uit op een dood privé-detective die toevallig in hun onderzoeksfaciliteit lag lijkenhuis. Dus de kans dat een nieuwe aanwijzing loskomt, lijkt op dit moment klein. Maar dan verschijnt de spookachtige Kangmu (Park Hee-binnenkort) terwijl Sewon zijn comateuze vrouw bezoekt en voorstelt om helemaal opnieuw te beginnen. De aanwijzingen wachten misschien op Sewon in zijn hersensync-verbeterde geheugen.
Ze gaan naar de hut waar Doyoon zogenaamd is omgekomen bij een brand, en Sewon begint flitsen te krijgen van de herinneringen van zijn vrouw. Ze vertelt Junki dat ze wenste dat Sewon een meer attente echtgenoot was. Ze vindt het jammer dat ze zoveel tijd met Heejin en Junki doorbrengt, maar ze zou bijna willen dat Sewon meer uiterlijke tekenen van jaloezie had getoond waar ze geen tijd mee doorbracht hem. Dat zou in ieder geval hebben bewezen dat Sewon om haar gaf. De wetenschapper ging zo op in zijn onderzoek dat ze als vreemden waren voordat haar ongeluk hen voorgoed van elkaar scheidde in dit vliegtuig.
Ze leken meer op een gezin zonder mij
Sewon realiseert zich wat een waardeloze echtgenoot hij is geweest, met alleen ondode Kangmu als gezelschap, is uitstekend. Het is een sereen moment van reflectie op de fouten die de wetenschapper heeft gemaakt en hoe hij, hoewel hij niets te maken heeft met de misdaden die hem hierheen hebben geleid, net zo verantwoordelijk is voor de situatie. Als hij een meer oplettende familieman was geweest, zou Jaeyi (Yoo-Young Lee) nooit iets met Junki te maken hebben gehad. En misschien waren deze moorden vermeden.
De aanwijzingen blijven warm en snel komen. De schurken verschijnen in het huis van Namil Hong op zoek naar hem voordat de politie daar kan komen, dus ze zijn te laat om het pak slaag dat ze zijn moeder geven te stoppen. Zijn betrokkenheid bij Sewons eerste hersensynchronisatie-experimenten was duidelijk meer dan puur toeval.
Ondertussen krijgt Sewon opnieuw een visioen van de overleden kat en de dode inbreker over het lot van zijn zoon, Doyoon. Het lijkt erop dat ze zijn lichaam hebben vervangen door een dummy. En omdat de situatie zo kort en droog leek, voerde niemand DNA-tests uit op de verkoolde resten om te bepalen of het echt het lichaam van Doyoon was dat werd teruggevonden tijdens de explosie die zijn leven zou opeisen.
Maar er zijn nog steeds veel vragen: waarom wilden ze Doyoon in de eerste plaats ontvoeren? Het was niet voor het geld, want ze lieten het lijken alsof hij dood was. Er is nog iets vreemds aan de hand. Misschien heeft het iets te maken met Sewons eigen geschiedenis als de focus van studie in zijn jeugd, wat leidde tot de heel gunstig getimede dood van zijn moeder, het incident waarmee de serie in de eerste plaats begon?
Als de aflevering eindigt, graaft Sewon Doyoon op - of wat hij dacht dat Doyoon was - met Kangmu als gezelschap (in een scène die doet denken aan Stephen King's Dierenseminarie). En Sewon komt er voor eens en voor altijd achter dat Doyoon niet in dat graf lag. Dat betekent natuurlijk niet dat hij nog leeft. Maar Sewon blijft te vergiftigd door hoop om dat te overwegen. Hij is te ver heen. Ik hou van de aanwezigheid van Kangmu als Sewons ondode geweten, een morbide, gewelddadige Japie Krekel met een zonnebril. Hoe meer deze show zichzelf wordt, hoe leuker het is om naar te kijken.
Kijk maar Dr. Brain op Apple TV+
Nieuwe afleveringen van Dr. Brain arriveert vrijdag op Apple TV+.
Beoordeeld: TV-MA
Bekijk op:Apple TV+
Scout Tafoya is een film- en tv-recensent, regisseur en maker van de langlopende serie video-essays de onbeminde voor RogerEbert.com. Hij heeft geschreven voor The Village Voice, Filmcommentaar, The Los Angeles Review of Books en Nylon tijdschrift. Hij is de auteur van Cinemaphagy: over de psychedelische klassieke vorm van Tobe Hooper, de regisseur van 25 speelfilms en auteur van meer dan 300 video-essays, te vinden op: Patreon.com/honorszombie.