Veel commentatoren op de iPad merkten de overeenkomst op tussen Heerlijke bibliotheek en de iBooks virtuele boekenplanken voor de weergave van e-booktitels. Dat deed Delicious Monsters Wil Shipley ook.
Praten met de Washington Post, Shipley leek overstuur... maar leek het ook te begrijpen.
Maar het ding met iBooks is dat het een boeklezer is. Dus ze keken natuurlijk rond, vonden de beste interface voor het weergeven van boeken (de schappen van Delicious Library) en zeiden: ja, dit is wat we doen ...
Shipley merkt vervolgens op dat hij eigenlijk begrijpt waarom Apple hem geen cheque kon uitschrijven: het zou zijn opgevat als een wettelijke erkenning dat Apple kopieerde zijn ontwerp, en aangezien de gebruikersinterface van Delicious Library niet auteursrechtelijk of gepatenteerd is, zou het eigenlijk de schuld blootleggen, niet sluiten het.
Maar Shipley ging toen verder met enkele sombere gedachten over hoe het voelt als auteur om je werk gekopieerd, maar niet herkend te zien:
Als schepper is een deel van wat ik zoek erkenning, onsterfelijkheid. Ik werk niet voor Apple of Google (ik heb banen en buy-outs gekregen) omdat ik zelf de roem wil. Het is mijn kans op onsterfelijkheid. Mijn ontwerpen zijn mijn kinderen. Dus het stinkt als ik het gevoel heb dat Steve misschien bekendheid krijgt voor mijn innovatie. Ik verlies als het ware mijn kinderen.
Maar je kinderen zijn niet echt van jou. Ze hebben een eigen leven. Dus als je ontwerpen de wereld veranderen, moet je het accepteren. Je moet zeggen: 'Ok, dit was zo'n goed idee, andere mensen namen het en renden ermee weg. Ik win.'
Ik denk dat dit een volwassen reactie is, en zoals Shipley opmerkt, lijkt het alsof hij dezelfde vacatures heeft afgewezen die Apple de meeste van zijn Delicious Library-collega's heeft gedaan.
Toch lijkt het een slechte krekel van Apple. De inspiratie en, sommigen zouden kunnen zeggen, ronduit plagiaat lijkt vrij duidelijk: het is eerlijk gezegd onmogelijk dat Apple niet bekend was met het werk van Shipley.
Uiteindelijk lijkt het er echter op dat Shipley er zich bij neerlegt om met tegenzin gevleid te worden door de iBooks-swipe. Maar hopelijk heeft hij een lesje geleerd: de volgende keer dat hij met een geweldig idee komt, zorgt hij ervoor dat het gepatenteerd wordt.
