Κοίτα, θα είμαι κατευθείαν μαζί σου, δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου. Όχι, απλώς ένας μέσος θεατής ταινιών. Αλλά είμαι οπαδός της Apple, και πιθανώς, όπως εσείς, αυτός που θαύμαζε πολύ τον Στίβεν Π. Θέσεις εργασίας.
Έτσι, από την περασμένη Τρίτη, όταν έπρεπε να παρακολουθήσω την έγκαιρη προβολή της νέας ταινίας του Άστον Κάτσερ, Θέσεις εργασίας, οι άνθρωποι με ρωτούν τι πιστεύω για αυτό. Πρόκειται για μια ταινία που ζει πολύ καλά; Ο Κούτσερ παρέδωσε; More πιο συχνά, "Πόσο κακό ήταν;"
Καλά…
Μετά τον ιδρυτή της Apple από τα χρόνια του στο κολέγιο μέχρι το ντεμπούτο του iPod, Θέσεις εργασίας είναι μια ματιά στις ταπεινές αρχές του και της Apple, που ανεβαίνουν στην εξουσία, τα χάνουν όλα και επιστρέφουν στην κορυφή. Και εκπληκτικά, περίπου 10 λεπτά αργότερα, ανακάλυψα ότι αυτή η ταινία τροφοδοτήθηκε από κάποιον με αξιοσημείωτες ερμηνείες.
Το όνομά του είναι Τζος Γκαντ. Παίζοντας το ρόλο του πιστού βοηθού του Τζομπς, Στίβεν Βόζνιακ, η απόδοση του Γκαντ ήταν ζεστή, γνήσια, συγκινητική και έφερε απόχρωση και πολυπλοκότητα σε μια ταινία που, ειλικρινά, χρειαζόταν πραγματικά την ώθηση.
Με ενθουσίασαν ακόμη περισσότερο οι φανταστικές ερμηνείες των φημισμένων ηθοποιών Dermot Mulroney (ως επενδυτής αγγέλου της Apple Mike Markkula), Matthew Modine (ως Pepsi Man John Sculley) και J.K. Ο Σίμονς.
Ο Kutcher ως Jobs από την άλλη…
«Παρακολούθησα τον Κάτσερ μιμούμαι Ο Steve Jobs, αντί στην πραγματικότητα θελκτικός αυτόν."
Κοίτα, θέλω να σου πω ότι το κάρφωσε. Θέλω να σας πω ότι ο Στιβ Τζομπς ήταν τόσο καλός, που όλοι πρέπει να ντρεπόμαστε που τον αμφισβητούμε ποτέ. Αλλά, όπως η πιθανότητα να χειροκροτήσει το κοινό στο τέλος αυτής της ταινίας - αυτό δεν συμβαίνει.
Ο Κάτσερ, για όλη του την αγάπη για τον άντρα, για όλη του την έρευνα στον τρόπο που ο Τζομπς μιλούσε, μεταφερόταν και αλληλεπιδρούσε με τους ανθρώπους γύρω του, δεν ήταν σε θέση να παρουσιάσει μια αυθεντική εικόνα. Για όλη τη διάρκεια της ταινίας, με την περίεργη ερμηνεία του για τον περίπατο, τη διάθεση και την ομιλία του Τζομπς, παρακολούθησα τον Κάτσερ μιμούμαι Ο Steve Jobs, αντί στην πραγματικότητα θελκτικός αυτόν.
Σε αντίθεση με τον Γκαντ, η παράσταση είναι μόνο πιο οδυνηρή και έπρεπε να αναρωτηθώ αν ο Κάτσερ ένιωθε τόσο ξεπερασμένος όσο φαινόταν.
Φυσικά, δεν μπορώ να δώσω στον κ. Κ. όλο το φταίξιμο. Νέος συγγραφέας Ματ Γουίλις έγραψε το σενάριο και ήταν αυτός που ήταν υπεύθυνος για το πρωινό παπούτσι κάθε ιστορίας και κομματιού της ιστορίας του Στιβ Τζομπς - και εννοώ κάθε ένα κομμάτι που έχετε ακούσει στη ζωή σας-σε μια ταινία δύο ωρών. Με τόσα πολλά να δείξουν, αυτές οι ιστορίες παίχτηκαν με τρόπους που στην καλύτερη περίπτωση φαίνονταν επινοημένοι και προβλέψιμοι. Τις περισσότερες φορές, αποδείχτηκαν αηδιαστικοί, τυροκομικοί και δύσκολο να ακολουθηθούν. Μεταφέροντας τόσα πολλά, η πλοκή της ταινίας έμεινε χωρίς εστίαση. Ακόμα δεν είμαι σίγουρος περί τίνος πρόκειται.
«Το αποτέλεσμα είναι μια απεικόνιση που οριοθετεί την καρικατούρα»
Whlies επίσης ζωγραφίζει τον Jobs με ένα περίεργο φως - το φως του θαυμαστή. Και το αποτέλεσμα είναι μια απεικόνιση που οριοθετεί την καρικατούρα. Ο Jobs εμφανίζεται ως άνθρωπος, σχεδόν θεϊκός στην ικανότητά του να επηρεάζει, να προβλέπει και να διαπραγματεύεται, αλλά να μην μπορεί να πραγματοποιήσει μια κανονική συνομιλία. Συναντά σχεδόν αυτιστικό τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούσε με τους ανθρώπους. Τα άγρια άκρα ήταν πολύ μεγάλα για να τα πιστέψω, και για μένα, άφησε τον χαρακτήρα του Jobs να αισθάνεται κούφιος.
Α, αλλά εδώ είναι μια ανατροπή - εξακολουθώ να πιστεύω ότι πρέπει να δείτε αυτήν την ταινία. Ναι σοβαρολογώ.
Γιατί; Λοιπόν, αν και η πλοκή είναι μπερδεμένη, το γράψιμο δεν είναι υπέροχο, ο Κάτσερ δεν αποδίδει και η ταινία είναι γεμάτη σαν μια κακή γαλοπούλα των Ευχαριστιών, αυτό είναι μια κίνηση για τους οπαδούς. Ναι κύριε, μια ταινία γυρισμένη από θαυμαστές, για θαυμαστές. Και παρόλο που δεν είναι μια εξαιρετική ταινία, είναι μια διασκεδαστική βόλτα και θα απολαύσετε μερικές υπέροχες ερμηνείες από δεύτερους ηθοποιούς.
Και όταν ο ρόλος των πιστώσεων, θα νιώσετε καλά γνωρίζοντας, ε, τουλάχιστον το είδατε και βιώσατε τα πάντα - και Εννοώ τα πάντα - της ιστορίας της Apple και του Jobsian που διαβάσατε και ακούσατε, όλα παίχτηκαν στο ασημένιο οθόνη.
