Ζω στην ανατολική ακτή, αλλά έχω πάει στη Silicon Valley δύο φορές. η επίσκεψη στη μητέρα της Apple ήταν ένα must-do για μένα.
Perhapsσως νιώθετε το ίδιο. Είναι συναρπαστικό για εμάς τους θαυμαστές, αν και το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να σταθμεύσετε, να τραβήξετε φωτογραφίες μπροστά από το κεντρικό κτίριο 1 Infinite Loop και την πινακίδα Apple κοντά στο δρόμο και, στη συνέχεια, επισκεφθείτε το The Store Store. Είναι μια ιδιαίτερη απόλαυση καθώς δεν πωλούν συσκευές Apple, πουλάνε αντικείμενα με λογότυπο που δεν βρίσκονται πουθενά αλλού. Δεν ξέρω αν θα έφτανα στο σημείο να αποκαλέσω την επίσκεψή μου προσκύνημα, αλλά ήταν κορυφαία προτεραιότητα για μένα, αν επρόκειτο να βρεθώ οπουδήποτε κοντά στη Silicon Valley.
Τώρα ας αναλογιστούμε τη νέα πανεπιστημιούπολη της Apple που ανακοίνωσε ο Στιβ Τζομπς στο Δημοτικό Συμβούλιο του Κουπερτίνο τον Ιούνιο του περασμένου έτους.Θα ανοίξει κάποια στιγμή το 2015. Είναι απλά όμορφο και πολύ μοναδικό, καθώς η Apple έχει αντιστρέψει την τυπική αναλογία 80% κτιρίων σε 20% εξωραϊσμού σε μόλις 20% κτιρίων και 80% εξωραϊσμού! Σίγουρα μοιάζει με ένα είδος ιπτάμενου δίσκου, ή ακριβέστερα, ιπτάμενου δακτυλίου. Ξέρω ότι θα ήθελα να επισκεφτώ αυτήν την πανεπιστημιούπολη μια μέρα και είμαι σίγουρος ότι θα το θέλουν κι άλλοι θαυμαστές. Επιπλέον, αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, φοιτητές, τουρίστες και απλώς περίεργοι. Η νέα πανεπιστημιούπολη θα γίνει ένας κύριος προορισμός και η Apple πρέπει να το συνειδητοποιήσει αυτό, και το πιο σημαντικό, να το αγκαλιάσει.
Έχω αυτό που πιστεύω ότι είναι μια εξαιρετική ιδέα και αυτό το άρθρο χρησιμεύει ως όχημα για να φυτέψουμε τον σπόρο αυτής της ιδέας, ελπίζουμε ακόμη και στην ηγετική ομάδα της Apple. Πρώτα όμως, και με κάθε ειλικρίνεια, ένα εταιρικό μουσείο είναι κάτι που ο ίδιος ο Steve Jobs ήταν αντίθετος. Σίγουρα θα συνέχιζε να είναι έτσι, αν ζούσε ακόμα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο βασικό ζήτημα.
Ειδικά με το πέρασμα του Steve, αυτή η ιδέα / έργο θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά από την ηγεσία της Apple. Η Apple πρέπει να χτίσει ένα δημόσιο μουσείο για να γιορτάσει το παρελθόν και το παρόν. Πρέπει επίσης να δημιουργήσει έναν ειδικό δημόσιο χώρο στη νέα πανεπιστημιούπολη. Ένας χώρος όπου οι επισκέπτες μπορούν να περάσουν μερικές ώρες μαθαίνοντας περισσότερα για την εταιρεία που σέβονται και για τα προηγούμενα προϊόντα και την ηγεσία που έφεραν την Apple εδώ και τώρα. Ένα υπέροχο μέρος για να χαλαρώσουν οι επισκέπτες και να μάθουν για το συναρπαστικό παρελθόν της Apple, ενώ στέκονται στο συναρπαστικό παρόν και το μέλλον της εταιρείας. Ένα μέρος για να μάθετε επίσης κάτι περισσότερο από τον Steve Jobs και να γιορτάσετε περαιτέρω τη ζωή και την επιρροή του στην Apple και τον κόσμο. Δεν προτείνω όμως ένα αρχείο, καθώς υπάρχει ήδη στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Λίγο μετά την επιστροφή του Steve Jobs στην Apple, ακύρωσε τα σχέδια για τη δημιουργία ενός εταιρικού μουσείου και έδωσε στον Stanford όλα τα αρχεία το 1997.
Ο Στιβ Τζομπς είναι ο Walt Disney της Apple. Υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες συγκρίσεις και παραλληλισμοί που πρέπει να γίνουν για τους δύο άνδρες. Έγινε μάλιστα ένας ενδιαφέρων δεσμός μεταξύ των δύο εταιρειών, ο οποίος αυτή τη στιγμή συνεχίζεται με τον Bob Igor, CEO της Disney, ο οποίος προσχώρησε στο διοικητικό συμβούλιο της Apple μετά το θάνατο του Steve. Η Walt Disney Company αποτελεί ένα καλό παράδειγμα στο πώς να χειριστείτε την κληρονομιά ενός ιδρυτή. Η Apple δεν αφορά μόνο τον Steve Jobs, αλλά η κληρονομιά του είναι το πιο λαμπρό αστέρι που εξακολουθεί να λάμπει εκεί. Η Apple πρέπει να έχει ένα ειδικό τμήμα του μουσείου αφιερωμένο σε αυτόν, και ένα που να αποτυπώνει και να εμφανίζει τον εξαιρετικό αντίκτυπό του στη ζωή σήμερα μέσω της προσωπικής τεχνολογίας. Υπάρχουν πολλά βιβλία και ντοκιμαντέρ για τον Steve Jobs, αλλά η φιλοσοφία του σχεδιασμού πρέπει να αναγνωριστεί και να θυμηθεί περαιτέρω από την Apple, στην Apple. Ένας χώρος μουσείων θα γίνει ένας ιδιαίτερος προορισμός των νέων εταιρικών γραφείων, τόσο για το κοινό όσο και για τους εργαζόμενους.
Εάν είναι δυνατόν, ένας ολόκληρος δημόσιος χώρος θα είχε τη μεγαλύτερη αίσθηση. Αυτός ο χώρος θα περιλαμβάνει τη δική του δημόσια δεξίωση, λόμπι και σαλόνι. Επίσης, το να έχετε το μουσείο δίπλα στο κατάστημα της εταιρείας και δίπλα σε μια περιοχή της καφετέριας θα ήταν ιδανικό. Αυτό δημιουργεί έναν ολόκληρο δημόσιο χώρο για τους επισκέπτες να έχουν ένα χαλαρωτικό και πολύ ευχάριστο ταξίδι στη νέα πανεπιστημιούπολη της Apple. Όλα θα γίνουν ένα περαιτέρω μέρος της επωνυμίας και της εμπειρίας των πελατών της Apple, για όσους είναι. Αυτή η ιδέα παρουσιάζει ορισμένα περίπλοκα και σοβαρά θέματα σχεδιασμού για την Apple όσον αφορά την πρόσβαση, τη στάθμευση, τη διαχείριση και την ασφάλεια. Θα ήταν απολύτως ένα πρόσθετο και συνεχές κόστος για αυτούς, αλλά η τιμή PR θα ήταν ανεκτίμητη. Περισσότεροι άνθρωποι θα θέλουν να επισκεφθούν αυτήν τη νέα πανεπιστημιούπολη, οπότε γιατί όχι να τη διευκολύνουν και να την διαχειριστούν καλύτερα. Η Apple πρέπει να κατέχει την εμπειρία και να την ενσωματώνει.
Είναι σημαντικό το εταιρικό μουσείο της Apple να είναι ισορροπημένο και δίκαιο στις αντανακλάσεις του, τόσο με τους ανθρώπους που έχουν ηγηθεί της Apple - Tim Cook, Steve Jobs, Gil Amelio, Michael Spindler, John Sculley, Mike Markkula και Michael Scott, και τα προϊόντα του - iPad, iPhone, Macintosh, Newton, Lisa, Apple ///, Apple] [, και τα λοιπά. Πολλά μπορούν να μάθουν και να προβληματιστούν σε αυτό το πλαίσιο. Τα έτη 1985 - 1996 χρησιμεύουν ιδιαίτερα για να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τα αναγεννησιακά χρόνια του Στιβ Τζομπς μετά την επιστροφή του στην Apple. Η εταιρεία είναι τώρα ένα παράδειγμα ανάκαμψης και επιτυχίας μέσα από το όραμά του.
Εδώ είναι δύο πρωτότυπα έργα τέχνης που δείχνουν τους δύο πρώτους χώρους του μουσείου. Φαντάζομαι ότι το πλήρες μουσείο θα είναι περίπου δύο ή τρεις φορές μεγαλύτερο σε μέγεθος. Πιθανότατα θα είχε νόημα να αφιερώσουμε μεγάλους χώρους στην Apple] [χρόνια, το Macintosh, και στη συνέχεια η επιστροφή του Steve Jobs και η αναβίωσή του στην Apple.
Στο ή κοντά στο μπροστινό μέρος του νέου Apple Campus βρίσκεται η κύρια είσοδος, με μια μεγάλη γυάλινη επιφάνεια. Αυτός είναι ο δημόσιος χώρος υποδοχής και οι δημόσιοι χώροι του κτιρίου. Μετά την είσοδο, και στα αριστερά κατά μήκος της καμπύλης του κτιρίου είναι η είσοδος τόσο στο εταιρικό Μουσείο της Apple όσο και στο εταιρικό Apple Store. Υπάρχουν συνδέσεις μεταξύ αυτών των δύο χώρων, με τους δύο να αδειάζουν στη δημόσια καφετέρια και στο σαλόνι. Μια έξοδος εδώ μεταφέρει τους επισκέπτες εύκολα στον δημόσιο χώρο στάθμευσης ή μπορεί να επιστρέψουν και να επιστρέψουν στο λόμπι.
Το λόμπι τόσο του μουσείου όσο και του καταστήματος περιέχει μια μεγάλη εικόνα του Steve Jobs και του Steve Wozniak κρεμασμένη στον τοίχο. Υπάρχουν επίσης μικρότερες εικόνες, που δείχνουν εικόνες πρώιμων μικροϋπολογιστών και του Homebrew Computer Club. Στο πάτωμα είναι τα αντικείμενα που πούλησαν οι δύο Steves για να ξεκινήσουν την Apple Computer. Υπάρχει μια γυάλινη θήκη με μια αριθμομηχανή HP-35 όπως αυτή της Woz και ένα μίνι λεωφορείο της VW όπως αυτό που είχε ο Jobs. Υπάρχει ένα περίπτερο με μια πλακέτα μεταξύ τους που περιγράφει τις ταπεινές αρχές των δύο Steves και την έναρξη της παρέας τους μαζί. Μια αναπαραγωγή της όψης του γκαράζ του Τζομπς από το 1976 είναι η είσοδος στο μουσείο. Ένας κοντός γυάλινος τοίχος εκτείνεται από τα δεξιά του γκαράζ, έτσι ώστε πιο κοντά στην είσοδο αυτού του λόμπι να βρίσκεται η είσοδος του καταστήματος στα δεξιά.
Μπαίνοντας στο γκαράζ, το μουσείο ρέει πίσω κατά μήκος της καμπύλης του κτηρίου με διώροφα ψηλά ταβάνια. Υπάρχει διαθλασμένο φως κατά μήκος της οροφής, στα αρχικά χρώματα του λογότυπου της Apple. Αυτό το φως γίνεται μπλε-μπλε πολύ πιο πίσω. Ο εξωτερικός τοίχος είναι επενδεδυμένος με σειρές τοίχων, μετά ρολά, κλπ. Ο χώρος διαθέτει ένα πολύ Apple Store όπως η απλότητα και η χάρη, με λευκούς τοίχους, ανοιχτό καφέ τραπέζια, ξύλινα ή μαρμάρινα δάπεδα και τόνους.
Στο μπροστινό μέρος της εισόδου του μουσείου υπάρχει μια γυάλινη θήκη με το Apple 1, τον πρώτο υπολογιστή της εταιρείας. Κατά μήκος της αριστερής (εξωτερικής πλευράς του τοίχου) υπάρχουν βάσεις με την Apple] [υπολογιστής, η Apple ///, η Apple Lisa και το αρχικό Macintosh. Στους τοίχους πίσω θα μπορούσαν να υπάρχουν μεγεθυμένη πρωτότυπη διαφήμιση, πολύχρωμα κουτιά με λογότυπα, μεγεθυμένα φυλλάδια κ.λπ. Εμφανίζονται περισσότερες φωτογραφίες τόσο του Steve Wozniak όσο και του Steve Jobs. Το περίφημο διαφημιστικό «1984» του Macintosh προβάλλεται κατά μήκος ενός τοίχου.
Κατά μήκος των δεξιών τοίχων υπάρχουν φωτογραφίες των διαφορετικών ιδρυτών της Apple, Προέδρων, CEOs και άλλων βασικών ανθρώπων. Υπάρχουν επίσης περίπτερα εδώ, με μοντέλα γραφείων της Apple. Μικρά κτίρια στη μεγαλύτερη, πρώην (σημερινή) κύρια πανεπιστημιούπολη της Apple. Πιο πίσω είναι μια οθόνη στο NeXT Computer και η αλλαγή της Apple Computer, Inc. μόνο στην Apple, Inc. Perhapsσως θα μπορούσε ακόμη και να υπάρχει ένα παράδειγμα κλώνου Power Computing Mac (η Apple αγόρασε το Power Computing το 1997) για να αναγνωρίσει τους βραχύβιους κλώνους Mac.
Δεν χρειάζεται να σας πω ότι η Apple έχει ξεπεράσει τη θέση της ως τακτική εταιρική επιχείρηση. Αυτό το μουσείο και το κέντρο επισκεπτών ανήκει στη νέα πανεπιστημιούπολη της Apple. Τι φανταστικό μέρος θα μπορούσε επίσης να είναι και τι υπέροχο δώρο θα μπορούσε να κάνει η Apple στους πιστούς πελάτες και θαυμαστές της. Apple, οι θαυμαστές σου θα το ήθελαν αυτό και θα σε αγαπούν ακόμα περισσότερο. Παρακαλώ σκεφτείτε το.
Αυτή είναι μια ανάρτηση καλεσμένου από τον David Greelish, a ιστορικός υπολογιστών και πρόεδρος του Ατλάντα Ιστορική Εταιρεία Υπολογιστών. Ήταν δημοσιεύτηκε αρχικά εδώ. Ο Greelish είναι ισόβιος θαυμαστής της Apple. Oneταν ένας για το μεγαλύτερο μέρος της ενηλικίωσής του, επιστρέφοντας στο 1986. Ο Macintosh ήταν ένα βασικό κομμάτι της ζωής του και έπαιξε κρίσιμο ρόλο στη δημιουργικότητά του και στην επαγγελματική και προσωπική του δουλειά. Είναι ιστορικός υπολογιστών, συγγραφέας και παράγει podcast. Το ενδιαφέρον του για τη γενική ιστορία υπολογιστών προέκυψε από το ενδιαφέρον του για την ιστορία προσωπικών υπολογιστών και αυτό προέκυψε από το ενδιαφέρον του για την ιστορία της Apple. Όλα αυτά πυροδοτήθηκαν από το ενδιαφέρον του για την ιστορία του πρώτου πραγματικού υπολογιστή του, της Apple Lisa.
Τέχνη από: Τιμ βαν ντε Βαλ
