Στο πάρτι των 30ων γενεθλίων του Steve Jobs, η μεγάλη τζαζ Ella Fitzgerald του τραγουδάει χρόνια πολλά. Φαίνεται ότι δεν έχει ιδέα ποιος είναι.
Μέρος 14 του «Οι στενές μου συναντήσεις με τον Steve Jobs», Η προσωπική ιστορία του Macworld, David Bunnell, για το Mac.
Λίγο μετά το Macworld δείπνο, ο Andrew Fluegelman και εγώ ήμασταν καλεσμένοι στην πολυτελή γιορτή των 30ων γενεθλίων του Steve Job στην αίθουσα χορού του ξενοδοχείου St. Francis στο Σαν Φρανσίσκο. Έπρεπε να είναι ένα μαύρο tie event, μόνο με ανατροπή. Ζητήθηκε από όλους να φορέσουν παπούτσια τένις.
Με εξέπληξε που έξω από τον John Sculley και την ομάδα ανάπτυξης Macintosh υπήρχαν λίγοι άλλοι καλεσμένοι. Ένιωσα πραγματικά προνομιούχος, αλλά και λίγο λυπημένος, καθώς ο Μάικ Μάρεϊ μου είχε πει πρόσφατα «Ο Στιβ δεν έχει κανέναν πραγματικό φίλο».
Για μια στιγμή, αναρωτήθηκα αν θα μπορούσα να γίνω φίλος του - θα ήταν η αποστολή μου, φανταζόμουν, να κρατήσω τον Τζομπς προσγειωμένο και απλώς να είμαι εκεί όταν χρειαζόταν κάποιον να μιλήσει. Φυσικά, αυτό ήταν εντελώς γελοίο και δεν έκανα τίποτα για να το συνεχίσω.
Άλλωστε, ο Στιβ καθυστέρησε και μερικοί από εμάς εικάζαμε αν θα εμφανιζόταν.
Η απουσία του δεν εμπόδισε τους ανθρώπους να διασκεδάσουν. Όλοι όσοι μπήκαν στην αίθουσα χορού έλαβαν ένα ποτήρι καμπάνια, υπήρχαν τόνοι φαγητού και άλλων ποτών και ο χώρος ήταν διακοσμημένος με εικόνες που σχετίζονται με Mac και Apple.
Παραδόξως, η ζωντανή μουσική παρέχεται από μέλη της Συμφωνικής Ορχήστρας του Σαν Φρανσίσκο.
Η θέα του Andy Herzfeld, του Burrell Smith και των άλλων σε εμφανώς ενοικιαζόμενα, ακατάλληλα σμόκιν και δισκέτες τένις με έκανε να γελάσω. Evenταν ακόμα πιο αστείο αν και όταν προσπάθησαν να χορέψουν στο Straus Waltzes έπαιζε η ορχήστρα.
Μετά από μία ώρα ή περισσότερο στην εκδήλωση, ο Στιβ έκανε την εμφάνισή του. Στάθηκε με τον Τζον Σκάλεϊ για λίγα λεπτά και αρκετοί άνθρωποι τον πλησίασαν για να του ευχηθούν χρόνια πολλά. Φαινόταν χαρούμενος και ταυτόχρονα παράξενα απόμακρος.
Το κλείσιμο των 30 ετών για τον Steve Jobs πρέπει να ήταν σαν να κλείσαμε τα 80 για εμάς τους απλούς θνητούς. Richταν πλούσιος, διάσημος, πετυχημένος και δεν είχε πού να πάει από εδώ, ή έτσι θα φαινόταν.
Ο Sculley πρότεινε μια φρυγανιά, αποκαλώντας τον Steve «τον πιο οραματιστή της τεχνολογίας». Ο κόσμος χειροκρότησε ευγενικά και υπέθεσα ότι θα επιστρέψαμε στο χορό, αλλά έκανα λάθος.
Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, η Έλα Φιτζέραλντ στάθηκε ξαφνικά στη σκηνή με την τζαζ τριάδα της. Έμεινα άναυδος. «Γεια», είπε, «είμαι η Έλα Φιτζέραλντ και για κάποιο λόγο ένας νεαρός άνδρας εδώ θέλει να του τραγουδήσω χρόνια πολλά για τα 30α γενέθλιά του».
Φαινόταν πραγματικά προβληματισμένη για το γιατί κάποιος θα ήθελε να το κάνει αυτό και πιθανότατα να της πληρώσει πολλά χρήματα. Και μου φάνηκε προφανές ότι δεν είχε ιδέα ποιος ήταν ο Στιβ Τζομπς.
Για την Έλα Φιτζέραλντ, ήταν απλώς ένας πλούσιος τύπος που ονομαζόταν Στιβ. Η Έλα τραγούδησε "χρόνια πολλά, αγαπητέ Στιβ ..." και έφυγε. Η Ορχήστρα επέστρεψε με μερικά ακόμη Βαλς.
Ο Στιβ έφυγε λίγο μετά από αυτό.
Γαμώτο, σκέφτηκα, δεν είναι περίεργο που η πραγματικότητα του Στιβ Τζομπς παραμορφώνεται.
Μέρος 1: Συνάντηση με τον Στιβ
Μέρος 2ο: Βλέποντας το Macintosh για πρώτη φορά
Μέρος 3: Γνωρίσαμε τον πραγματικό Steve Jobs
Μέρος 4: Ο Steve Jobs μας λέει "Belly Up to the Bar"
Μέρος 5: Ο Στιβ έρχεται με μια πραγματικά περίεργη διαφήμιση
Μέρος 6: Ο Στιβ Ποζάρει για το πρώτο εξώφυλλο του Macworld
Μέρος 7: Ο Andrew Fluegelman παροτρύνει την Apple να καθυστερήσει την εισαγωγή
Μέρος 8: Ο Πατ ΜακΓκόβερν συναντά τον Στιβ, η συμφωνία ολοκληρώθηκε.
Μέρος 9: Ο Steve είναι υπέροχος!
Μέρος 10: Ο Steve Thumbs τη μύτη του στο Apple II
Μέρος 11: Ο Macintosh μιλά για τον εαυτό του (κυριολεκτικά)…
Μέρος 12: Το Fat Mac σώζει την ημέρα
Μέρος 13: Ο Στιβ φέρνει την Τίνα στο πάρτι δείπνου Macworld
Μέρος 14: Η Έλα Φιτζέραλντ τραγουδάει χρόνια πολλά στον Στιβ
Μέρος 15: Steve’s NeXT Big Thing
Ακολουθήστε με στο Twitter @davbunnell