Η μάσκα τερματοφυλάκων του Χόκεϊ έσωσε το πρόσωπο και εξελίχθηκε σε έργο τέχνης

Στις πρώτες μέρες του χόκεϊ, αν πήγαινες ένα χτύπημα στο φιλί, ράβεσαι και ξαναβάζεις τον πάγο. Κανένας τερματοφύλακας δεν θα τολμούσε να φορέσει προστατευτική μάσκα - οι οπαδοί το θεώρησαν ανθρωπιά. Οι προπονητές ανησυχούσαν ότι οι διανοητές τους θα χάσουν το θάρρος τους. Οι δημοσιογράφοι απηχούσαν αυτές τις κρίσεις στις ιστορίες τους.

 Αλλά αφού σταμάτησε ένα σκληρό χτύπημα στον καρπό με το πρόσωπό του νωρίς στην πρώτη περίοδο ενός αγώνα εναντίον των Ρέιντζερς το 1959, Ο τερματοφύλακας του Montreal Canadiens, Jacques Plante αρνήθηκε να επιστρέψει χωρίς την ακατέργαστη μάσκα από γυαλί απόχρωση που χρησιμοποιούσε πρακτική.

Ο Τύπος τον θύμωσε, αλλά ο Πλάντε πίστευε ότι το παιχνίδι χωρίς μάσκα ήταν σαν ένας αλεξιπτωτιστής να πηδάει χωρίς αλεξίπτωτο. Το θλιβερό εξώφυλλο του Plante κέρδισε τους τερματοφύλακες, έγινε ένα διαρκές σύμβολο του παιχνιδιού και εξελίχθηκε ακόμη και σε μια καλλιτεχνική δήλωση υψηλής τεχνολογίας για τους σημερινούς τερματοφύλακες.

«Είχα ήδη τέσσερις σπασμένες μύτες, ένα σπασμένο σαγόνι, δύο σπασμένα ζυγωματικά και σχεδόν 200 ράμματα στο κεφάλι μου. Δεν με ένοιαζε πώς φαινόταν η μάσκα » Είπε ο Πλέντε σχετικά με τη χρήση προστασίας στον πάγο. «Φοβόμουν ότι θα έμοιαζα με τη μάσκα, έτσι όπως πήγαιναν τα πράγματα».

Ο σημερινός τερματοφύλακας φοράει αυτό που αναφέρεται ως σύνθετη μάσκα, ένα μείγμα από υαλοβάμβακα-Kevlar που καλύπτει τα αυτιά, περνάει στο πάνω μέρος του κεφαλιού και βυθίζεται προς τα κάτω για να καλύψει το λαιμό. Ένα κλουβί από ανοξείδωτο ατσάλι προστατεύει την περιοχή των ματιών και της μύτης.

Πότε Plante, η φανέλα του κηλιδωμένη με αίμα, ξαναμπήκε σε αυτό το παιχνίδι το 1959, το άθλημα του χόκεϊ υπέστη αλλαγές που απαιτούσαν αλλαγή της στάσης για την προστασία του προσώπου.

Τα πρόσφατα σχεδιασμένα μπαστούνια χόκεϊ στα χέρια ταχύτερων, ισχυρότερων αθλητών δημιουργούσαν σκληρότερα σουτ που ανέβαιναν από τον πάγο.

Το slapshot γεννήθηκε, με τα πακέτα να ταξιδεύουν με 100 μίλια / ώρα. Πριν από αυτό, ένα πιο αργό παιχνίδι κρατούσε τον πάκο στον πάγο και ένας stand-up τερματοφύλακας εμπόδιζε τις περισσότερες βολές με το ραβδί του και έβγαινε από το δίχτυ για να μειώσει τις γωνίες.

Οι τερματοφύλακες σύντομα άρχισαν να πέφτουν περισσότερο στον πάγο με ένα στυλ που τώρα είναι γνωστό ως πεταλούδα, απλώνοντας το σώμα τους για να καλύψουν περισσότερο χώρο μπροστά από το δίχτυ - και τελικά κάνουν το πρόσωπο πιο ευάλωτο. Καθώς η θέση εξελισσόταν, οι υποψήφιοι στόχοι πείθονταν ότι η μάσκα ήταν απαραίτητη και οι κατασκευαστές μάσκας διαρκούς ρύθμιζαν σχέδια και υλικά.

Plante ο ίδιος έγινε συνεργάτης σε μια εταιρεία υαλοβάμβακα και η εξέλιξη της μάσκας φαινόταν στο πρόσωπό του μέχρι τη συνταξιοδότησή του τη δεκαετία του 1970 σε ηλικία 46 ετών.

Τα πρώτα μοντέλα ήταν άσχημα καθώς οι σχεδιαστές εργάστηκαν για να βελτιώσουν τον αερισμό και να περιορίσουν τις ανησυχίες σχετικά με τη σκοτεινή περιφερειακή όραση. Ο Plante και άλλοι φορούσαν εν συντομία αυτό που αναφέρεται ως κουλούρι, μια μάσκα σχεδιασμένη με καφέ, ρομπέλινα σχήματα υαλοβάμβακα που μοιάζει με τα μεγάλα μαλακά κουλούρια που μπορείτε να αγοράσετε στο εμπορικό κέντρο.

Με τα χρόνια, οι μάσκες κατασκευάζονταν για να καλύψουν το πρόσωπο και βάφονταν λευκές.

Μερικοί παίκτες άρχισαν να προσθέτουν λίγη αίσθηση στις μάσκες. Ο Gerry Cheevers των Bruins άρχισε να προσθέτει μαύρα σημάδια βελονιάς στη μάσκα του για να κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι είχε χτυπηθεί πολλές φορές στο πρόσωπο.

«Όταν άρχισε να βάζει τα ράμματα, οι άνθρωποι σημείωσαν ότι δεν ήταν μόνο για να προστατεύσεις το πρόσωπό σου», δήλωσε στο Ρον Χέξταλ ο πρώην τερματοφύλακας του NHL και συλλέκτης μάσκας. NHlig. «Aταν ένα έργο τέχνης»

Ένας εκπαιδευτής με τα Κόκκινα Φτερά τη δεκαετία του 1970 πρόσθεσε μερικά κόκκινα, φτερωτά φτερά που έβγαιναν από τις οπές της μάσκας του Τζίμι Ράντερφορντ. Αυτό φάνηκε να πυροδοτεί ένα έθιμο στην εξατομίκευση μάσκων με ζωγραφισμένες σκηνές για να αντικατοπτρίζει τα χρώματα και τα λογότυπα της ομάδας, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τις ατομικές ταυτότητες των τερματοφυλάκων, οι οποίοι γενικά θεωρούνται τα πιο περίεργα μέλη των της ομάδας.

Οι θαυμαστές κρατούν κλασικές μάσκες αγαπητές στην καρδιά τους: Μερικά από τα σχέδια έγιναν πιο θρυλικά από τους παίκτες που βρίσκονταν πίσω τους. Πολλές ιστοσελίδες, βίντεο στο YouTube, ακόμη και εταιρείες που κατασκευάζουν μάσκες αντίγραφα, είναι αφιερωμένες σε πρωτοποριακά σχέδια και εργασίες βαφής για να ικανοποιήσουν τους θαυμαστές που γοητεύονται από την ιστορία της μάσκας. (Δείτε παρακάτω για δείγμα βίντεο που επεξεργάζονται την ιστορία και το σχεδιασμό.)

Το βάψιμο της μάσκας έγινε πιο δύσκολο όταν, σε μια προσπάθεια να προστατευθούν τα ακόμη εκτεθειμένα μάτια των παλιών μάσκων, η σύνθετη μάσκα άρχισε να εμφανίζεται (το όνομα προέρχεται από δύο στυλ, το υαλοβάμβακα και το κλουβί που φορούσαν στα κράνη ορισμένοι τερματοφύλακες, ειδικά σε Ευρώπη). Αλλά η επιφάνεια που χάθηκε από μπροστά μετατοπίστηκε σε άλλες περιοχές του κεφαλιού. Τώρα οι ίδιοι οι καλλιτέχνες έχουν ακολούθους ροκ σταρ που μερικές φορές εκλείπουν τους πελάτες τους.