Yürümeye başlayan çocuğuma bir kez oynaması için gadget'ımı veren isteksiz bir iPad ebeveyniyim. O tek deneyimden beri, o etraftayken onu tekeline almak istemeden kullanmak imkansız hale geldi.
O gerçek bir bağımlı. Hatta ona teslim etmeden yakınlarda bir yere bırakırsam bana tuhaf tuhaf bakıyor.
Ailemin geri kalanı otomatik olarak iPad'in harika bir öğrenme cihazı olduğunu varsayar, ama ben Kızımı bu kadar heyecanlı görmenin mutluluğu ve sevinci ve dikkat eksikliği geliştireceği endişesi düzensizlik. Bu yüzden cihazdaki zamanını sınırlandırıyorum ve o cihaz başındayken onunla birlikte oynuyorum.
Bütün bunları göz önünde bulundurarak, bunu okudum Editoryal Gözlemci parçası New York Times Yayın Kurulu Üyesi Lawrence Downes tarafından iPad'de yayınlanan çocuk e-kitapları büyük ilgi gördü.
İçinde merak ediyor:
Ancak dijital etkileşim zihinsel pasifliğe neden olur mu? Parmaklar titreyip hareket ederken piksellerin daha fazla çalışmasını sağlarken beyin hücreleri ne yapar? Merak ediyorum, kitap okumak televizyon izlemeye yaklaştıkça etkileşim hayal gücü için ne yapıyor?
Çeşitli raporlara atıfta bulunur ve şu sonuca varır:
Kitap okumakla tüp izlemek arasındaki eski ölüm mücadelesinde, işte e-kitap bir kitap olarak geliyor. yazılı kelimenin güçlü yeni müttefiki, çocukları bakışlarından geri çekmenin şanlı yeni bir yolu bardak.
22 aylık kızım için bunun doğru olmadığını buldum. Tam bir kitap kurdu ve eğer bir seçenek olsaydı, tüm resimli kitaplarına bakabilir ve bütün gün okunmaktan keyif alabilirdi. E-kitaplardan sıkılır.
Cat In The Hat e-kitaplarının hiçbiriyle gerçekten ilgilenmiyor, ancak eski okul versiyonlarını seviyor.
Aksine, gerçekten yeni, etkileşimli ve iPad'in özelliklerinden en iyi şekilde yararlanan şeylerden hoşlandığını fark ettim.
En sevdiği uygulamalardan biri “Hayvan Eğlencesi” Brian Pfeil'in büyük hayvan fotoğraflarını sunan, hayvanın adını söyleyen ve hayvanın çıkardığı sesi duymasını sağlayan düğmelere sahip ücretsiz bir uygulaması. Düğmelerden biri, basıldığında kelimeyi heceler. Bu uygulama ile geleneksel bir kitap arasındaki bir fark, hangi hayvana bakacağını seçmesi ve indekslenen resimlerin belirli bir sırayla akması gerekmemesidir.
Diğer bir favori "Alfabe," çok sayıda müzik, ses ve etkileşimli illüstrasyon içeren Piikea Caddesi tarafından. Bu sadece güzel ve havalı bir uygulama.
123 Karınca Meraklı Köpek Yavrusu tarafından, Utangaç Örümcek ve Balık HD, tarafından Duck Duck Moose Design diğer favoriler. Hepsinde çok fazla fon müziği var.
Bu uygulamaları e-kitaplardan ayıran iki büyük fark vardır.
Birincisi, uygulamaların sesi kullanma şekli ve yürümeye başlayan çocuğu sesle nasıl etkileşime soktukları.
Bahsettiğim uygulamalar, küçük çocuklardan gelen sesle aktif katılım talep ediyor. Buna karşılık, e-kitaplar anlatımlı metin seçeneği sunar, ancak yüzü olmayan bir yabancının sesini içerir.
İkincisi, benim görüşüme göre e-kitaplar genellikle iPad'in özelliklerinden en iyi şekilde yararlanmayan, yalnızca taşınan bir ortamdır ve bu nedenle onlar için pasif bir televizyon benzeri kalite olabilir. Tek boyutludurlar.
Basılı kopya kitaplar, aklımda daha fazla etkileşim sunuyor. Yeni yürümeye başlayan çocuk kitabı tutabilir, sayfaları çevirebilir ve bazı durumlarda ebeveynleri ile kucaklaşmanın ve onunla tartışmanın yanı sıra kanatları kaldırabilir.
Kızımı gerçekten güldüren ama beni ürküten şeylerden biri de Parent’s dergisinin Nisan sayısının kapağı. Dokunduğunuzda canlanıyor: Bebeğin fotoğrafı bir filme dönüşüyor ve gülmeye ve kıkırdamaya başlıyor. Nedense ürkütücü buluyorum. (Ancak, ilk iPad baskısının geri kalanını mükemmel buldum.)