Bölüm 2'de Steve Jobs ile Yakın Karşılaşmalarım, Macworld-kurucu David Bunnell, Mac'i ilk kez gördüğünü ve Steve Jobs'un neden engelli alanlarına park ettiğini anlatıyor.
Steve sandalyesinden sıçrayarak, laboratuvarlar ve ofislerle çevrili bir atriyum olan iç sığınağa giden bir geçitten resepsiyon masasının etrafından atladı. En azından anı kaybetmeden hızlı bir şekilde takip ettik-yine de yeni şaplak atan markaya inanamayarak bakmak için bir an duraklamam gerekti. Her ikisi de beton zeminde bir pinponun yanında oturan güzel bir Bosendorfer piyanonun yanına park edilmiş BMW motosikleti tablo.
Steve yeterince öndeydi, Murray'i ihtiyatlı bir şekilde dürtebildim ve "Ne sikim?" diye fısıldadım.
Murray, "Steve, motosikletin ve piyanonun bize ilham verecek harika ürünler olduğunu düşünüyor," diye fısıldadı, "ve biz pinpon oynamayı seviyoruz."
Vay, düşündüm, bu yine de yeni bir bilgisayar başlatmak için mi?
Büyük bir konferans odasının kapısında sabırsızca duran Steve, Andrew ve beni içeri buyur etti. Oturduğumuzda, eninden daha uzun dikdörtgen bir prizma olan bej kanvas bir taşıma çantası aldı ve kayışlar üstte bir tutamak oluşturuyordu. Yaklaşık bir uçak bagajı için maksimum boyuttaydı ve gerçekten de "Macintosh" bagaj etiketi olduğunu fark ettim.
Steve onu önümüze koyarken gururla, "İşte Macintosh, neden onu çantadan çıkarıp beğenip beğenmediğine bakmıyorsun," dedi.
Şu anda itiraf ediyorum, çok gergindim - ya Steve'in bebeğini yere düşürürsem ya da daha kötüsü, ya açma düğmesini bulamazsam? Steve Jobs vahşi gözlerle ve yüzünde kocaman bir sırıtmayla gözünüzü korkutmuyorsa, ne olduğunu bilmiyorum. Ben de Andrew'a döndüm ve "Editör sensin, neden önce sen denemiyorsun?" dedim.
Andrew yazmaya ve düzenlemeye dönmeden önce şirket avukatıydı, bu yüzden her zaman soğukkanlı görünmesinin nedeninin bu olduğunu varsaydım. Ellerini sabit tutarak kasanın üstündeki büyük fermuarı sakince açtı ve rengi biraz daha açık bej olan benzer şekilli plastik bir nesne çıkardı. Ön kısımda küçük bir bilgisayar ekranı ve bir disk sürücüsü yuvası vardı.
Zamanın demir kutu bilgisayarlarıyla karşılaştırıldığında, orijinal Mac, günümüzün Apple ürünlerinin buz gibi serinliğinden yoksun olmasına rağmen, belirgin bir şekilde zarifti. Ayrı bir klavye, ayrı bir fare, güç kablosu ve bir "başlangıç disketi" vardı. Steve ve Mike'ın çok az ikna etmesiyle Andrew, her şeyi nasıl bir araya getireceğini anladı. Diski makineye taktı ve çalıştırdı.
Bu noktada Mike, Mac'in ilk uygulamasını nasıl başlatacağımızı göstermek için bir anlığına kontrolleri devraldı. bir elektronik tablo, veri tabanı ve hatta bir kelime işlemci beklerdik, adı verilen bir elektronik boyama programıydı. MacPaint.
Mike bize fareyi kullanarak ekranda nasıl resim çizeceğimizi ve sonra onları nasıl döndüreceğimizi, hareket ettireceğimizi, onları desenlerle dolduracağımızı gösterdi. Şimdi inanması zor görünebilir ama siyah beyaz olmasına rağmen büyülendik. Kötü şöhretli “A:” ve hızlı ve sıradan iş uygulamalarıyla DOS dünyasından gelen MacPaint, zamanın o özel anında ölmek ve cennete gitmek gibiydi.
"Kutsal inek," diye haykırdı Andrew, "bu çok havalı." Aniden o kadar sakin değildi, hareketsiz oturamadı. Aslında ikimiz de ayağa kalkıp bir aşağı bir yukarı zıplıyor ve neşeyle alkışlıyorduk. Steve geri çekildi ve gururlu bir baba gibi baktı. Mac'i anında sevdik ve onu sevdiğimiz için Steve bizi sevdi. "Demek dergi çıkaracaksın," diye sordu.
"Cehennem evet Steve," diye temin ettim onu, "harikaydı, bilgisayar Dünyası çünkü bu çok heyecan verici. Daha da iyisi Steve, Macintosh'u tanıttığın gün ilk sayıyı çıkaracağız, söz veriyorum."
Andrew, "Sen deli misin?" dermiş gibi, gözleri fal taşı gibi açıldı. Daha fazla söz vermeden önce oradan çıkmak için sabırsızlandığını hissedebiliyordum. Steve ve Mike bize tanıtım tarihinin 24 Ocak olacağını söylediler.
Sıfırdan yeni bir dergi tasarlamak, makaleler, ilüstrasyonlar ve fotoğraflar hazırlamak, basım ve dağıtımını ayarlamak için üç aydan biraz fazla zamanımız vardı.
Ayrıca, küçük bir başka komplikasyon daha vardı - yeni bir dergi çıkarmadan önce ana şirketimiz IDG'nin Başkanı olan Pat McGovern'dan izin almamız gerekiyordu. Son zamanlarda, IBM'in sözde ev bilgisayarı için bir yayın başlatmamız için bizi teşvik ediyordu. "Fıstık." Kolay olmayabilir, ama içimden bir şekilde McGovern'ı bana izin vermesi için ikna edebileceğimi biliyordum. oluşturmak Macworld-kader aradı, diye düşündüm ve onu durduracak hiçbir şey yok.
Mike bizi arabama kadar geçirdi ve Steve'in neden hep gümüş Mercedes'ini engelliler bölgesine park ettiği hakkında dedikodu yapmak için birkaç dakika durakladık. ve Jolly Roger'ın Mac Development binasının üzerinde dalgalanan korsan bayrağını hayranlıkla seyretmek için 3.”
Mike bize şirketin Apple II veya Lisa bölümlerindeki bazı kıskanç kişilerin Steve'i sık sık küçümsediği için çok kızdıklarını ve intikamlarını arabasını anahtarlayarak aldıklarını söyledi. Steve sabah vardığında yakınlardaki park yerleri genellikle gitmiş olduğundan, sadece engelliler bölgesine park etti. Steve'in arabası binanın tam önündeyken kimse arabayı anahtarlamaya cesaret edemezdi.
Bayrağa gelince, Steve'in ilham verici konuşmalarından biri sırasında Mac başlangıç ekibi için bir geri çekilme olmuştu. Donanmaya katılmaktansa korsan olmak daha iyidir.” Yeterince ilham alan programcılardan Steve Capps, binanın bir korsan olması gerektiğine karar verdi. bayrak. Büyük siyah bir kumaş parçasını uygun şekle soktu ve tüm Mac ekran simgelerini tasarlayan sanatçı Susan Kare'den beyaz bir kafatası ve ortasına çapraz kemikler çizmesini istedi.
Capps, kırık bir uzvunu riske atarak bir Pazar gecesi bayrağa ev sahipliği yapmak için binanın çatısına tırmanırken Susan, etrafta dolaşan Apple güvenlik görevlilerine dikkat etti. Jobs'un onaylayıp onaylamayacağını bilmiyorlardı ama ertesi sabah engelliler bölgesine park ettikten sonra bayrağı fark etti. İlk başta kafası karışmış bir yüzle ona baktı ama Capps, Susan Kerr, Mike Murray ve diğer birkaç kişiyi görünce Nasıl tepki vereceğini görmek için ön kapıda bekleyen Mac ekibi üyeleri, büyük bir sırıtmaya başladı ve başladı. gülüyor.
Steve bayrağı beğendi, olay yüzünden kimse kovulmadı. Bayrak, Apple'ın "Donanma" bölümünden biri onu kaçırıp Lisa binasında rehin tutana kadar birkaç hafta yerinde kaldı.
Andrew ve ben arabama geri dönerken, Murray bizi şu düşünceyle bıraktı: "Biliyorsunuz, biz Macintosh'u yapıyoruz. İstediğimiz makine olmak için" dedi, "Hiç bir odak grubumuz ya da buna benzer bir şeyimiz olmadı, onu bunun için inşa ediyoruz. kendimizi."
Bölüm 1: Steve ile tanışmak
Bölüm 2: Macintosh'u İlk Kez Görmek
Bölüm 3: GERÇEK Steve Jobs ile Tanıştık
4. Bölüm: Steve Jobs Bize “Bara Kadar Karnımızı” Diyor
Bölüm 5: Steve Gerçekten Garip Bir Reklamla Geliyor
Bölüm 6: Steve, Macworld'ün İlk Kapağı İçin Poz Veriyor
Bölüm 7: Andrew Fluegelman Apple'ı Tanıtımı Ertelemeye Çağırıyor
Bölüm 8: Pat McGovern Steve ile Buluştu, Anlaşma Yapıldı.
Bölüm 9: Steve Harika!
Bölüm 10: Steve, Apple II'de Burnunu Başparmak
Bölüm 11: Macintosh Kendi Adına Konuşuyor (Kelimenin tam anlamıyla)…
12. Bölüm: Fat Mac Günü Kurtarır
13. Bölüm: Steve, Tina'yı Macworld Akşam Yemeği Partisine Getiriyor
Bölüm 14: Ella Fitzgerald Steve'e Mutlu Yıllar Şarkısı Söyledi
15. Bölüm: Steve'in NeXT Büyük Şeyi
Telif hakkı 2010 David Bunnell'e aittir. Her hakkı saklıdır.
