Dün konuyla ilgili yazdım Mac ve iPad arasındaki muazzam kavramsal fark, ve hala 2010 iMac kullandığımdan bahsettim. Bugün, onu bu kadar uzun süre devam ettirmeyi nasıl başardığımı açıklayacağımı düşündüm.
Spoiler: Zaman zaman basit bir evde ameliyat gerektirse de oldukça kolaydı. Tek üzücü kısım, şu anki iMac serisinin neredeyse kesinlikle uzun sürmeyecek, en azından profesyonel ilgi olmadan.
İşte Mac'imi on yıl boyunca nasıl çalıştırdım.
Bu yayın şunları içerir: bağlı kuruluş bağlantıları. Mac kültü öğeleri satın almak için bağlantılarımızı kullandığınızda bir komisyon kazanabilirsiniz.
Mac'lerin George Clooney'i
iMac'im 2010'dan kalma bir Core i3 modelidir. Bir DVD/CD sürücüsü, bir sabit sürücü (1 TB, daha sonra 1 TB sürücüyü eklemediysem ve hatırlamıyorum) ve 4 GB RAM ile geldi. Bugün koşuyor macOS Yüksek Sierra, ve Mojave ile uyumlu değildir ve yaklaşan Catalina.
Ancak Mac'te iOS'tan çok daha az sakatlayıcı olan bu işletim sistemi sınırı dışında, bilgisayarım hala güçlü. Koşabilir Apple'ın Logic Pro X müzik yazılımı
hıçkırık olmadan (1.000 ses parçası olmasa da, yaklaşan Mac Pro'nun yapabileceği gibi). Ve hala aldığım gün kadar çabuk hissettiriyor. Ya da aslında, yıllar içinde yaptığım modlar sayesinde daha hızlı geliyor.iMac yükseltmelerim ve onarımlarım
Teknik olarak, bu iMac'e dokuz yıldır sahibim, bu yüzden toparlıyorum. Ve Mac'imin bir süre devam etmemesi için hiçbir neden göremiyorum. Ancak on yıllık yaşam boyunca işler ters gider. Sabit sürücüler (ve hatta SSD'ler) ölür, RAM bozulur ve CD'ler/DVD'ler geçersiz hale gelir. İşte yıllar boyunca yaptığım bakım ve yükseltmelerin bir listesi.
Fotoğraf: Charlie Kuzukulağı/Mac Tarikatı
Yaptığım ilk şey daha fazla RAM eklemek oldu. O günlerde Apple'ın RAM fiyatları çok uçuktu. Crucial'dan fazladan 8GB (iki x 4GB) satın aldım. O zamanlar bu bana 246 avroya veya 275 dolara mal oldu. Maksimum 16 GB'a yükseltme, fabrika RAM modüllerinin çıkarılması ve başka bir 2x4 GB çiftiyle değiştirilmesi anlamına gelirdi. Onu atladım ve 12GB'de kaldım.
Yıllar geçtikçe, bu yeni modüllerden biri bozuldu, bu yüzden uzun süredir 8GB ile çalışıyorum. Dün, yepyeni bir 4GB modülüne yerleştim (yine Crucial'dan). Fiyat sadece 25 Euro'ydu (28 $).
SSD
Bir sonraki yükseltme birkaç yıl sonra geldi. Orijinal HDD'm hala içeride, el değmemiş. Ancak 2012/2013 civarında bir SSD istediğime ve artık bir CD/DVD sürücüsüne ihtiyacım olmadığına karar verdim. 256 GB SSD ve tam boyutlu sürücü yuvasına sığdırmak için bir adaptör içeren bir kit satın aldım. Ayrıca eski DVD sürücüsü için bir USB muhafazası da içeriyordu, böylece acil durumlarda kullanmaya devam edebildim. Bunu yapmak için iMac'in ekranını çıkarmanız gerekiyor ama beni çok tedirgin etmekten başka işlem kolaydı.
Bir SSD eklemek, o Mac için yaptığım en iyi şeydi. Yepyeni bir bilgisayar gibi hissettim. Geçen yıl o SSD bozuldu, bu yüzden değiştirmek zorunda kaldım (bu sefer 500GB). Endişelenmeyin - Mac ile ilgili en iyi şeylerden biri, yerel bir yedekleme tutmanın ne kadar kolay olduğudur.
Bunca zaman, orijinal 1 TB sürücü, yedek bir depolama konumu olarak içeride oturdu. Uzun süre Fotoğraf ve Lightroom kitaplıklarımı saklamak için kullandım. Şimdi Lightroom kullanmıyorum. Ve yeni, daha büyük SSD, Fotoğrafları çok daha hızlı olan önyükleme sürücüsünde tutmama izin veriyor.
Gelecekteki yükseltmeler
Gelecekte, eski sabit disk hem yavaş hem de gürültülü olduğu için dahili HDD'yi başka bir SSD ile değiştirebilirim. Ancak bunu yaparsam, onları bir araya getirmem. Füzyon Sürücüsü. Fusion, bir SSD ve bir sabit sürücüyü tek bir mantıksal birimde birleştirmeye yönelik bir Apple hilesidir. Yani, tek bir sürücü gibi görünür ve davranır. Akıllı yazılım, sık erişilen dosyaları hızlı SSD'de tutar ve HDD, soğuk depolama için kullanılır.
Bu harika, ancak bir sürücü bozulursa, her iki sürücü de bozulur. Ayrı sürücüler kullanmak, örneğin terabaytlarca veriyi geri yüklemek zorunda kalmadan macOS'i yeniden yükleyebileceğiniz anlamına gelir.
Birkaç yıl önce bir çamaşır makinesi tamircisi anneme eski çamaşır makinesini mümkün olduğu kadar uzun süre tutması gerektiğini söyledi. Tamamen ve kolayca tamir edilebilecek son parçalardan biri olduğunu söyledi. Ona daha yeni modellerin bilgisayarlı olduğunu ya da kontrol ünitelerinin ve tamir edilemeyen, tamamen değiştirilmesi gereken ya da değiştirilemeyecek diğer parçaların mühürlendiğini söyledi. Bu, eski iMac'im ile mevcut modeller arasındaki farka benziyor.
Eski bir Mac'in dezavantajları
Böyle eski bir Mac kullandığım için kaçırdığım birkaç şey var. Bluetooth LE kullanmadığı için iOS cihazlara AirDrop yapamıyorum. Diğerlerini de kullanamam Handoff gibi süreklilik özellikleri ya da Evrensel Pano. Bunlardan, eksik AirDrop en sinir bozucu olduğunu kanıtlıyor. Mac ve iPad arasında büyük dosyaları hızlı bir şekilde taşımak için bu özelliği gerçekten özlüyorum. Ancak AirDrop'u almak için kesinlikle mükemmel bir bilgisayarı çöpe atmaya (ve 1000 dolar daha harcamaya) kesinlikle değmez. Eski bilgisayarımdaki iSight kamerası da berbat, ama yine de ona hiç ihtiyacım olmadı.
Ayrıca, bu iMac yalnızca USB 2.0'a sahiptir. Ses için bu fazlasıyla yeterli ve harici depolama için FireWire 800, ki bu da yeterince hızlı. Yani G/Ç kabul edilebilir.
Toplamda, iMac'im kullanılabilir olmaktan daha fazlasıdır. Yeterince hızlı, büyük ekran Retina'ya ihtiyacım olmayacak kadar uzakta ve - en iyisi - önemli bir şey ölene kadar parçaları yükseltmeye veya değiştirmeye devam edebilirim.
Ancak neredeyse 10 yıldır yapıldığı ve tek yaptığının bir masada oturmak olduğu düşünülürse, neyin yanlış gidebileceğini gerçekten anlamıyorum. Bir on yıl daha geçecek mi? Belki! Sanırım bir 10 yıl sonra tekrar rapor vereceğim. Ve benzer bir şey denemek isterseniz, kendinize bir mini mini. Kullanıcı tarafından bakımı yapılabilecek Mac'lerin sonuncusu.