Ölümünden sonra Steve Jobs efsanevi oldu. Bir pislik ve teknoloji görücüsü olarak hatırlanıyor: Bilim kurgu geleceğini benzersiz bir şekilde tahmin edebilen, neredeyse tek başına tüm kumaştan büyülü ürünler yaratan Tony Stark benzeri bir figür.
Aynı zamanda yanılmaz olarak da görülüyor: biz ölümlülerin ötesinde kehanet güçlerine sahip bir iş ve teknoloji dehası.
Fakat Pixar'a ve ÖtesinePixar'ın eski CFO'su Lawrence Levy'nin yeni kitabı, çok farklı bir tablo çiziyor.
Bu yayın şunları içerir: bağlı kuruluş bağlantıları. Mac kültü öğeleri satın almak için bağlantılarımızı kullandığınızda bir komisyon kazanabilirsiniz.
Salı günü yayınlanacak olan Levy'nin kitabı, Pixar'ın tarihin en başarılı film stüdyolarından biri haline gelmeden önce perde arkasına ayrıntılı ve büyüleyici bir bakış sunuyor.
Levy 1994'te katıldığında, Pixar ipler üzerindeydi. Jobs işe gelmeyen bir şirket sahibiydi, şirket başıboştu ve Pixar'ın pek bir geleceği yok gibi görünüyordu.
Pixar'a ve Ötesine Eski bir şirket avukatı olan Levy'nin, Pixar'ı başarılı bir animasyon stüdyosuna dönüştürmek ve onu halka duyurmak için Jobs tarafından nasıl işe alındığını ayrıntılarıyla anlatıyor. Bu, Disney on yıl sonra satın aldığında Jobs'un muazzam kişisel servetinin temelini attı.
Steve Jobs iş başında
Fotoğraf: Lawrence Levy
Kitap, iş yerindeki İşlerin samimi bir portresini çiziyor.
İlk başta, Jobs, şirketin günlük operasyonlarına neredeyse hiç dahil olmadı. Pixar Stüdyonun bordrosunu yapmak için her ayın sonunda kişisel bir çek yazmanın ötesinde.
Şirketi desteklemekten bıkan Jobs, geri dönüş için heveslenir. Diğer şirketi NeXT de bocalıyor. Bu yüzden, başka bir Silikon Vadisi şirketinin başarılı CFO'su Levy'yi işleri tersine çevirmeye yardımcı olması için işe alır.
Levy karar yüzünden acı çekiyor. Pixar hakkındaki ilk izlenimleri iyi değil. Şirket dört alanda uğraşıyordu - kendi RenderMan animasyon yazılımı, kısa filmler ve animasyonlu reklamlar yapıyor ve kod adlı ilk uzun metrajlı filmine henüz başlamıştı. Oyuncak Hikayesi (kod adı sıkışmış).
Bu çabaların hiçbiri çok para kazandırmadı. Erken Oyuncak Hikayesi Görüntüler harika görünüyordu, ancak bitmiş bir ürün olmaktan çok uzaktı.
Nihayetinde Levy, Jobs gibi bir efsaneyle (yıldızı ciddi şekilde kararmış olsa bile) çalışma fırsatına ve meydan okumaya karşı koyamadı. Yakında bu kararından pişman olacaktı.
Pixar flop gibi görünüyor
Pixar'a katıldıktan sonra Levy, işlerin başlangıçta korktuğundan çok daha kötü olduğunu keşfeder. Çok, çok daha kötü. ilk yarısı Pixar'a ve Ötesine Levy, şirketin sorunlarının derinliğini keşfettiği için trajikomik bir niteliğe sahiptir.
Pixar ekibi, Jobs'a düşmandır ve sonunda şirkete aktif olarak dahil olacağından ve onunla uğraşacağından korkar. Kitap ne yumruk atıyor ne de durumu şekerle kaplamaya çalışıyor - Jobs, Pixar çalışanlarının çoğu tarafından sevilmedi veya saygı görmedi.
Levy'nin Jobs'tan aldığı ana direktif - Pixar'ı halka açmak ve onu destekleme yükünden kurtarmak - tamamen umutsuz görünüyor.
En büyük sorunlardan biri, ne Levy, Jobs ne de Pixar'daki hiç kimsenin film işinin nasıl çalıştığına dair en ufak bir fikrinin olmamasıydı.
Hollywood takıntılı bir şekilde ketumdur ve Levy bunun nasıl olduğunu anlamanın imkansız olduğunu düşünür. Oyuncak Hikayesi gişe, DVD satışları, lisanslama, satış ve benzeri birçok gelir akışından para kazanacaktır.
Ama yaptığını anla ve hepsi kitapta ayrıntılı olarak anlatılıyor. Sade ve metodik ama garip bir şekilde büyüleyici, bu, beyaz tahta toplantısına tüm bir bölümü ayıran okuduğum ilk kitap.
Pixar'a ve Ötesine ince ayrıntıları ortaya çıkarır
Levy, Jobs'ın ve Pixar'daki ekibin, şirketi nasıl gişe rekorları kıran bir fabrika haline getireceğini tam olarak nasıl ortaya koyduğunu ortaya koyuyor.
Şaşırtıcı olan şey, sihir olmamasıdır. Ani deha parlamaları, şaşırtıcı, beklenmedik atılımlar yok.
Pixar'ın başarısı, şirketin karşılaştığı sorunların dikkatli bir şekilde değerlendirilmesi ve yapabilecekleri farklı şeylerin analizi sayesinde elde edildi.
Pixar'a ve Ötesine Jobs'ın çok insani bir portresini çiziyor, kariyerinin daha basit anlatımlarıyla çelişiyor.
Hepsi çok ilgili. Pixar'ın başarısı birçok toplantının, birçok tartışmanın ve dikkatli, düşünceli bir planlamanın ürünüydü. Jobs zeki ve rasyonel (ve biraz açgözlü ve bencil) olarak karşımıza çıkıyor, ancak bunda özellikle gizemli bir şey yok.
Steve Jobs: Sakin ve mantıklı
Jobs, irili ufaklı her konuyu durmadan tartışırdı. Anlaşmazlıklar ortaya çıktığında ve Levy silahlarına sarıldığında Jobs iradesini dayatmadı. İkisinin de üzerinde anlaştıkları bir yol bulana kadar devam edeceklerdi.
Levy, "Steve'in, kendisinin dayattığı bir sonuca göre hareket etmek yerine, ortak bir çözüme varmamızı, birlikte ilerlememizi nasıl tercih ettiğini defalarca gördüm," diye yazıyor. "Yıllar sonra Steve, Pixar'da yaptığımız iş ve stratejik seçimlerin ne onun ne de benim olduğunu, sadece bu sürecin ürünü olduğunu hissettiğini söyledi."
Steve Jobs literatürünün çoğunda bu süreç eksik.
Pixar'a ve Ötesine bir hagiografi değildir. İyiyi ve kötüyü ortaya koyar. Kitabın yarısı, Jobs'un müzakere ettiği ve Levy'nin yavaş yavaş potansiyel olarak felaket olduğunu fark ettiği Disney ile feci bir sözleşmeye ayrılmıştır. Bir noktada Levy, Jobs'un böyle bir sözleşme imzaladığına inanmakta güçlük çekiyor ve onun en iyi ihtimalle son derece ihmalkar olduğunu ve en kötü ihtimalle kendi kendine zarar verdiğini düşünüyor. (Levy sonunda Jobs'un bunun korkunç bir sözleşme olduğunu bildiği ama başka seçeneği olmadığı sonucuna varır. Onsuz, Pixar kızarmıştı).
Pixar Apple'a ne kadar benziyor
Apple ile çok sayıda paralellik var. Açık hale getirilmediler, ancak Apple öğrencileri benzerlikleri görecekler. Her iki şirket de nispeten küçük güvenilir teğmen ekipleri tarafından inşa edildi (veya yeniden inşa edildi). Büyük ölçüde sürece, yani sürekli yineleme ve iyileştirmeye güveniyorlardı.
Hollywood'un geri kalanından ve teknoloji endüstrisinden farklı olarak Pixar, her seferinde bir ürün yapmaya ve onu olabildiğince iyi yapmaya odaklandı. Buna karşılık, çoğu Hollywood stüdyosu, çoğunluğun bombalayacağını bilerek, ancak geri kalanını telafi etmek için birkaç hit olacağını umarak yılda bir düzine film çıkarır.
Kitap, Pixar'ın nasıl farklı olduğunu açıklayan Pixar Başkanı Ed Catmull'dan alıntı yapıyor.
“Animasyonda çok daha fazla kontrol var” diyor. “Film taslakları, karakter modelleme, animasyon testleri ve diğer süreçlerle hikayeyi tekrar tekrar yineliyoruz. Hikaye veya karakter çalışmıyorsa, değiştirebiliriz. Canlı aksiyon esneklik sunmuyor. Film çekildikten sonra, sahip olduğunuz görüntüleri kullanmaya kilitlenirsiniz. Bu yüzden pek çok film tam olarak hedefi vurmuyor. Film yapımcıları yetersiz kalan filmler yapmak istemiyor; Filmi çektikleri görüntülerden yapmak zorundalar ve bazen ihtiyaçları olan şey bu değil.”
Öte yandan Pixar'ın filmleri, tıpkı Apple'ın başlıca ürünleri olan iPod, iMac, iPhone ve benzerleri gibi sürekli olarak değiştirilir ve geliştirilir. Pixar'ın filmlerinde olduğu gibi, Apple'ın büyük ürünlerinin çoğu yeniden düzenleniyor ve bazen doğru yapılana kadar yeniden başlatılıyor.
Sonuç, hem Pixar'da hem de Apple'da benzeri görülmemiş bir dizi hit oldu.
Yol boyunca, Jobs, Silikon Vadisi'nde nadir görülen bir şey haline geldi: eğlence endüstrisini anlayan bir teknoloji CEO'su. Daha sonra Apple'da müzik ve film endüstrileriyle uğraşırken ona iyi hizmet etti.
Ayrıca başka bir şey kazandı. Levy şöyle yazıyor: "Pixar ile on yılın daha iyi bir bölümünde süren zorlu bir ilişkiden sonra Steve, şirkete katıldığımda çok eksik olan bir şeyi kazanmıştı: saygı."
Pixar'a ve Ötesine
Pixar'a ve Ötesine: Steve Jobs ile Eğlence Tarihi Yazmak İçin Beklenmedik Yolculuğum Lawrence Levy (Houghton Mifflin Harcourt) tarafından
.com/dp/0544734149/?tag=cult087-20" title="Amazon'dan Satın Alın" class="norewrite" rel="sponsorlu">Amazon
