Çok gizli Apple Endüstriyel Tasarım grubu nasıl çalışır?

Bu özellik kitabımdan uyarlanmıştır,Jony Ive: Apple'ın En Harika Ürünlerinin Arkasındaki Dahi. Apple'ın en gizli kurumlarından biri olan Endüstriyel Tasarım stüdyosuna ender bir bakış sunuyor.

Apple'ın harika ürünleri nereden geliyor?

Son 18 yıldır - Steve Jobs 1997'de şirkete döndüğünden beri - çoğu Apple'dan çıktı. Endüstriyel Tasarım stüdyosu, ünlü İngiliz tasarımcı Sir Jony tarafından yönetilen küçük ve gizli bir yaratıcılar grubu Ya sahibim.

Bu yayın şunları içerir: bağlı kuruluş bağlantıları. Mac kültü öğeleri satın almak için bağlantılarımızı kullandığınızda bir komisyon kazanabilirsiniz.

Ive ve endüstriyel tasarımcılar grubu, Apple'ın başlıca mucitleridir. Şirket içindeki tek Ar-Ge grubu olmasalar da, yeni ürünler tasarlar ve yaratırlar, mevcut olanları iyileştirirler ve bazı temel araştırma ve geliştirmeler yaparlar. Yeni malzemeleri ve üretim süreçlerini araştırırlar. Apple'ın ürünlerini ve üretim tekniklerini sürekli olarak geliştirir ve geliştirirler.

Apple tasarımcısı Christopher Stringer, Apple'da endüstriyel tasarımcının rolünü “var olmayan nesneleri hayal etmek ve onları hayata geçiren sürece rehberlik etmek” olarak tanımlıyor. Ve bu, bir müşterinin ürünlerimize dokunduğunda ve hissettiğinde sahip olduğu deneyimi tanımlamayı içerir. Genel formu ve malzemeleri, dokuları, renkleri yönetiyor. Ayrıca, dediğim gibi, onu hayata geçirmek, piyasaya sürmek ve kesinlikle Apple kalitesine sahip olması gereken işçiliği inşa etmek için mühendislik gruplarıyla birlikte çalışıyor.”

Ive'nin Endüstriyel Tasarım grubu küçük, dünyanın dört bir yanından yaklaşık 20 tasarımcı. Özellikle birçoğu Apple'da onlarca yıldır çalıştığı için son derece sıkı örülmüşler. Karşılaştırıldığında, Samsung'un dünya çapında 34 araştırma merkezinde çalışan 1.000 tasarımcısı var. Elbette Samsung, Apple'dan çok daha fazla ürün üretiyor (ve hatta iPhone ve iPad'in bazı bileşenlerini oluşturuyor).

İşte Apple Endüstriyel Tasarım grubunun süper gizli dünyasına nadir bir bakış.

Apple Endüstriyel Tasarım grubunun stüdyosunun içinde

9 Şubat 2001'de, Macworld'ün kargaşası sona erdikten sonra, Apple'ın Endüstriyel Tasarım stüdyosu, Macworld'den taşındı. Valley Green Drive'da (Apple'ın ana kampüsünün karşısındaki yol) Apple'ın genel merkezindeki geniş bir alana bina. Yeni tasarım stüdyosu, Apple'da dahili olarak IL2 olarak bilinen Infinite Loop 2'nin zemin katına yerleştirildi.

Büyük, sembolik bir hareketti. ID grubunun kurucusu, tasarımcı Bob Brunner (şimdi Mühimmatta), şirketin geri kalanından biraz bağımsızlık sağlamak için orijinal stüdyoyu caddenin karşısına kurmuştu. Şimdi Jony Ive ve ekibi, CEO Steve Jobs'un onlarla daha yakın çalışmasına izin vererek Apple'ın kalbine geri taşınıyordu. Şirket içindeki yüksek tasarım statüsünü pekiştirdi. Jony'nin sözleriyle: Kimlik artık gerçekten "şirketin kalp atışına yakındı".

Lojistik olarak da büyük bir hamleydi. Stüdyo, prototipleme ekipmanı da dahil olmak üzere birçok büyük makineye ev sahipliği yapıyor. Ayrıca, yeni stüdyodaki her şey amaca uygun olarak inşa edildi. Eski Apple tasarımcısı Doug Satzger, "O alandaki her şey özel yapımdı" dedi. "Her mobilya parçası, tüm masalar, sandalyeler, her cam parçası."

Stüdyo, IL2'nin zemin katının çoğunu kaplayan geniş bir alandır. Dışarıdan sadece binanın alt kısmındaki büyük, buzlu cam pencerelerden tanınabilir. Opak pencereler, herhangi birinin içeri bakmasını engeller. Güvenlik son derece sıkı.

Stüdyo birkaç farklı alana bölünmüştür. Girişin solunda büyük bir masa içeren iyi donanımlı bir mutfak var. Bu, Ive'nin ekibinin iki haftada bir beyin fırtınası oturumlarını gerçekleştirdiği stüdyonun kalbidir. Stüdyonun ön girişinin sağında nadiren kullanılan küçük bir konferans odası var.

Jony Ive'nin cam duvarlı ofisi

Ön girişin karşısında Ive'nin ofisi var. Bu bir cam küp ve stüdyodaki tek özel ofis. Yaklaşık 12 fite 12 fit ölçülerindedir. Ön duvar ve kapı, tıpkı Apple mağazalarında olduğu gibi paslanmaz çelik bağlantılara sahip camdan yapılmıştır. Küçük bir raf sistemi dışında, ofisi düz beyaz duvarlarla çıplak. Ailesinin veya tasarım ödüllerinin resimleri yok, sadece masa, sandalye ve lamba var. Masa, Ive'nin en iyi arkadaşlarından biri olan Marc Newsom tarafından özel olarak yapılmıştı. şimdi Endüstriyel Tasarım ekibinin bir üyesi. (Newsom Eylül 2014'te işe alındı.)

Ive'nin deri koltuğu, İngiltere'deki ofis mobilyaları üreticisinden bir Supporto koltuğudur. Hille Uluslararası. 1979 yılında ödüllü tasarımcı Fred Scott tarafından tasarlanan deri ve alüminyum sandalye, bir tasarım şaheseri olarak kabul edildi. Ive, onu en sevdiği tasarımlardan biri olarak adlandırdı ve California, Cupertino'daki yeni Endüstriyel Tasarım Merkezi için seçti. Supporto harika bir sandalye, dedi. İKON dergi. Stüdyo bunlarla dolu: Tasarımcıların hepsi Supporto masalarında ve deri sandalyelerde oturuyor.

Ive'ın masası, 17 inç MacBook'u ve genellikle masasının üzerine düzgünce yerleştirilmiş çizim için birkaç renkli kalem dışında genellikle çıplaktır. Harici bir monitör veya başka herhangi bir çevresel ekipman kullanmaz.

sunum tabloları

Ive'nin ofisinin hemen dışında, yöneticilere prototip ürünleri sunmak için kullanılan dört büyük ahşap proje masası var. Steve Jobs'un stüdyoyu ziyaret ettiğinde neredeyse her gün olduğu yer burasıydı. Aslında, Jobs'un Apple mağazalarındaki büyük, açık masalar fikrini aldığı yer burası.

Stüdyoda, her masa farklı bir projeye ayrılmıştır - biri MacBook'lar için, diğeri iPad, iPhone vb. Apple yöneticilerine ne istersem modellerini ve prototiplerini göstermek için kullanılırlar. Modeller her zaman siyah bir bezle kaplıdır.

CAD odası ve "mağaza"

Ive'nin ofisinin ve sunum masalarının yanında büyük bir bilgisayar destekli tasarım (CAD) odası var. Önü de cam bir duvar olan başka bir cam küp. CAD odası, yaklaşık 15 CAD operatörüne veya "yüzey elemanlarına" ev sahipliği yapmaktadır. Tasarımcılar bir CAD modelinin ne olduğunu görmek isterse gerçek bir nesne gibi görünüyorsa, dosyayı yandaki bilgisayar sayısal kontrol (CNC) model dükkanına gönderirler. Bazen bir ürünün köşesi veya bir düğme gibi bir ayrıntı olabilecek "hurda modeller" verirler.

Alanın uzak ucunda bir makine dairesi veya "dükkan" var. Dükkanın önü de cam bir duvarla çevrilidir. İçeride daha fazla cam duvarla ayrılmış üç odaya bölünmüştür. Önde üç büyük CNC makinesi var. Bunlar, metalden metale kadar her şeyi işleyebilen devasa freze makineleridir. RenShape köpük tahta.

Kapakları, herhangi bir hurda malzemeyi içeride tutar, böylece “temiz” olurlar. Arkalarında "kirli" makineler var - karışıklık yaratabilecek çeşitli kesme ve delme makineleri. Camla kapatılmış bir odada, yani "kirli dükkanda" barındırılıyorlar. Kirli dükkanın yanında ve sağda modellerin ve prototiplerin zımparalanıp boyandığı bir bitirme odası var. Bazı ince zımpara makineleri ve bir araba büyüklüğünde büyük bir boya püskürtme kabini içerir.

Mağaza, tasarım ekibi tarafından gelecek ürünlerin modellerini yapmak için kullanılıyor. CNC makineleri, ilk modelleri yapmak veya fikirleri hızlı bir şekilde doğrulamak için kullanılır. “Yüze çıkarmak için bir CAD dosyası alacaklardı; Satzger, yüzeylere dayalı bir takım yolu oluşturacak, tüm kurulumları yapacak ve bir parça çalıştıracaklardı” dedi. Çoğu zaman, Ive'nin ekibi tıpkı onun üniversitede yaptığı gibi yüzlerce model üretiyor. Ürün geliştirme süreci ilerledikçe, tasarım ekibi model yapımını dışarıdan bir uzman firmaya yaptıracaktır.

Tasarımcının çalışma alanı

Jony Ive'nin ofisi, sunum masaları, CAD odası ve mağaza, ön girişin sağında. Solda, Ive'nin ofisinin yanında, tasarımcıların çalıştığı alana açılan bir açıklık var. Dış cephedeki buzlu pencerelerin uzun duvarının çevrelediği geniş, açık bir alandır.

Tasarımcılar, düşük bölücülerle bölünmüş beş büyük masa üzerinde çalışıyor. Alan dağınık ve kaotik. Her yerde kutular, parçalar, numuneler, bisikletler ve oyuncaklar var. Atmosfer hafif ve eğlenceli. Satzger, "Birisi orada kaykay yapıyor, zıplıyor veya Bart Andre ve Chris Stringer bir futbol topunu tekmeliyor olabilir" dedi.

Apple Endüstriyel Tasarım stüdyosundaki atmosfer

Müzik, tasarım stüdyosunun eğlenceli atmosferinin önemli bir parçasıdır. Odada bir çift 36 inç yüksekliğinde konser subwoofer'ı ile birlikte yaklaşık 20 beyaz hoparlör var. Satzger, "Bu beton ve çelikten, oldukça yansıtıcı odaya girdiğinizde ses hemen derin ve yüksekti" dedi. “Dünyanın her yerinden her türlü müzik çalınıyor. Gerçekten çok canlı."

Ive büyük bir tekno hayranıdır. Müzik, eski patronu Jon Rubinstein'ın dikkatinin dağılmasına neden oldu. "Tasarım stüdyosunda gerçekten sinir bozucu bulduğum yüksek sesli tekno-pop çaldılar" dedi. “Sessizliği seviyorum, böylece odaklanıp düzgün düşünebiliyorum. Ama kimlikçiler hoşuna gitti.”

Satzger kesinlikle yaptı. Satzger, "O odanın enerjisi, odanın gürültüsü çok daha iyi çalışmamı sağladı" dedi. “Küçük alanımda oturmaktan nefret ettim…. Benim için gürültü ne kadar yüksekse o kadar iyi.”

Jobs da müziği seviyordu ama belki de farklı nedenlerle.

Satzger, "Steve geldiğinde, konuşmanın kendisiyle konuştuğu kişi arasında olmasını istedi" dedi. "Bütün bu açık alanlarda, eğer sessizse, insanların ne hakkında konuştuğunu duymak gerçekten çok kolay. İçeri girdiğinde müziği açardık ki sesi direkt olarak sadece bir kişiye ulaşsın. Gerçekten ne dediğini duyamadın."

Stüdyo, Jobs'ı gözle görülür şekilde rahatlattı. Satzger, "Kimlik alanındaki Steve farklı biriydi" dedi. “Çok daha rahat ve etkileşimliydi. Steve'in her zaman ruh hali vardı. İnsanlara yaklaşımında her zaman değişen şeyler vardı. Ama kimlik alanına geldiğinde her zaman gerçekten rahattı."

Jobs stüdyoda çok zaman geçirdi, ama o yokken, bazı işleri halletmek için bir fırsat olarak kullandım. Satzger, "[İşler] ortadan kalktığında yüzde 150-200 daha fazla iş yapardık" dedi. “Bir şeyleri havaya uçurmak ve geri döndüğünde önüne yeni işler, yeni fikirler koymak için iyi bir fırsattı.”

Demir Perde

Tasarım stüdyosu ana kampüse taşındığında, Jobs sızıntıları önlemek için güvenliği önemli ölçüde artırdı. Stüdyo, Apple'ın fikir fabrikasıdır: operasyonun kalbi. Hiçbir şey dışarı sızmamalı. Stüdyo Valley Green'deyken güvenlik o kadar sıkı değildi. Ziyaretçiler etrafta kim olursa olsun vızıldayacaklardı. Jobs, yeni stüdyoda durumun böyle olmayacağına karar verdi.

Apple çalışanlarının büyük çoğunluğu şirketin tasarım laboratuvarından men edilmiş durumda. Yönetici ekibin bazı üyelerinin bile stüdyoya girmesi yasaktır. Örneğin, iOS yazılımının başına geçen Scott Forstall'ın ziyaret etmesine izin verilmedi. Rozeti kapıyı açmıyordu.

Stüdyoya çok az yabancı girdi. Jobs ara sıra karısını da getirirdi. Walter Isaacson'a bir tur verildi, ancak yalnızca sunum tablolarını anlattı. Stüdyonun bilinen tek fotoğrafı yayınlandı. Zaman dergi. Fotoğrafta Jobs, Ive ve diğer üç yönetici, arka planda dükkan ile stüdyonun ahşap proje masalarından birinin etrafında oturmuş ve ayakta duruyor.

Apple'ın kampüsünde CNC freze makineleriyle dolu bir mühendislik atölyesinde ara sıra röportajlar veririm. Tasarım stüdyosu olarak tanımlandı, ama değil. Yakınlarda bir mühendislik atölyesi.

Yeni ürünler üzerinde çalışırken, yazılım mühendislerinin donanımın neye benzediği hakkında hiçbir fikri yoktur ve mühendislerin de yazılımın nasıl çalıştığı hakkında hiçbir fikirleri yoktur. Ive'nin ekibi iPhone prototipleri yaparken, sahte simgelerle Ana ekranın bir resmiyle çalıştılar.

Ama hepsinden daha gizli olan bölüm Ive'nin grubudur. "Kilitli," dedi Satzger. "İnsanlar işleri ve Apple'ın içinde neler olup bittiği hakkında yanlış kişilere konuşmamaları gerektiğini biliyorlar."

“Yanlış” insanlar temelde doğrudan meslektaşları dışında herkes olabilir ve bazen onlar bile olmayabilir. Ive'ın bile karısına ne üzerinde çalıştığını söylemesi yasak.

Ürün Tasarım ekibinde Ive'nin grubuyla yakın çalışan eski bir Apple mühendisi, gizliliğin yorucu olduğunu söyledi. “Hayatımda yaptığım her şey arasında, orada çalışmaktan daha gizli bir ortam görmedim” dedi. “Herhangi bir şeyi açığa vurduğumuz için sürekli olarak işimizi kaybetme tehdidi altındaydık. Ve Apple'da bile, komşularınız genellikle ne üzerinde çalıştığınızı bilmiyorlardı… Gizlilik kafanıza silah dayamış gibiydi. Yanlış bir hamle yaparsan bu tetiği çekeriz."

Apple'ın politikası, tasarımcıların neredeyse hiç baskı almaması ve kamuoyunda çok az tanınma anlamına geliyor. Güneşin altındaki her ödülü kazandılar ve tasarım çevrelerinde biliniyorlar, ancak halk tarafından temelde anonimler.

Yine de, kredi eksikliği konusunda çok az kızgınlık var. Takım alıştı. Ive oldukça zarif. Tüm ödülleri ve tanınmayı alıyor, ancak her zaman takımdan bahsediyor. Bir sallamanın belirttiği gibi, “Ben” dediğim tek zaman iPhone veya iPad hakkında konuştuğu zamandır.

Satzger, "Hepimiz takdir alıyoruz" dedi. "[Apple] her zaman 'Apple tasarım ekibi' der, ancak Steve hiçbir zaman kamera önünde olmamızı istemedi. Kelle avcılarını engellediler ve insanları aradılar. Medyayla yüzleşmemiz engellendiği ve kelle avcılarından saklandığımız için kendimize 'Demir Perde'nin arkasındaki kimlik ekibi' adını verdik.”

Kulağa hoş geliyor ama Ive'nin grubu bir ekip olarak çalışıyor ve her üye her ürüne katkıda bulunuyor. Şirkete katıldığından farklı olarak, artık Apple'ın hiçbir ürününü tek başına tasarlamıyorum. Her ürüne, fiili işin çoğunu yapan bir tasarım lideri ve bir veya iki yardımcı atanır, ancak haftalık toplantılar tasarım sürecinin işbirliğine dayalı olmasını sağlar.

İki haftada bir beyin fırtınaları

Haftada iki veya üç kez, Ive'nin tüm ekibi beyin fırtınası seansları için mutfak masasının etrafında toplanır. Tüm tasarımcılar mevcut olmalıdır. İstisna yok.

Beyin fırtınaları kahve ile başlar. Tasarımcılardan birkaçı barista oynuyor ve mutfaktaki son teknoloji espresso makinesinden grup için kahve yapıyor. İngiltere'den bir İtalyan olan Daniele De Iuliis, kahve gurusu. “Danny D, hepimizi kahve, öğütme ve kahvenin rengi konusunda eğiten kişiydi. KremaDe Iuliis'in en hevesli öğrencilerinden biri olan Satzger, sütün nasıl düzgün bir şekilde yapılacağı, sıcaklığın ne kadar önemli olduğu ve tüm bu şeyler" dedi.

Seanslar tipik olarak üç saat sürer - sabah 9'dan öğlene kadar veya sabah 10'dan öğleden sonra 1'e. - ve Ive'nin grubunun üzerinde çalıştığı tasarım problemini çözmek için kullanılır.

Beyin fırtınalarını yönetiyorum, ama onlara hükmetmiyor. Herkesin katkıda bulunmasının beklendiği özgür, yaratıcı yuvarlak masa toplantılarıdır. Seyahat etmediği sürece nadiren birini kaçırırım. Bir tasarımcı, "Jony her tasarım oturumuna her zaman dahil oldu" dedi.

Beyin fırtınaları çok odaklı. Bazen bir model sunumu, bazen bir düğme veya hoparlör ızgarasının detayı. Tasarım felsefesi asla tartışılmaz. Bloglar ve dergi makaleleri genellikle Braun'un diyet koçları ancak Apple'ın tasarım şefi grupla tasarım felsefesini asla tartışmaz.

Bu kitap için görüşülen tasarımcıların ve mühendislerin hiçbiri, belirli bir tasarım felsefesini benimsediğimi söylemedi. Tabii ki, tüm tasarımcılar Rams'ın çalışmalarına ve yaptığı çalışmalara yakından aşinadır. İyi tasarımın 10 ilkesi; bunlar her tasarım öğrencisinin zihnine kazınmıştır.

Ancak bu Apple beyin fırtınası oturumlarındaki her bir tasarıma, esasına göre yaklaşılıyor. Ive'yi harekete geçiren felsefe diye bir şey varsa, o da sürekli basitleştirme, mümkün olduğunca çok şeyi ortadan kaldırma arzusudur.

Apple tasarımcısı Christopher Stringer, "[Biz] hedeflerimizi tartışıyoruz ve böylece bir ürünün ne olmasını istediğimiz hakkında konuşabiliyoruz" dedi. "Bu genellikle eskiz haline gelir, bu yüzden orada eskiz defterlerimizle oturacağız, eskiz yapıp fikir alışverişinde bulunacağız ve ileri geri gideceğiz. İşte tam bu noktada çok sert, acımasız, dürüst eleştiri devreye giriyor ve modellemeye değer bir şey elde ettiğimizi hissedene kadar fikirleri savuruyoruz.”

Eskiz, Apple tasarımının temelidir

Eskiz, Apple tasarımcılarının iş akışının temelidir. Stringer, "Her yerde eskiz çiziyorum" dedi. “Gevşek yapraklı kağıda eskiz yapacağım. Modeller üzerinde eskiz yapacağım. Yapabileceğim daha iyi şeyler için genellikle CAD çıktılarının üzerine, ellerimi koyabileceğim her şeyi çizeceğim.”

Stringer, zaten ürünün şekline sahip oldukları için CAD çıktılarını sever. “Zaten perspektif ve görüşlere sahip olan bir şeyle çalışıyorsunuz, böylece üzerlerine cömert ayrıntılar ekleyebiliyorsunuz” dedi.

Ive aynı zamanda hevesli bir eskizcidir. Bunda iyidir, ancak hız anahtardır. Satzger, "İnsanların gerçekten hızlı bir şekilde anlayabilmeleri için her zaman bir düşünceyi kağıda dökmek istedi" dedi. "Jony'nin çizimleri gerçekten yarım yamalaktı, elleri titriyordu. Çizim tarzı gerçekten ilginçti.”

Yetenekliyim ama grubun sanatçıları Stringer, Richard Howarth ve Matt Rohrback. Satzger, Howarth'ın eskiz defterlerini “sanat eserleri” olarak tanımlar.

Ive'ın eskiz defterlerini "gerçekten harika" olarak nitelendiren Satzger, "Richard Howarth gelip saçma bir fikri olduğunu ve 'bundan nefret edeceksiniz' diyerek gelirdi ama sonra bu harika eskizleri paylaşırdı," dedi.

Ekip iMac'i tasarlarken, masa eskiz yapmak için gevşek kopya kağıtları ile kaplandı, ancak Ive'ın grubu ciltli eskiz defterleri kullanıyor. En çok kullanılan kanvas Cachet eskiz defterleri Daler Rowney, küçük bir İngiliz şirketi. Stüdyonun ofis malzemeleri deposu bunlarla dolu. Yüksek kaliteli kanvastan yapılmıştır; sert oldukları için parçalanmazlar. (Cachet eskiz defterlerinden yaklaşık üç kat daha kalın olan ve belirli bir sayfayı işaretlemek için bir şeridi olan mavi bir eskiz defteri kullanıyorum. Howarth aynı tür eskiz defterini kullanır.)

Ciltli eskiz defterleri, Ive'nin grubunun üyelerinin geri dönüp fikirlerine bakmalarını kolaylaştırıyor. Her şeyi belgeliyorlar. Eskiz defterleri, Apple-Samsung davası sırasında tartışmalı bir konu haline geldi.

Bu seanslarda çok fazla eskiz yapılır. Beyin fırtınasının sonunda, Ive bazen masanın etrafındaki herkese eskiz defterlerini kopyalamalarını ve sayfaları tartışılan projedeki baş tasarımcıya vermelerini söyler. Daha sonra, baş tasarımcıyla oturup tüm sayfaları dikkatlice gözden geçireceğim. Çoğu büyük projenin bir lideri ve yeni fikirleri entegre etmenin yollarını bulmaya çalışan sayfaları gözden geçirecek olan iki yardımcısı vardır.

Satzger, "Bazı günler nişanlı olurdum ve 10 sayfa eşyam olurdu" dedi. "Bazen bir tasarımcının malzemeyle ilgilenmediğini, sayfalar dolusu şeyleri doldurmadığını hissedebiliyordunuz."

En umut verici fikirler, eskizlerin bir 3D modele dönüştürüldüğü yandaki CAD grubuna götürülür. Model daha sonra tezgah atölyesine gönderilir ve burada CNC freze makinelerinden birinin RenShape köpük levhadan şekli kesmesi için bir "takım yolu" oluşturur veya ABS plastik temel boyut ve şekli doğrulamak için. "Takım yolu" kulağa tam olarak nasıl bir şey geliyorsa, istenen şekli oluşturmak için kesici takımın izlediği bilgisayar tarafından belirlenen bir yoldur.

CAD operatörleri stüdyodaki personelin yaklaşık yarısını oluştursa da, tasarımcılarla aralarında net bir ayrım var. CAD heykeltıraşları aynı özel statüye sahip değildir; Ive'nin tasarım ekibinin hizmetindeler. Apple-Samsung denemesi sırasında tasarımcı Stringer, "CAD'i kendileri oluşturabilen birkaç tasarımcı var, ancak bu bir gereklilik değil" dedi. "Aslında çoğumuz sevmiyoruz. Sadece CAD zanaatını anlamak için önemli bir zaman ayırmanız gereken bir beceridir. Tasarımcılarımızın düşünmesini tercih ediyoruz, bu yüzden bunun için özel bir ekibimiz var.”

CAD grubu ayrıdır ve üyeleri kendilerine kalır. Toplantılara nadiren katılırlar ve karanlıkta tutulurlar (metaforik olarak ve kelimenin tam anlamıyla: CAD stüdyosu çok düşük seviyeli aydınlatmaya sahiptir).

Olası Apple ürünlerinin gerçekçi maketleri

Grup, fikirlerini bir Apple yöneticisine sunmaya hazır olduğunda, gerçekçi maketler yapma konusunda uzmanlaşmış bir model dükkanına dış kaynak sağlar. Modellerin mümkün olduğunca nihai, bitmiş bir ürün gibi görünmesini istiyorlar ve bu da özel ekipman ve beceriler gerektiriyor.

Ive'nin grubu sıklıkla kullanır Fantezi Modeller Şirketi, yakınlardaki Fremont, California merkezli oldukça saygın bir model yapım şirketi. iPhone ve iPad prototiplerinin çoğu, Hong Kong'dan bir model yapımcısı olan Ching Yu tarafından yönetilen Fancy Models tarafından yapıldı. Her modelin maliyeti 10.000 veya 20.000 ABD Doları civarındadır. Eski bir tasarımcı, "Apple, o şirket tarafından yapılan modellere milyonlar harcadı" dedi.

Buna karşılık, Apple'daki CNC makineleri, oldukça rafine modeller üretebilmelerine rağmen, çoğunlukla hızlı bir şekilde ihtiyaç duyulan parçalar için kullanılır - çok sayıda plastik şekil ve daha küçük alüminyum uçlar. Apple'ın CNC makineleri nadiren nihai modeller üretir.

Doğru tasarımı seçmek söz konusu olduğunda, bitmiş modeller çok önemli bir rol oynar. Örneğin, Mac mini'yi tasarlarken, farklı boyutlarda yapılmış bir düzine kadar modelim vardı. Mac mini, Apple'ın "başsız" Mac'idir: monitör, klavye ve fare olmadan gelen küçük bir alüminyum kutu; müşteriler kendi tedarik eder. Nispeten ucuz bir üründür; birçok şirkette böyle bir ürün totem direğinde düşük olur.

Yine de çok büyükten çok küçüğe değişen yaklaşık bir düzine Mac mini modelim vardı. Modelleri stüdyodaki sunum masalarından birine dizdirdi. Anonimlik isteyen eski bir Apple ürün tasarım mühendisi, "Bazı Başkan Yardımcıları ve Jony ile birlikte oradaydık" dedi. "En küçüğünü işaret ettiler ve 'Eh, açıkçası bu çok küçük, bu biraz görünüyor' dediler. saçma.' Sonra diğer tarafı işaret ettiler ve 'Eh, bu çok büyük, kimse bilgisayar istemiyor' dediler. o kadar büyük. Ortada doğru olanı nasıl buluyorsunuz?’ Ve bu süreç boyunca konuştular.”

Kasanın boyutuyla ilgili karar biraz saçma görünüyor, ancak Mac mini'nin ne tür bir sabit disk içerebileceğini etkileyecek. Kasa yeterince büyükse, bilgisayara, masaüstü makinelerde yaygın olarak kullanılan (ve bu nedenle nispeten ucuz olan) bir boyut olan 3,5 inçlik bir sürücü verilebilir. Küçük bir kasa seçersem, mini çok daha pahalı olan 2,5 inçlik bir dizüstü bilgisayar sürücüsü gerektirir.

Ive ve başkan yardımcıları, daha ucuz 3,5 inçlik bir sürücü kullanmak için yalnızca 2 mm çok küçük bir kasa seçtiler. Boyut meselesini bile gündeme getirmediğini söyleyen mühendis, “Paradan tasarruf edecek olan sabit diske değil, nasıl göründüğüne göre seçiyorlar” dedi. “Bu geri bildirimi sağlasak bile, orijinal niyeti değiştirmeleri nadirdir” dedi. “Nasıl görünmesi ve ne kadar büyük olması gerektiğine dair tamamen estetik bir formla gittiler.”

Boyutla ilgili hususlar, iMac'teki kamera gibi şeyleri bile etkiler. Masaüstü bilgisayarın ekranın üstündeki öne bakan kamerası video konferans için kullanılır.
Adının gizli kalmasını isteyen başka bir Apple mühendisi, iMac'e bir kamera eklemek için Ive'nin ekibiyle birlikte çalıştı.

“En büyük zorluk Steve Jobs ve ID grubunun kameranın açılmasını ne kadar küçük istedikleriydi” dedi. "Estetik nedenlerden dolayı açıklığın boyutu mümkün olduğunca küçük olmalıydı ki bu sürpriz olmamalı. Açılış görünmez yapılabilseydi, olacağından hiç şüphem yok.”

Tasarım süreci doğrusal değildir. Temel düzeyde, bir beyin fırtınası ve eskiz ile başlar ve önerilen bir ürünün biçimini ve bitişini gösteren bitmiş modellere yol açar.

Ancak süreç son derece akıcıdır. Ürünler genellikle birkaç paralel yönde araştırılır; yeniden başlatılır veya hurdaya çıkarılır. Stringer, "Bu süreçler, çok doğrusal görünseler ve bazı durumlarda olabilir, genellikle ileri geri gideceğimiz için değildir" dedi. “Modeller üzerinde bile eskiz yapacağız. Farklı bir tasarım oturumundan bir parça modeli ile başka bir eskiz defterinden bir çizimi birleştireceğiz. İleri geri. Doğrusal değil. Tasarım süreci boyunca kendi yolunu örüyor ve örüyor ve sonunda özel bir şeye sahip olduğumuz için gerçekten tatmin olduğumuz bir noktaya geliyor.”

Jony Ive'nin Apple'daki gelişen rolü

Son yıllarda, Ive'nin rolü tasarım odaklı olmaktan çok yönetimsel hale geldi. Hiçbir ürünü tek başına tasarlamaz, ancak grubun aldığı her tasarım kararını tek tek değerlendirir. Bir ürünün rengi veya bir düğmenin detayı olsun, onun girişi olmadan hiçbir şey yapılmaz. Tasarımcılardan biri, “Her şey Jony tarafından inceleniyor” dedi.

Grubu yönetiyor ve yeni üyeler alıyor. Tasarım grubu ile şirketin geri kalanı arasında, özellikle de yönetici düzeyinde bilgi kanalıdır. Hayattayken Jobs ile çok yakın çalıştı ve hangi ürünler üzerinde çalışılacağını ve şirketin hangi yönleri alması gerektiğini seçmek için mevcut Apple yöneticileriyle birlikte çalışmaya devam ediyor.

Satzger, "Her tasarım fikri Jony'den geçer" dedi. "Apple'da aynı anda farklı şeyler üzerinde çalışmasına izin verilen çok sayıda iyi tasarımcı olması eskiden metodolojik bir başarısızlıktı. Bu insanlar üzerinde hiçbir kontrol yoktu. Daha sonra Jony her tasarım oturumuna dahil oldu ve ekip onun söylediği her şeyi çok ciddiye aldı.

"Jony bir lider olarak çok etkili. O, Jobs'un kulağına sahip, yumuşak sözlü bir İngiliz beyefendisidir. İnsanları asla patronu gibi yönetmedi. Oldukça tarafsızdı. Ve herkesin fikrini önemli olarak gördü. İnsanlarla oturup, 'Steve bulunduğumuz yerden memnun değil. Modeller oluşturmaya başlamalı ve yeni fikirler bulmalıyız. Farklı bir şey yapmamız gerekiyor.' Ardından, sonraki hafta boyunca, ekip her gün sabaha kadar tasarım oturumları yapacaktı."

Birçok yönden Jobs'un vizyonunu uygulayan kişiydim. Jobs bir şeyden hoşlanmasa bunu söylerdi ama verdiği tek yön buydu. Ive ve tasarımcılarını doğru çözümü bulmaya zorladı.

Birçok durumda, başardım. Satzger, "Çoğu zaman, Steve'i kullanacak olan Jony'ydi" dedi. “Farklı bir şey yapmanın önemli olduğunu hissederse, Steve'e 'Bence bunu değiştirmeliyiz' diyebilir.”

Jon Rubinstein, Ive'nin eski patronu, Ive'yi küçük, birbirine bağlı ve son derece yetenekli bir ekibin büyük lideri olarak tanımladı. Apple tasarımcıları birlikte iyi çalışıyorlar ve "gerçekten harika tasarımlar yaparken açıkçası eğleniyorlardı".

"Jony iyi bir lider," dedi. "Harika bir tasarımcı ve ekibi ona saygı duyuyor. Jony'nin çok iyi bir ürün anlayışı var. Ve tasarım sürecine daldığında, işi ortak bir çabadır. Her ne kadar basında tüm övgüyü Jony alsa da, gerçekte bütün ekibi çok iş yapıyor. Birlikte harika işler çıkaran yetenekli bir ekip. Hepsi harika fikirlerle muazzam katkıda bulunur.

“Bu çok tekrarlayan bir süreç. Çok ve çok farklı tasarımlar, birçok farklı yön. Ekip olarak bir araya gelirdik: Ben ve Steve ve Phil ve Jony bir araya gelip tasarımları gözden geçirirdik ve Jony'nin ekibi bir yön geliştirirdi. Ve nasıl görüneceğini kesinleştirene kadar bunu tekrar tekrar yapardık.

“Bir kişilik olarak Jony Ive mütevazı. Egoyu bunun arkasına saklar. Çok yoğun bir adam olabilir…. Yumuşak konuşur, ama aynı zamanda inançlarında çok katıdır. Ara sıra şaka yapar, ancak esas olarak ciddi bir tavrı vardır. Her zaman kariyerine çok odaklandı ve şirket içinde yükselmek için politikanın farkındaydı. Jony Ive'nin Apple'da kendisi için önemli olan tek şeyin tasarım olduğunu belirten kamuya açık kişiliği - saçmalık. Kariyerine çok odaklanmıştı.”

Sıkı sıkıya bağlı bir grup

Ive'nin grubu son derece sıkı. Insular bir kelime değil. Birlikte çalışıyorlar, birlikte yemek yiyorlar ve birlikte sosyalleşiyorlar. Her gün dört ila sekiz tasarımcı, genellikle diğer çalışanlarla kaynaşmasalar da, genellikle Apple kafeteryasında birlikte öğle yemeğine giderler. Kendi sofralarında yemek yerler.

Tasarımcılar, özellikle San Francisco'da yaşayanlar, işten sonra birlikte sosyalleşiyorlar. Tasarımcıların çoğu için sosyal yaşam ve iş bir bütündür. Buna Ive de dahildir.

Satzger, "Bir şey yaptıysam, karım ayarlamadıysa, hepsiyle birlikteydi" dedi. "SF grubu çok daha sıkıydı. Bart, Chris ve ben takıldık. Danny ve Jony ve Richard ve Matt her zaman bir araya geldiler ve Eugene'i gördüler. Duncan daha bağımsızdı. Çok şampanya içmeyi seviyorlardı ve evde çok zaman geçirdiler. Sömürge”, San Francisco'da şık bir Fransız Vietnam restoranı.

Satzger, "MacWorld'de bir limuzin alır ve giderdik" dedi. "Limuzin Bollinger şampanyasıyla doluydu. Bir yerde içip akşam yemeğine giderdik, sonra Sekoya Odası [San Francisco'daki Clift Hotel'de bir kokteyl barı] ve biraz daha iç. Jony'nin arkadaşı Marc Newson ne zaman şehirde olsa rezerve ederdik. Sonra Clift Hotel'e giderdik ve Bart veya Jony bir oda kiralardı ve tasarım ekibi ve belki birkaç kişi daha her zaman oradaydı."

Anonim eski ürün tasarım mühendisi, Clift Otel'de siyah kravatlı bir etkinlikte olduğunu hatırlıyor. Mühendis, "Gece yarısı civarında, otel lobisinde devam eden parti sonrası için kimlik ekibi toplanıyor" dedi. "Stringer, Ive, Whang ve bir sürü daha fazlası oradaydı. Ive'a soruyorum, 'Burada ne yapıyorsun?' Sadece geceleri dışarı çıkıyorlar ve seçkin, özel bar alışverişi yapıyorlar. Ayrılmış bir alanı vardı. Her zaman çok moda, modaya uygun müzikte. ”