Tim Cook, 11 Haziran'daki yıllık WWDC açılış konuşmasında sahneye çıktığında, Apple'ın yeni MacBook Pro'ları ve muhtemelen iMac'ler ve söylentilere inanılırsa, bu yeni makineler sadece daha ince olmayacak ve optik sürücülerini terk etmeyecekler… Retina'lı ilk Mac'ler olacaklar görüntüler.
Herkesin Retina ekranlı Mac'lerden beklediği şey, iPhone veya iPad tarzı çözünürlüğün iki katına çıkmasıdır. Dolayısıyla, mevcut 15 inç MacBook Pro'nun 1.440 x 900 ekranı varsa, Retina 15 inç MBP'nin 2.880 x 1800 ekranı olacaktır.
Söylenti değirmeninin eksik olduğu şey, Apple'ın Retina ekranlı Mac'lere bu şekilde geçiş yapmasının hiçbir faydası olmaması. iPad ve iPhone'un Retina'ya geçişinin bu kadar önemli olmasının nedeni, gerçekten pikselli ekranlara sahip olmalarıydı. iPhone 4'ten önce iPhone, Retina'ya yalnızca %53 yakın bir ekrana sahipti. iPad %61 ile biraz daha iyiydi. Kabaca, hem iPad hem de iPhone orada sadece yarı yoldaydı, bu da inç başına piksel miktarını iki katına çıkarmak için en kolay düzeltmeyi yaptı.
Ancak Apple'ın bunu Mac serisiyle yapması gerekmiyor. Aslında, çoğu "Retina Kalitesi" Mac'in yeni iPad'inizden daha az piksele sahip olması muhtemeldir. İşte neden.
Mac'ler Zaten Neredeyse Retina Kalitesinde
Retina ekrana sahip bir iPad veya iPhone hakkında konuştuğumuzda, bahsettiğimiz şey, üzerindeki piksellerin bu ekran o kadar yoğun ve o kadar küçük ki, 20/20'li bir kişinin gözüyle fark edilemezler. görüş. Hiçbir şey pikselli görünmüyor. Bir ekranın Retina olarak nitelendirilmesi için ne kadar yoğun bir şekilde paketlenmesi gerektiğine dair en iyi noktayı inç başına piksel cinsinden ölçüyoruz.
Otomatik olarak Retina kalitesine eşit olan inç başına sihirli bir piksel sayısı yoktur.
Buraya kadar basit, değil mi? Yine de sorun şu: İnç başına otomatik olarak Retina kalitesine eşit olan sihirli bir piksel sayısı yoktur. iPhone 4S, Retina kalitesine inç başına 329,7 piksel ile ulaşırken, yeni iPad'in Retina olarak nitelendirilebilmesi için inç başına yalnızca 214,9 piksele ihtiyacı var. Niye ya? Çünkü iPad'inizi gözlerinizden iPhone'unuzu tuttuğunuzdan daha uzakta tutuyorsunuz. Bu, iPad'in net görünmesi için iPhone kadar piksele ihtiyaç duymadığı anlamına gelir.
Bir ekran ne kadar yakınsa, gözlerinizin onları çözememesi için piksellerin o kadar küçük ve daha yoğun olması gerekir. Bir ekran ne kadar uzaktaysa pikseller o kadar büyük ve gevşek bir şekilde paketlenmiş olabilir. Tüm bunların anlamı, Mac'inizden iPad'inizden daha geride oturuyorsanız - ve herkes yapar - bir Retina ekran olarak nitelendirilmesi için yüksek bir çözünürlüğe ihtiyaç duymaz.
Raymon Soneira tarafından sağlanan "Retina" kalitesini elde etmek için bir ekranın inç başına kaç piksel olması gerektiğini belirleyen bir formül var. DisplayMate Teknolojileri. Bu formülü kullanarak, bir ekranın Retina olarak nitelendirilmesi için inç başına kaç piksele ihtiyacı olduğunu söylemek oldukça kolaydır. Ve faydalı bir şekilde, TUAW'dan Richard Gaywood her zaman matematik yaptı.
İşte şu anda ne kadar yakınlar:
| modeli | Ekran Boyutu (İnç) | Çözünürlük | Ortalama izleme mesafesi | “Retina” için ÜFE | Retinaya yakınlık |
|---|---|---|---|---|---|
| 11 inç MacBook Air | 11.6 | 1366 x 768 | 22 | 156.3 | 87% |
| 13 inç MacBook Air | 13.3 | 1440 x 900 | 22 | 156.3 | 82% |
| 15 inç MacBook Pro | 15.4 | 1440 x 900 | 24 | 143.2 | 77% |
| 15 inç MacBook Pro (Yüksek Çözünürlüklü) | 15.4 | 1680 x 1050 | 24 | 143.2 | 90% |
| 21 inç iMac | 21.5 | 1920 x 1080 | 28 | 122.8 | 83% |
| 27 inç iMac | 27 | 2560 x 1440 | 28 | 122.8 | 89% |
Gördüğünüz gibi, Retina olarak nitelendirilmekten en uzak Mac, %77 olan 15 inç düşük çözünürlüklü MacBook Pro, yüksek çözünürlüklü 15 inç MacBook Pro ise %90 Retina ekran. Hemen hemen her Mac, %80-90 civarında geziniyor.
Burada ne elde ettiğimizi görüyor musun? Apple'ın Retina'ya ulaşmak için ÜFE'yi ikiye katlamaya başlaması gerekmiyor. Genel olarak, çözünürlüğü iki katına çıkarmak aşırıya kaçıyor. Çoğunlukla, her Mac'in kendisini yalnızca biraz yükseltmesi gerekir. Ve yukarıdaki verileri ve Pisagor teoremini kullanarak, her bir ekranın Retina olması için gereken minimum gerçek dünya çözünürlüğünün tam olarak ne olduğunu bulmak oldukça kolaydır.
| modeli | Ekran Boyutu (İnç) | Yeni Çözünürlük | Retina için ÜFE | Yeni ÜFE | Retinaya yakınlık |
|---|---|---|---|---|---|
| 11 inç MacBook Air | 11.6 | 1680 x 1050 | 156.3 | 170.78 | 109% |
| 13 inç MacBook Air | 13.3 | 1920 x 1200 | 156.3 | 170.23 | 110% |
| 15 inç MacBook Pro | 15.4 | 1920 x 1200 | 143.2 | 147.0 | 102% |
| 21 inç iMac | 21.5 | 2560 x 1440 | 122.8 | 136.61 | 110% |
| 27 inç iMac | 27 | 3840 x 2160 | 122.8 | 163 | 133% |
Görmek? Neredeyse o kadar sert değil. Ve aslında, bu küçük çözünürlük darbelerinin çoğu aslında iPhone 4S'den daha fazla "Retina"dır ve yalnızca Retina'ya %105 yakınlık oranı ve yeni iMac, Retina'ya %123 yakınlığa sahip olan yeni iPad'i "Retina'nın dışına çıkaracaktır". Retina. Bu kararlar, sadece iyi.
Ayrıca, ÜFE'nin iki katına çıkmasıyla ilgili başka bir sorun daha var…
Pil ömrü
Retina ekranın bir Mac pilinden talep etmesi elbette iMac için bir sorun değil, ancak MacBook Pro ve MacBook Air için büyük bir sorun.
Yeni iPad ile neler olduğuna bir bakalım. Apple, iPad'e bir Retina ekran sunduğunda, pil kapasitesini 6.944 mAH'dan 11.666 mAH'a çıkarmak zorunda kaldılar, bu da neredeyse %70'lik bir artıştır. Sonuç, önceki nesilden önemli ölçüde daha uzun süren daha kalın, daha ağır bir iPad oldu.
Ekran, hemen hemen tüm cihazların en çok güç tüketen öğesidir. Daha fazla piksel = daha fazla pil tüketimi
Apple neden sadece bir Retina ekran için yeni iPad'in içine çok daha fazla pil doldurmak zorunda kaldı? Karmaşık, ancak basit cevap, ekranınızın en çok güç tüketen kısmı olmasıdır. hemen hemen her cihaz ve pikselleri artırırsanız, ihtiyaç duyduğu elektrik miktarını da artırırsınız. çizmek. Daha gelişmiş cevap, LCD ekranlar için pikselleri gerçekten bağlayan transistörler ve devrelerdir. piksel yoğunluğunu artırdığınızda piksellerin arkasında çok daha yoğun bir ağ haline gelir ve bu nedenle cihazın çıktı fazla parlamak için daha fazla ışık. Her iki durumda da, daha fazla piksel = daha fazla pil tüketimi.
Apple, cihazlarını mümkün olduğunca ince ve hafif tutmayı sever ve piller, herhangi bir cihazın en ağır ve en kalın unsurlarından biridir. Tüm bunları akılda tutarak, Apple neden MacBook serisinde PPI-iki katına çıkarılmış bir HiDPI ekranın büyük pil vuruşunu üstlensin ki, sadece çarpabilecekken? her modelin çözünürlüğü her biri bir seviye yukarı ve hala böyle bir güç darbesi almadan onları yeni Retina MacBook'lar olarak doğru bir şekilde tanımlayabiliyor yönetmek?
Çözünürlük Bağımsızlığı
Şimdiye kadar, Apple'ın mevcut MacBook ve iMac ekranlarının piksel yoğunluğunu artırmak zorunda olmadığını gösterdik. Retina olarak nitelendirilmeleri için bu kadar ve bu daha mütevazı yaklaşımı benimsemek aslında pil tasarrufu sağlayacaktır. hayat.
Apple'ın Retina'ya geçmek istiyorsa Mac ekranlarının piksel yoğunluğunu iki katına çıkarmak zorunda olmamasının başka bir nedeni daha var: OS X, iOS'tan çok, çok daha fazla çözünürlük bağımsız.
Çözünürlük bağımsızlığı, bir bilgisayar ekranının öğelerinin piksel ızgarasından bağımsız boyutlarda işlendiği zamandır. Başka bir deyişle, ekrandaki bir öğeyi - örneğin Apple logosunu - dosyadaki her pikselle birlikte kaç piksel kapladığına göre oluşturmak yerine ekranda tam olarak bir piksel alarak, istediğiniz kadar piksel kullanarak, ekranda görünmesi gereken büyüklüğe göre büyütürsünüz. gereklidir.
Çözünürlük bağımsızlığının yaptığı şey, UI öğelerini çok çeşitli görüntüleme türlerinde görüntülemenize ve hepsinin kabaca görünmesini sağlamanıza izin vermektir. aynı boyutta, bu ekran bir MacBook Air'in 11 inç 1366 x 768 ekranı veya devasa bir 27 inç Thunderbolt Ekranı'nın 2560 x ekranı olsun 1440. Ve sıfırdan birçok farklı piksel yoğunluğuna sahip birçok farklı boyutta ekranı desteklemek için oluşturulmuş bir masaüstü işletim sistemi olan OS X'in önemli bir parçasıdır.
Bu, yalnızca iki farklı ekran boyutunu desteklemek için oluşturulmuş bir işletim sistemi olan iOS'tan çok farklıdır: 3,5 inç (iPhone) ve 9,7 inç (iPad). iOS çözünürlükten bağımsız değildir. Aslında, tam tersi doğrudur: gerçekten de çözünürlüğe oldukça bağlıdır.
Bu nedenle, iPhone ve iPad Retina ekranlarını verme zamanı geldiğinde, Apple'ın bunu yapmasının en kolay yolu ve Retina desteği olmayan uygulamalarla geriye dönük uyumluluğu korumak, pikseli iki katına çıkarmaktı yoğunluk. Başka bir deyişle, bir ekran öğesi iPhone 3Gs veya iPad 2'de yalnızca bir piksel genişliğinde ve bir piksel yüksekliğindeyse, yeni iPad'de onu iki piksel genişliğinde ve iki piksel yüksekliğinde görüntüleyin. Bu, etkin bir şekilde dört kat daha fazla piksel demektir!
Ancak Apple'ın bunu OS X ile yapması gerekmiyor. İşletim sistemi ve tüm uygulamaları zaten çok sayıda ekran boyutunu, çözünürlüğü ve piksel yoğunluğunu gayet iyi idare edebiliyor. Apple'ın tüm Mac hattında ÜFE'yi ikiye katlamasının masaüstü tarafında hiçbir faydası yoktur. Geriye dönük uyumluluk olmadan gayet iyi olacaktır.
Çözüm
Apple, WWDC'de sahneye çıktığında, gerçek çözünürlüğü iki katına çıkaran yeni 15 inç MacBook Pro'larla herkesi şaşırtmaları mümkün, ancak bu aslında pek mantıklı değil. PPI ne kadar yüksekse, pil ömrü o kadar kötü olur ve Mac serisi, yalnızca ekranlarının çözünürlüğü söz konusu olduğunda iPhone veya iPad tarzı bir evrimsel sıçramaya ihtiyaç duymaz.
Apple, gezegendeki en iyi ekranlardan bazılarını zaten yapıyor ve Retina'ya geçtiklerinde bile, Apple'ın onları dürtmekten daha fazlasını yapması gerekmeyecek. Ayrıca, çözünürlük yalnızca gözünüzün pikselleri ayırt edebildiği ölçüde önemlidir: bir kez gözle görülmediklerinde kimin umurunda? Sonuç olarak bir ekranın kalitesiyle ilgili olarak, yalnızca çözünürlükten daha önemli şeyler var - parlaklık, renkler, koyuluklar. Belki Retina için yarışmayı bıraktığımızda onlara odaklanabiliriz.
