Bölüm 5'te Steve Jobs ile Yakın Karşılaşmalarım, Macworld kurucusu David Bunnell, 1984 Macintosh reklamını ilk kez gördüğünü anlatıyor.
Macworld Editör Andrew Fluegelman, Apple'ın ilk sayının mavi çizgilerini kontrol etmesi konusunda çok heyecanlı değildi, ancak Mac'lerin prototipini halka sunulmadan haftalar önce almaktan çok memnundu.
Steve ile yaptığımız ikinci toplantıdan döndüğümüz o gün, odamızdaki konferans salonuna el koyduk. bilgisayar Dünyası Karargah, pencereleri kasap kağıdıyla kapladı ve kapıya kilit taktı. Bu bizim Mac savaş odamız olurdu.
Burada, alacağımız Mac'leri yalnızca önizlemek ve fotoğraflamakla kalmayacak, aynı zamanda bunları üretmek için kullanacağız. Macworld kopyala. Yalnızca ben, Andrew ve doğrudan proje üzerinde çalışan kişiler erişebilirdi. gibi yayınların baş editörü olarak yıldız kariyerine devam eden Dan Farber, bilgisayar haftası, MacHafta, CNET ve CBS News, tam zamanlı bir editör yardımcısı olarak zaten gemideydi. Onun çabaları, sonunda Herkül girişimimizin başarısı ve başarısızlığı arasındaki farkı yaratacaktı.
Tasarımcımız Margery Spiegelman konusunda haklıydık. Son derece zekiydi ve bir teknoloji uzmanı olmamasına rağmen Mac'in neyle ilgili olduğunu anında anladı.
o tasarladı Macworld birinin sehpasında harika görünecek ilk bilgisayar dergisi olmak. Mac ekranında bulunan simgeleri ve bit haritalı grafikleri yansıtan büyük boyutlu ve birleşik grafik öğeleriydi. İlk Mac ekranının siyah beyaz olduğu gerçeğini telafi etmek için, sayfalardaki sayfaları dramatik bir şekilde renklendirdi. Kağıt için, zamanında devrim niteliğinde, parlak olmayan güzel bir "mat" hisse senedi seçti.
"Bu hisse," dedi Margery, "Mac'in kendi adına konuşmasına izin vererek daha iyi bir iş çıkaracak."
Bunu takip eden yaratıcı dönem, fırtına öncesi sessizlikti. Steve Jobs ve ek olarak Mike Murray, Apple'ın CEO'su John Sculley ile Mac'in başlangıç fiyatı için bize çok fazla ilgi gösteremeyecek kadar meşguldü. 2000 doların altında olması gerektiğine ikna olan Jobs, 1999 dolarda ısrar ediyordu, ancak Sculley bunun 2495 dolar olmasını istedi.
Fikrimiz sorulduğunda, Andrew ve ben doğal olarak Steve ile aynı fikirdeydik. Fiyat ne kadar düşük olursa, Apple'ın o kadar çok makine satacağını ve o kadar çok makine satacağını düşündük. Macworld abonelikler akacak.
Steve ne kadar güçlü olursa olsun, bu savaşı kaybetti veya Murray'e söylemeden teslim oldu çünkü Sculley Mac'in pazarlama bütçesini artırmayı kabul etti, Steve'den başka kimse gerçekten bilmiyor. Bu güne kadar, yine de, daha yüksek fiyatın bir hata olduğunu düşünüyorum. Sculley, binlerce “erken benimseyen”in bir Mac satın alacağını öne sürmekte haklıydı, ancak bu gerçekleştiğinde, satışlar aslında önemli ölçüde yavaşladı.
Steve, pazarlama bütçesinin büyük bir bölümünü çok aşırı pahalı bir TV reklamına harcayarak Sculley'den döndü ve bunu yalnızca bir kez göstermeye karar verdi.
Andrew ve ben, MacPaint'in yaratıcısı Bill Atkinson ile röportaj yapmak için Mac binasındaydık. Tanıştığım yaratıcı insanlar, Mike gelip "hey millet, işiniz bittiğinde konferans odası. Steve ve benim size TV ekranında göstermek istediğimiz bir şey var."
Steve Jobs'un her tepkimi yargılamak için yoğun bir şekilde bana baktığı bu sözde reklamı ilk izlediğimde yaşadığım güçlü ama karışık duyguları tarif etmemin hiçbir yolu yok. Tuhaf, tuhaf, tuhaf, şaşırtıcı ve çarpıcıydı.
Apple tişörtlü göğüslü sarışın bir bebeğin miğferli fırtına askerleri tarafından yükseltilmiş billy ile kovalandığını izlerken gri renkli, zombi klonlarından oluşan bir kalabalığın yaşadığı bir sinemanın koridorunda kulüpler, kelimenin tam anlamıyla kazlarım vardı tümsekler.
Zombiler, IBM'i açıkça temsil eden bir Orwellian Big Brother figürünü dinliyorlardı. Sert bir şekilde onlara uymanın gücü hakkında bir mesaj havlıyordu: "Bizim Düşünceleri Birleştirmemiz, Apple Woman havada bir çekiç fırlatıp filmi paramparça edene kadar dünyadaki herhangi bir filodan veya ordudan daha silah.” ekran. nefesim kesildi.
Bunu, dış ses ile birlikte kayan tipte bir mesaj izledi: "24 Ocak 1984'te Apple, Macintosh'u tanıtacak ve 1984'ün neden 1984 olmayacağını göreceksiniz."
Lisedeyken “1984” kitabını okumuştum ve bilgisayarların hayatımızı kontrol etmek için kullanılabileceğinden korkmuştum. çok düşündüm, ama "bu harika, bunu senin için kim yaptı?" demekten başka ne diyeceğimi tam olarak bilemedim.
"Ridley Scott," dedi Mike, "Bilirsiniz, Blade Runner'ı yöneten adam. 22 Ocak'ta Super Bowl'da devre arasında oynayacağız. ”
60 saniyelik reklamı yönetmenin maliyeti bir milyon dolardı ve prodüksiyonu birkaç hafta sürmüştü. Londra'daki Shepperton Stüdyoları 200 kişilik bir kadroyla, üretim maliyetleri neredeyse aynıydı. $900,000.
Dürüst olmak gerekirse, Apple'ın bilgisayar satmasına yardımcı olmayacağından endişelendim. Macintosh'un hiçbir görüntüsü yoktu, özelliklerinin ne olduğunu, fiyatını veya en önemlisi IBM PC'den ne kadar farklı olduğunu gösteren hiçbir şey yoktu. Ama Steve ve Mike'ın ne kadar hevesli olduklarını görünce endişelerimden bahsetmedim.
"Apple'ın IBM ile çalışmak için herhangi bir gelecek planı yok, değil mi?" Andrew şaka yaptı ve hepimiz güldük.
Şimdiye kadar, benim için gerçekten bir şey olacağı açıktı. Macworld dergi. Andrew ve ben kendimizi tamamen adadık ve Steve Jobs ve Mike Murray teslim etmemiz için bize güveniyordu. Burada çok fazla momentum vardı. Bu basitçe durdurulamadı.
Mike, Steve'in garanti kartı başına 3 doları kabul etmeye hazır olduğunu düşündüğünü ancak McGovern'ın yine de kabul edemediğini söyledi. Apple'ın o kadar çok Mac teslim edeceğine inanıyor, bu yüzden garantili bir ödeme talep ederek bahsi yükseltti Takvim. Her üç ayda bir Apple, kaç tane Mac sattıklarına veya kaç tane garanti kartı geldiğine bakılmaksızın bize minimum bir miktar göndermek zorunda kalacaktı.
Yayın sözleşmesi hiç imzalanmasa bile dergiyi basmayı hayal etmeye başladım. Aslında Mike ve sağ kolu Steve Schier ile Cupertino'daki Whole Earth Restaurant'ta öğle yemeği için buluştum ve dergiyi kabul ettik. ilgili başkanlarımız göz göze gelip imzalasalar da 24 Ocak girişinde yayınlanacak ve mevcut olacaktı. sözleşme.
Benim için, Macworld bir iş teklifi olmayı özlemişti - Mac'in kendisi gibi bir misyoner arayışı haline gelmişti. Ne olursa olsun yayınlanacaktı.
Ayrıca, delikte bir as vardı. Ne kadar çok para harcarsak, Pat Amca o kadar çok gelirdi çünkü yatırımımızın boşa gittiğini görmek istemezdi. Bu noktada Macworld ekip, özel bir reklam satış elemanının yanı sıra bir düzine veya daha fazla dışarıdan katkıda bulunanlar da dahil olmak üzere altı tam zamanlı çalışanı içerecek şekilde büyümüştü. Makaleler yazıldı, illüstrasyonlar ve fotoğraflar görevlendirildi, yazıcı kullanıma hazırdı ve hatta kağıdın parasını bile ödemiştik.
Devam etmeseydik tüm bunlar kaybolacaktı.
Bölüm 1: Steve ile tanışmak
Bölüm 2: Macintosh'u İlk Kez Görmek
Bölüm 3: GERÇEK Steve Jobs ile Tanıştık
4. Bölüm: Steve Jobs Bize “Bara Kadar Karnımızı” Diyor
Bölüm 5: Steve Gerçekten Garip Bir Reklamla Geliyor
Bölüm 6: Steve, Macworld'ün İlk Kapağı İçin Poz Veriyor
Bölüm 7: Andrew Fluegelman Apple'ı Tanıtımı Ertelemeye Çağırıyor
Bölüm 8: Pat McGovern Steve ile Buluştu, Anlaşma Yapıldı.
Bölüm 9: Steve Harika!
Bölüm 10: Steve, Apple II'de Burnunu Başparmak
Bölüm 11: Macintosh Kendi Adına Konuşuyor (Kelimenin tam anlamıyla)…
12. Bölüm: Fat Mac Günü Kurtarır
13. Bölüm: Steve, Tina'yı Macworld Akşam Yemeği Partisine Getiriyor
Bölüm 14: Ella Fitzgerald Steve'e Mutlu Yıllar Şarkısı Söyledi
15. Bölüm: Steve'in NeXT Büyük Şeyi
Twitter'da beni takip edin @davbunnell
