Mevcut uygulamaların çokluğu, iOS için bir satış noktasıdır. İşyerinde iPad veya iPhone kullananlar için, sürekli büyüyen iş ve üretkenlik araçları yelpazesi var. Salesforce.com'daki uygulamalar gibi bunlardan bazıları mevcut iş çözümleriyle bağlantılıdır ve ücretsiz olarak sunulur. Diğerleri ücretsiz olmayabilir, ancak görüntüleme yeteneği sağlayanlar gibi kritik iş ihtiyaçlarını karşılayabilir. ve Office belgelerini düzenleyin (örnekler arasında Quickoffice, Documents to Go, Office2 ve Apple'ın iWork uygulamalar).
Bu, bazı BT uzmanlarına bir bilmece sunuyor. İş ortamlarında çoğu masaüstü uygulaması (Mac veya Windows), toplu veya site lisansları kullanılarak satın alınır ve toplu dağıtım araçları kullanılarak çalışanlara teslim edilir. Yazılım veya daha doğrusu onu çalıştırma lisansı şirket malı olarak satın alınır ve öyle kalır.
Öte yandan iOS uygulamaları, Apple tarafından müzik parçaları veya TV bölümleri gibi ele alınır. Bir iTunes Store hesabı kullanılarak satın alınırlar ve bu hesaba bağlı herhangi bir iOS cihazına yüklenebilirler. Esasen, onları satın alan veya indiren kişinin mülkiyeti haline gelirler. Bu, geleneksel BT taktikleri karşısında uçar - bir nokta
Network World tarafından rapor edildi BT departmanları için sürekli bir sorun kaynağı ve MacWorld | iWorld geçen hafta.Buradaki zorluğu görmek kesinlikle kolay. Uygulamaları bir şirket yerine belirli kullanıcılara bağlamak, maliyetten çalışanın mı yoksa şirketin mi sorumlu olması gerektiği sorusunu akla getiriyor. Bir çalışan, devam ederken bu uygulamaları yanına alabilir mi?
Apple'ın durumu ele alma girişimi, her ikisi için de mevcut olan toplu satın alma planıdır. okullar ve işletmeler. VPP, bir kuruluşun toplu olarak uygulama satın almasına ve kullanıcılara dağıtılabilen iTunes kullanım kodları sağlamasına olanak tanır. Kullanıcılar kodları girer ve uygulamaları alır. Süreç, iTunes kullanarak bir uygulamayı hediye etmeye biraz benzer ve maliyeti işverene, kurulumun sorumluluğu ise kullanıcıya aittir.
Bu, BT departmanlarının çalışma şekline ters düşüyor. MacIT'te yapılan bir yorum, uygulamaların maliyetinin, bir uygulamaya bağlı oldukları için tazminat olarak yorumlanabileceği yönündedir. kullanıcının kişisel hesabı - kesinlikle iPhone veya iPad'in ait olduğu BYOD tarzı bir dağıtımda bir sorun kullanıcı.
Yapılan bir yorum, bu sürecin “muhasebe prosedürlerinizde büyük değişiklikler gerektirebileceği”ydi. O bir kulağa ürkütücü gelen bir ihtimal – özellikle muhasebe/finans ile finans arasında her zaman bir miktar gerilim olduğu için O.
Ancak VPP satın alma işlemleri, uygulamaları hediye etme veya kullanıcılara uygulama satın almalarında "büyük" değişiklikleri zorunlu kılmak için geri ödeme yapmak için muhasebe ve finans için basit bir gerçeğin üzerini örter: hemen hemen tüm işletmeler zaten benzer şeyler yapmak zorundadır. bir şeyler. Kişisel aracınızı iş işleri için kullanırsanız, bu kilometre için IRS'nin her yıl hesapladığı bir formülle geri ödeme alma hakkınız vardır. Kurumsal bir kredi kartınız varsa ve bunu ticari sayılabilecek alışverişler yapmak için kullanıyorsanız ve kişisel – bir iş gezisindeyken yemek veya otel odası gibi, muhasebenin bunu uzlaştırması gerekir. işlem.
Böyle giderler herhangi bir işte tahmin edilmelidir. Herhangi bir muhasebe yazılımı veya sistemi bu tür görevlere izin vermelidir. Düzeltilmesi gereken onay türleri veya limitler olabilir, ancak kullanıcılar için uygulama satın almanın, çalışanlarla ilgili diğer harcama türlerini ele almaktan korkunç derecede farklı olduğu gibi davranmak için hiçbir neden yoktur.
Aradaki fark, BT'nin bu terimlerle düşünmeye alışkın olmamasıdır. İronik olarak, bu sürecin BT'nin ömrünü basitleştirdiğini iddia etmek kolaydır. Uygulamalar toplu olarak satın alınırsa, BT yalnızca kullanım kodlarının dağıtılmasından sorumludur. Kullanıcılar tarafından satın alınır ve geri ödenirse, BT'nin süreçle ilgilenmesi bile gerekmez - bu, bazı şirketlerde daha da iyi bir seçenek olabilir. BT'nin tüketicileştirilmesinin diğer yönlerinde olduğu gibi, bu da BT profesyonellerinin öğrenmesi gereken bir alandır. özellikle bireysel olarak sahip olunan cihazlarla uğraşırken kontrolü biraz bırakmak için.
