İki hafta önce Pazar günü, iPhone 3GS'im cebimden çıktı ve benekli fosilleşmiş sakızların arasına karıştı. Orange'daki Forest Hill'e giden 19:20 MBTA treninin koltukları arasında kalın bir şekilde duran makbuzlar ve diğer yapışkan döküntüler Hat. Şu anda bile birileri onunla oynuyor kuşkusuz. Gittiğini fark etmedim bile, ancak iPhone'umu en son kaybettiğimden farklı olarak, ilk tepkim panik ya da şiddetli bir öfke değil, sakin bir kabul duygusuydu: Artık bir iPhone'a ihtiyacım yok. Onu kurtarmayı bile zar zor denedim. Bu benim yeni telefonumve tanrı bana yardım etsin, ben Aşk o.
Bu yayın şunları içerir: bağlı kuruluş bağlantıları. Mac kültü öğeleri satın almak için bağlantılarımızı kullandığınızda bir komisyon kazanabilirsiniz.
İtiraf ediyorum. Özellik açısından Nokia C-300, herhangi bir iPhone'dan oldukça büyük bir adım. Bir iPhone ile Twitter'ımı kontrol edebilir, Facebook'u güncelleyebilir, hareket halindeyken Mobile Safari üzerinden web sayfalarını okuyabilir, oyun oynayabilir, e-kitap okuyabilir ve fotoğraf ve video yükleyebilirim. Yeni Nokia'm bu işlerde berbat. Twitter ve Facebook işlevselliği tamamen iyileştiricidir. Web tarayıcısı, World Wide Web Konsorsiyumu HTML4'ü kendi başına iptal etmiş gibi görünüyor. Oyunlar hantal Java olaylarıdır; fotoğraflar ve videolar yerel olarak sıkışmış; Bu konuda bir e-kitap okumak bir şaka olurdu.
Nokia telefonum bunların hiçbirini yapamıyorken nasıl bu kadar mutlu olabilirim? Basit: iPad çıktığından beri, iPhone'umda bunların hiçbirini zaten yapmıyorum.
Garip bir şey, ancak bir kez bir iPad aldığınızda, bir iPhone kullanmak umutsuzca sıkışık geliyor. Birdenbire, iOS ve uygulamalarını kullanmanın son derece zengin deneyimi, yapmak istediğiniz her şeyi yapabileceğiniz bir çerçeve bağlamından küçük bir terminale dönüşür. Elbette, aynı şeylere erişiminiz var, ancak iki büyük istisna dışında - telefon ve SMS - hepsi 3G'li bir iPad'den daha kötü durumda.
İronik olarak, bunun anlamı şu ki, benim için iPhone'um, iPad'in çıkışından bu yana elde ettiğim tüm kullanım için bir aptal telefon olabilir. Nokia'mın aksine, taşıması sinir bozucu olabilen bir aptal telefon. Daha eski bir iPhone bile lüks bir cihazdır… kolayca kaybolabilen, çalınabilen veya kırılabilen bir cihazdır. Sadece cebimdeyken, sürekli yere düşürüp camı kırmaktan ya da yanlışlıkla anahtarlarımı aynı cebe koyup kazımaktan endişe ediyorum. iPhone'um için gasp edilmekten, yağmur yağdığında ıslanmasından endişeleniyorum. Ve evet, Forest Hills'e giden 19:20 Orange Line treninde kaybolmak için cebimden kayıp gitmesinden endişeleniyorum. banliyö döküntüsü boyunca ve rastgele bir yabancı tarafından geri alındı… oldukça iyi görünen bir endişe kurulan.
Bu yüzden Nokia C-300'ümü seviyorum. Bir akıllı telefon olarak zar zor nitelendiriliyor ve onu bir aptal telefon olarak kullanıyorum, ancak ödeme sırasında en kötü anahtar oyuklarına veya spastik danslara bile dayanabilen dayanıklı plastik yapısını seviyorum. Mesajlaşmayı zahmetsiz bir rüya haline getiren QWERTY tuş takımı. Fakir bir adamın Spotify'ı olarak çalışan yerleşik FM radyoyu seviyorum. Haftalık pil ömrünü tamamen kazıyorum. Elbette takaslar var, ancak hemen hemen her şeyi yapacak olan 2MP kamera ile tamamen iyiyim ve eve gelene kadar yakaladıklarımı paylaşmak için beklemekte sorun yok. Bir iPod.app olmaması bile beni rahatsız etmiyor: Acil durumlarda 8 GB'lık sık dinlediğim albümleri SD karta sürüklemekten çok mutluyum.
Hepsinden iyisi, sadece psikolojik bir bagaj yok. Kaybedersem veya bozarsam değiştirmenin maliyeti sadece 90 $'a kadar değil, aynı zamanda ulusal veya yurtdışındaki herhangi bir GSM şebekesinde iki yıllık pahalı bir sözleşmeye kaydolmadan kullanılabilir.
Steve Jobs, 2010 yılının Mart ayında birinci nesil iPad'i duyurmak için sahneye çıktığında, onu dizüstü bilgisayarınız ve akıllı telefonunuz arasındaki boşluğu doldurması amaçlanan bir cihaz olarak konumlandırdı. Tuhaf bir şekilde, benim için iPad, iPhone'u eski haline getirdi. İnternete girmek, film izlemek, e-posta göndermek, Facebook'umu güncellemek veya yolda bir e-kitap okumak istediğimde çantamdan çıkardığım iPad'im.
İPad, iOS için yapılmış bir gadget'tır ve geldiğinden beri, bir iPhone sahibi olmanın gerçek maliyeti olan stresi ve olağanüstü finansal bağlılığı vurguladı. Ve ne için? Bir iPhone'u taşımanın psikolojik bir yükü var ve gerçekten kullandığınız tek şey iPhone'unuzun telefon özellikleriyse, endişe içinde kendi ağırlığına değmez. İPad'imi elimden almadığınız sürece bana her gün ucuz, sözleşmesiz bir aptal telefon verin.
Artık bir iPad'leri olduğu için bir iPhone'a gerçekten ihtiyaçları olmadığını düşünen başka biri var mı? Yorumlarda bize bildirin.
