2 października 1991: Gdy zimna wojna dobiega końca, piekło zamarza po raz drugi, gdy Apple i IBM zgadzają się odłożyć na bok swoje różnice.
Będąc zaciekłymi rywalami przez ostatnią dekadę, dwaj giganci technologiczni organizują konferencję prasową w hotelu Fairmont w San Francisco, aby ujawnić swoje nowe partnerstwo. „Chcemy być ważnym graczem w branży komputerowej” — mówi dyrektor generalny Apple, John Sculley. „Jedynym sposobem, aby to zrobić, jest praca z innym ważnym graczem”.
Jedna z najwcześniejszych rywalizacji Apple
Rywalizacja Apple i IBM rozpoczęła się w wielkim stylu wraz z uruchomienie komputera osobistego IBM w sierpniu 1981 r. Pomimo powitania IBM na imprezie poświęconej komputerom osobistym na łamach Dziennik Wall Street, Apple nie zajęło dużo czasu, aby umieścić Big Blue jako wroga publicznego nr 1.
Największym tego powodem był sukces IBM na rynku biznesowym, który Apple desperacko chciał złamać. IBM posiadał rodzaj rozpoznawania nazw, który Cupertino wciąż był zajęty kultywowaniem.
Najbardziej oczywistym strzałem, jaki Apple wykonał w IBM, był jego Reklama Macintosh z 1984 r., w reżyserii Ridleya Scotta, w którym IBM obsadził rolę Wielkiego Brata.
Druga umowa Apple-IBM
Jednak na początku lat 90. Apple stało się jasne, że Microsoft stanowi większe zagrożenie niż IBM. Sculley doszedł również do faktu, że głównym źródłem wartości Apple było oprogramowanie, a nie sprzęt. W kwietniu 1991 r. dał demonstrację inżynierom IBM, pokazując system operacyjny Apple działający na komputerze IBM PS/2 Model 7.
Doprowadziło to do zawarcia październikowej umowy Apple-IBM, w której dwóch rywali zgodziło się współpracować. IBM pomógłby Apple ukończyć swój „różowy” system operacyjny (ten, który inżynierowie Apple stworzyli do działania na komputerach IBM). Ponadto IBM udzieliłby Apple licencji na korzystanie z procesora PowerPC.
Pojawienie się PowerPC
Ostatecznie jedyną ważną wiadomością, jaka wypłynęła z tej umowy, było pojawienie się Power Maców. (Chociaż w 1993 roku obie firmy zrobiły: wyślij pakiet oprogramowania do emulacji współpracy które pozwalają użytkownikom komputerów Mac uruchamiać oprogramowanie dostępne wcześniej tylko dla komputerów IBM PC).
Przejście z procesorów Motorola 68000 na PowerPC było jednym z zaledwie dwóch przypadków, w których Apple zmieniał dostawcę chipów. Następnym razem nadzorował Steve Jobs przejście na chipy Intel w 2005.
„Różowy” stał się tymczasem Talent (połączenie słów „talent” i „inteligentny”). Ten zorientowany obiektowo system operacyjny przyjąłby NeXTSTEP, podobny system operacyjny, który Jobs budował w NeXT.
Ostatecznie jednak utknął w martwym punkcie, a Apple wycofał się z umowy w 1995 roku. Apple dalej rozwijało podobnie niefortunne System operacyjny Copland. Kiedy to również zbombardowało, Cupertino podjął decyzję: kup NeXTSTEP — co zaowocowało powrotem Jobsa do firmy, którą pomógł założyć.
Zakończenie wojny Apple-IBM
Dziś walka Apple z IBM to już przeszłość. Obaj często współpracują przy aplikacjach korporacyjnych. Nawet walka Apple z Microsoftem wydaje się nieco retro, przyćmiona przez dzisiejsze największe starcia technologiczne między Apple i Google lub Apple i Samsung.
Mimo to umowa Apple-IBM z pewnością zaszokowała fanów Apple w 1991 roku.
Czy byłeś wtedy obserwatorem Apple? Zostaw swoje komentarze poniżej.
