Nasza owdowiała bohaterka staje twarzą w twarz ze zmorą swojej egzystencji w odcinku Historia Lisey, miniserialu Stephena Kinga, który obecnie oferuje Apple TV+ powitalny strzał dziwnego. Lisey musi stawić czoła bolesnym wspomnieniom, aby uniknąć jeszcze bardziej bolesnej przyszłości.
Historia Lisey recenzja: Odcinek 4, „Jim Dandy”
Lisey (grany przez Julianne Moore) w końcu spotyka Jima Dooleya (Duńczyk DeHaan), największym fanem zmarłego męża i jej największy problem. Porywa ją, żąda, by znalazła nienapisaną historię, której jej mąż nigdy nie opublikował, i dość paskudnie ją torturuje.
Problem w tym, że Lisey naprawdę nie wie, gdzie ta historia jest — lub jeśli rzeczywiście istnieje. Ale na pewno zdaje sobie sprawę, że psychopatyczny Dooley nie będzie w nastroju do logiki, kiedy wróci, aby dokończyć pracę.
Odcinek z Dooley wysyła Lisey w dół, wspominając czas, kiedy jej mąż Scott Landon (Clive Owen) sprowadził ją do świata snów znanego jako Księżyc Boo’ya. Kiedy Scott żył, Lisey mogła podróżować do królestwa, które on i jego brat „stworzyli”, gdy byli młodzi, aby uciec przed znęcającym się ojcem. Scott przez całe życie uczył się zasad panujących w tym miejscu. Jednak wciąż były rzeczy, których nie rozumiał, co sugeruje, że jest to coś więcej niż tylko wersja jego wyobraźni.
Wiesz, co ta kobieta teraz widzi przed sobą?
Rzeczy Boo'ya Moon w tym tygodniu to trochę zejść po intensywności scen tortur. Tak, Moore wspomina jej wszystko (nie jest to łatwa rzecz do sprzedania). Ale wiele z tego, co widzimy, to siedzi na swoim podwórku z bolesnym wyrazem twarzy, podczas gdy w retrospekcjach Scott pokazuje jej królestwo demonów i zagubionych dzieci.
W tym tygodniu te rzeczy są głupie, w sposób, w jaki robi to większość adaptacji Kinga. To wielkie rozczarowanie po występie bardzo zapewniona salwa otwierająca, ale to nie wystarczy, aby zatopić przedsięwzięcie. Zwłaszcza, że reżyser Pablo Larraín następnie owija go w dziwną, fantastyczną sekwencję z koncertem soulu na podwórku, który może zobaczyć tylko Lisey.
Najwyraźniej Larraín przynajmniej trochę nieufnie podchodzi do tego, jak grają niektóre elementy fantasy. Jeśli pozwolisz publiczności siedzieć w czystej mechanice, nie ma powodu, by mówić, że zamiast tego nie powinni po prostu czytać książki. Więc szybko dochodzi do siebie i znajduje się na mocniejszym gruncie przed chwilą traci kontrolę. Już samo to było dość ekscytujące, obserwowanie, jak zdaje sobie sprawę, że jeździ na łyżwach po cienkim lodzie, a potem obserwowanie powrotu do zdrowia po piruecie, aby uzyskać nasze (cóż… mój) uwaga ponownie.
Więc nigdy nie mógł odpowiedzieć tak lub nie
Zdjęcie: Apple TV+
Zawsze było dla mnie trochę komiczne, że koncepcja zła (a także języka) Stephena Kinga utknęła gdzieś między 1955 a 1967 rokiem. Co dla niego oznacza, że rockabilly i hot-rodders są nadal jednymi z najbardziej palących zła w naszym społeczeństwie.
Tak, w pewnym sensie nie myli się podkreślając, w jaki sposób społeczeństwo amerykańskie zasadniczo nie wyszło poza wartości ustalone w okresie ustawodawstwa Jima Crowa. Ale jego koncentracja czasami prowadzi do łzawych widoków, takich jak naśladowcy zombie Elvisa i tym podobne.
W swoim mocnym przedstawieniu psychopatycznego Dooleya DeHaan zdaje się dostrzegać, że istnieje nieodłączna rozbieżność między jego postacią napisaną w formie pisemnej a poczuciem psychologicznego realizmu. To jest coś, na co nalegałby ktoś taki jak reżyser Larraín, nawet gdyby DeHaan nie był aktorem szkoły Marlon Brando / James Dean. (właściwie DeHaan grał Dziekan w filmie 2015 Życie.) Tak jest, więc razem z Larraínem budują Dooleyowi mocniejsze podwozie.
DeHaan gra Dooleya bardzo podobnie do zamkniętego nastolatka, który nigdy nie dorósł. Ale dostaje te momenty nikczemnego zachowania (rzucanie się do piosenki Hanka Williamsa, cięcie Lisey nożem do kół), które uchwyciły tę zagubienie. Jest między rzeczywistością a czasami, kimś, kto nie może – a więc nie będzie – nadać sensu światu, który zajmuje.
Ta strategia działa częściej niż nie. (Tak dobre, jak adaptacja Króla George'a Romero Ciemna połowa pozostaje, jego największym problemem jest Timothy Hutton, który daje znacznie bardziej stylizowaną wersję tego spektaklu, który zbyt dosłownie traktuje wersję zła kontrkulturowego pisarza horroru.)
Gdyby Historia Lisey Właśnie skończyło się z DeHaanem ponownie, zamiast wgrywać z nim odcinek na początku, w tym tygodniu mogło dojść do jeszcze bardziej spektakularnego powrotu do zdrowia.
Historia Lisey na Apple TV+
Nowe odcinki Historia Lisey przyjdź na Apple TV+ w piątki.
Oceniono: TV-MA
Uważaj:Apple TV+
Scout Tafoya jest krytykiem filmowym i telewizyjnym, reżyserem i twórcą długoletniego cyklu esejów wideo Niekochany dla RogerEbert.com. Pisał dla The Village Voice, komentarz filmowy, The Los Angeles Review of Books oraz Magazynek nylonowy. Jest reżyserem 25 filmów fabularnych, autorem ponad 300 esejów wideo, które można znaleźć na Patreon.com/honorszombie.
