eWorld jest tam, gdzie chcę być
Pamiętam, jak w wieku 24 lat dostałem swój pierwszy komputer. Był to Macintosh Performa 638CD i był wyposażony w ten słodki mały modem 14,4 bodów, który był moim wstępem do całego Internetu, który tak naprawdę nie był wtedy tak popularny.
Pamiętam, że znalazłem tę fajną małą ikonę na Macu z małą, ręcznie rysowaną postacią, o nazwie eWorld. Hmm, zastanawiałem się. Czym do cholery był eWorld?
Klikając, znalazłem uroczą małą elektroniczną wioskę, wszystko w tym ręcznie rysowanym, delikatnym stylu. Och, to musi być jak Compuserve albo Prodigy, prawda?
Cóż, tak i nie. Bardziej miękki, łagodniejszy świat eWorld był przeznaczony tylko dla komputerów Mac i było to moje ulubione miejsce. Nieważne, że było trochę pusto; to było piękne i bardzo mi się podobało.
Rzeczywistości sprzed e-świata
W 1985 roku firma Apple miała sieć branżową o nazwie AppleLink, która służyła pomocą dla pracowników, sprzedawców i ostatecznie dla programistów. Był prowadzony przez usługę online GE, a Apple płaciło GE za obsługę zaplecza, podczas gdy Apple zarządzał faktycznymi usługami. W szczytowym momencie AppleLink miał 50 000 zarejestrowanych użytkowników, z czego 38 000 pochodziło spoza Apple. Chcąc to wycofać, głównie w celu zaoszczędzenia pieniędzy, Apple chciał kupić lub zbudować własną usługę online.
Niedługo potem Apple stworzył AppleLink Personal Edition, podobny system wsparcia technicznego dla konsumentów, z Quantum Computer Services obsługującym backend. Quantum Computer Services wkrótce przekształciło się w America Online lub AOL, z młodym Steve'em Case'em na czele. W 1987 roku Quantum uruchomiło AppleLink PE, a Apple otrzymało pewien procent opłat pobieranych przez Quantum od użytkowników usługi.
Kiedy kontrakt Quantum został rozwiązany przez Apple, a Apple anulowało kontrakt z GE na początku lat 90., nadszedł czas na Cupertino zbudowała własną usługę online, aby konkurować z AOL, która wykorzystała opłaty za rozwiązanie umowy do sfinansowania swojego rozpocząć. Tak więc Apple zawarł umowę z… AOL, która uruchomi nową usługę online i licencjonuje AppleLink PE z powrotem do Apple. Był rok 1993, kiedy nowa grupa usług online, w tym kierownik grupy ds. badań i rozwoju, Scott Converse, zaczął pracować nad czymś, co miało stać się eWorld, usługą online tylko dla komputerów Mac, aby konkurować z Compuserve, Prodigy i oczywiście AOL. Inna grupa, kierowana przez Lance'a Cowella, również odegrała kluczową rolę w rozwoju serwisu internetowego.
„Nie wiedzieliśmy, że AOL przygotował już swoje dokumenty upadłościowe – ta umowa ostatecznie ich uratowała. Steve Case miał świetną pokerową twarz” – powiedział Peter Friedman, ówczesny wiceprezes i dyrektor generalny Apple Online Services, obecnie dyrektor generalny LiveWorld.
Wizualny wygląd i styl interfejsu użytkownika eWorld rozpoczął się w biurze Converse, gdy siedział planując z innym kreatywnym typem, Cleo Huggins. Miał zwyczaj pisania wielkimi literami w środku, w stylu programisty, więc kiedy nadszedł czas, aby wymyślić z nazwą kodową tego nowego projektu, tego elektronicznego świata, napisała go na tablicy: eWorld. To było kolegialne drażnienie, ale po wszystkim, co zostało powiedziane i zrobione, to nazwa projektu Hugginsa wygrała ten dzień.
„Marketing wynajął grupę, która wymyśliła nazwę usługi”, powiedział nam Huggins. „Wydaje mi się, że nie byli do końca pewni co do eWorldu i chcieli uzyskać zewnętrzną profesjonalną opinię. 30 000 dolarów później wymyślili „Avalon”. Nie trzeba dodawać, że tak naprawdę nie pasowało. Myślę, że wrócili do deski kreślarskiej, kupili domenę eWorld.com od kogoś, kto jej używał i zdecydowali, że w końcu będzie to eWorld.
Friedman wspomina inną historię, mówiąc: „Cleo wymyśliła nazwę eWorld w swoim prototypie. Podobało nam się i po prostu zdecydowaliśmy się na to. Bez badań, bez dużych wydatków na rozwój”. Powiedział, że ktoś inny jest właścicielem znaku towarowego na eWorld, a Apple musiał negocjować z pośrednikiem. „Kupiliśmy prawa do nazwy za 25 000 dolarów” – powiedział Friedman. „To nie była nawet nazwa domeny. Nikt nie dbał o nazwy domen w 1993 i 1994 roku. To był znak firmowy”.
Trevor Griffiths pracował jako programista dla eWorld, będąc kluczowym członkiem zespołu AppleLink i AppleLink PE. Zaprojektował język kodowania (na podstawie koncepcji programisty z Quantum Computing/AOL), który oddzielał strumień danych od graficznego prezentacja tych danych, torująca drogę do możliwości zmiany wyglądu eWorld w zależności od pory roku lub funkcji każdego graficzny.
„Pamiętam, jak poleciałem do Wiednia w stanie Waszyngton, zaszyłem się tam w swojej kwaterze głównej i kłóciłem się o funkcje, cechy, kodowanie itp. Nadzorowałem projektowanie eWorld – pracując z AOL” – wspomina.
„Jedną z rzeczy, z którymi bawiliśmy się najbardziej, był projekt, który wykonała Cleo, a następnie dopracowanie tego projektu” – powiedział programista Newton Mail i członek zespołu eWorld, Chris Christensen. „Po raz pierwszy mieliśmy możliwość dodania rzeczy do rozwidlenia zasobów, które pozwoliłyby nam zmienić wygląd rzeczy, takich jak eWorld na Marsie, eWorld pod wodą”.
Huggins był integralnym graczem w wyglądzie eWorld. „Do tej pory robiłam wszystkie rysunki i czułam się trochę skrępowana, że pcham swój widok” – powiedziała nam. „Przeprowadziliśmy wywiady z kilkoma artystami i znaleźliśmy Marka Drury'ego. Wziął spojrzenie o wymiar dalej. Wynalazł grubych ePeople i stworzył bajeczne fikcyjne budynki. Pracował z marketingiem, aby zrobić wszystkie reklamy i zabezpieczenia. Wszystko, co zrobiłem na ostatecznych projektach, to ich pokolorowanie”.
Udostępnianie grafiki online również nie było najłatwiejszym ani najbardziej wydajnym procesem. „W tym czasie istniała polityka wspierania starych platform” – powiedział Huggins. „Musiałem więc zrobić bitmapową (czarno-białą) wersję wszystkich obrazów, aby obsługiwać monitory inne niż kolorowe. Nasz docelowy ekran miał 640 x 480, 256 kolorów. Ograniczenia były wtedy normalne. Musieliśmy zachować małą grafikę dla połączenia dial-up 56K bodów”.
Jednak kiedy eWorld wszedł do sieci, połączenie czatu w czasie rzeczywistym i wyróżniającego się stylu graficznego naprawdę go wyróżniało.
