10 kwietnia 1985: Podczas brzemiennego w skutki spotkania dyrektor generalny Apple, John Sculley, grozi rezygnacją, chyba że zarząd firmy usunie Steve’a Jobsa ze stanowiska wiceprezesa wykonawczego i dyrektora generalnego oddziału Macintosh.
To uruchamia serię zdarzeń, które ostatecznie doprowadzą do odejścia Jobsa. Posiedzenie zarządu maratonu — które trwało kilka godzin następnego dnia — powoduje, że Jobs traci swoją operacyjną rolę w firmie, ale może pozostać na stanowisku prezesa. Rzeczy nie wyglądają dokładnie tak.
Steve Jobs kontra John Sculley
Jak zauważono w zeszłotygodniowym „Dzisiaj w historii Apple”, Sculley dołączył do Apple po niezwykłej kadencji jako prezes PepsiCo. Nie miał doświadczenia w produktach high-tech, ale był uważany za geniusza marketingowego. Zarząd Apple'a uznał, że jego zmysł reklamowy okaże się nieoceniony, jeśli chodzi o rozwój rodzącej się branży komputerów osobistych.
Ponieważ Jobs był uważany za zbyt młodego i niedoświadczonego, by kierować Apple, pomysł polegał na tym, że on i Sculley będą prowadzić firmę razem w rodzaju partnerstwa. Pojawiło się jednak wiele problemów, które uniemożliwiły przebieg tej gry zgodnie z planem.
Jednym z nich była sprzedaż Macintosh 128K — który wystartował wkrótce po tym, jak Sculley pojawił się w Apple — okazał się rozczarowujący. W przeciwieństwie do poprzednich japonek Apple, takich jak Jabłko III oraz Lisa, spowodowało to pierwszą kwartalną stratę Apple. W rezultacie firma zwolniła dużą liczbę pracowników.
Ponadto Jobs pozostał niesamowicie rewolucyjną obecnością w Apple. Perfekcjonista, który potrafił być niesamowicie wnikliwy, nie nauczył się jeszcze umiejętności, które uczyniły go genialnym CEO i menedżerem w dalszej karierze. Ponadto nieustannie obmawiał Sculleya za jego plecami, podważając autorytet prezesa.
Wymuszanie ręki Sculleya na Macintoshu
Sculley wyobrażał sobie, że Jobs będzie pełnił rolę podobną do tej, którą ostatecznie pełnił wiele lat później, podczas ostatnich lat w Apple: skupienie się na znalezieniu kolejnego niesamowicie wspaniałego produktu do wprowadzenia na rynek.
Na spotkaniu w kwietniu 1985 r. Jobs i Sculley złożyli oddzielne apele do zarządu Apple, który ostatecznie jednogłośnie poparł Sculleya.
To mogło załatwić sprawę, ale Jobs wciąż naciskał. W następnym miesiącu ponownie skonfrontował się ze Sculleyem. Jobs poprosił o kolejną szansę na udowodnienie swojej wartości, kierując działem komputerów Mac.
Kiedy Sculley odmówił, Jobs zaczął na niego krzyczeć. Obaj wdali się na krzyki. Następnie Jobs zaczął planować zamach stanu, aby wyrzucić Sculleya z Apple, chociaż zarząd ponownie stanął po stronie prezesa.
Po kilku kolejnych nieudanych propozycjach Jobsa — w tym nierealistycznej sugestii, że mógłby przejąć stanowisko dyrektora generalnego i prezes, a Sculley został zdegradowany na stanowisko przewodniczącego — współzałożyciel Apple ostatecznie zrezygnował z firmy we wrześniu 1985. (Jak na ironię, on zrezygnował dokładnie tego samego dnia że zostanie dyrektorem generalnym Apple w 1997 roku.)
Jobs i Sculley, którzy wcześniej cieszyli się bardzo bliskim związkiem, nigdy więcej się nie odezwał.
