Rok 2016 był trudny dla monitorów fitness, z naukowcami kwestionowanie ich skuteczności i nagłówki śmiało głoszące, że „urządzenia do monitorowania kondycji nie działają.”
A jednak sprzedaż trackerów fitness jest zdrowszy niż kiedykolwiek, podczas gdy producenci smartwatchów desperacko próbują zmienić pozycję swoich gadżetów, aby wzmocnić rynek fitness. Więc, co się dzieje? Jeśli monitory fitness naprawdę nie działają, dlaczego konsumenci nadal je kupują?
Ten post zawiera linki partnerskie. Kult Maca może zarobić prowizję, gdy użyjesz naszych linków do zakupu przedmiotów.
Nowi konkurenci zacierają granice między urządzeniami do noszenia na siłowni
Na długo przed tym, jak zegarek Apple Watch był równomiernym błyskiem w oku Jony'ego Ive, urządzenia do noszenia fitness były mocne. Pierwszy tracker aktywności Fitbit pojawił się w 2009 roku, a Garmin wypuścił swój pierwszy zegarek sportowy w 2003 roku.
Obecnie, gdy producenci smartwatchów starają się znaleźć zabójczą aplikację dla swoich wielofunkcyjnych urządzeń do noszenia, coraz bardziej koncentrują się na fitnessie, połączenie funkcji trackerów aktywności i zegarków sportowych w jednym urządzeniu z nadzieją, że odciągnie to część Garmina i Kupujący Fitbit.
W odpowiedzi specjaliści od fitnessu dodali funkcje do swoich urządzeń do noszenia, aby uczynić je mądrzejszymi. Rezultatem jest mylący zestaw podobnych gadżetów, które wykonują podobne funkcje na różne sposoby.
Aby zrozumieć, co się dzieje, musisz przyjrzeć się różnym kategoriom urządzeń. Chociaż wszystkie mogą wydawać się powierzchownie podobne, w rzeczywistości są zupełnie inne.
Istnieje więcej niż jeden gatunek fitness trackera
Apple Watch ma dwie wbudowane aplikacje fitness: Aktywność i Trening. Pierwsza z nich śledzi Twoją aktywność przez cały czas, podczas gdy druga jest używana tylko podczas sesji ćwiczeń, takich jak bieganie.
To rozróżnienie między „aktywnością” a „treningiem” zawsze istniało w urządzeniach do noszenia na ciele. Chociaż Apple łączy te funkcje w jednym urządzeniu, tradycyjnie są one realizowane za pomocą oddzielnych rodzajów gadżetów, znanych jako monitory aktywności i zegarki sportowe.
Zdjęcie: Graham Bower/Cult of Mac
Chociaż istnieją pewne powierzchowne podobieństwa między urządzeniami do śledzenia aktywności a zegarkami sportowymi, różnią się one pod wieloma bardzo ważnymi względami.
Na najbardziej podstawowym poziomie mają zupełnie inne cele. Urządzenia do śledzenia aktywności to tanie, masowe urządzenia skierowane do osób niesprawnych z obietnicą, że pomogą Ci uzyskać formę, zapewniając motywujące informacje zwrotne. Z kolei zegarki sportowe są skierowane do osób, które już poważnie podchodzą do swoich ćwiczeń i potrzebują danych analitycznych, które pomogą im poprawić się w wybranym sporcie. Wczesne zegarki sportowe koncentrowały się wyłącznie na bieganiu, ale obecnie wspierają również jazdę na rowerze i pływanie.
Tradycyjnie te wyraźnie odrębne rynki skutkowały wyraźnie różnymi czynnikami kształtu. Monitory aktywności to zwykle podstawowe opaski, które nosi się na nadgarstku. Projekt jest minimalistyczny, z kilkoma kontrolkami i niewielkim lub żadnym wyświetlaczem. W przeciwieństwie do tego, zegarek sportowy potrzebuje dużego wyświetlacza, aby pokazywać tempo i dystans podczas treningów, a także fizycznych przycisków do rozpoczynania i kończenia treningów oraz zmiany wskaźników na wyświetlaczu.
Dlaczego smartwatche nie mogą konkurować z dedykowanymi urządzeniami fitnessowymi
Podczas gdy monitory aktywności i zegarki sportowe są zaprojektowane do wykonywania określonych funkcji, smartwatche są wielofunkcyjne. Oprócz łączenia śledzenia aktywności i treningu obsługują aplikacje innych firm. Zajmują się również funkcjami niezwiązanymi z fitnessem, takimi jak płatności zbliżeniowe, wiadomości i powiadomienia.
Ogromny zakres zastosowań smartwatcha oznacza, że muszą one przyjąć bardzo elastyczny interfejs użytkownika i format, który może pomieścić wszystkie te różne funkcje. W praktyce oznacza to, że stają się waletem wszystkich zawodów i mistrzami żadnego.
Na przykład fizyczne przyciski są idealne do zegarka sportowego. Podczas biegu możesz je wyczuć pod palcem, co oznacza, że możesz obsługiwać zegarek sportowy podczas treningu bez konieczności patrzenia w dół na samo urządzenie.
Natomiast interfejs użytkownika z ekranem dotykowym w urządzeniach takich jak Apple Watch oznacza, że musisz podnieść nadgarstek i patrz na wyświetlacz za każdym razem, gdy wchodzisz z nim w interakcję, co grozi odwróceniem Twojej uwagi od drogi dalej.
Ekrany dotykowe również nie działają, gdy są mokre, co nie jest dobre, jeśli się spocisz lub pójdziesz popływać. A transmisyjne (podświetlane) wyświetlacze smartwatcha zużywają tak dużo baterii, że są domyślnie wyłączane, więc musisz poczekać, aż się aktywują za każdym razem, gdy podnosisz nadgarstek. Ponadto mogą być trudne do zobaczenia w świetle dziennym. Dlatego zegarki sportowe zwykle wybierają zawsze włączone, widoczne na zewnątrz, odblaskowe wyświetlacze.
W porównaniu do trackera aktywności, fantazyjna grafika i moc obliczeniowa smartwatcha są znacznie przesadzone, co czyni je kosztowną opcją, jeśli wszystko, czego naprawdę potrzebujesz, to licznik kroków.
Tak więc, podczas gdy producenci smartwatchy, tacy jak Apple i Samsung, celują teraz w sektor fitness, wcale nie jest pewne, że odniosą sukces. Poważni sportowcy (zarówno amatorzy, jak i zawodowcy) nadal prawdopodobnie będą chcieć urządzeń naprawdę dostosowanych do ich potrzeb, podczas gdy ci którzy chcą po prostu liczyć kroki lub kupować zdrowe prezenty dla przyjaciół i rodziny, prawdopodobnie przyciągną tańsze alternatywy.
Ale czy monitory fitness mogą konkurować ze smartwatchami?
Specjaliści od fitnessu, tacy jak FitBit i Garmin, nie przyglądali się bezczynnie, gdy Apple i Samsung próbują wprowadzić się na ich terytorium. Zamiast wycofywać się i trzymać się tego, co znają najlepiej, próbują podjąć walkę na ojczystej ziemi wielkich marek.
Fitbit uruchomił swój Smartwatch Blaze oraz Surge zegarek sportowy, a firmy Garmin i TomTom dodają funkcje śledzenia aktywności do swoich zegarków sportowych, aby zwiększyć atrakcyjność urządzeń. Dzięki tym wszystkim nowym smartwatchom i hybrydowym urządzeniom do noszenia rynek staje się bardzo zatłoczony i zdezorientowany.
TomTom uciekł się nawet do wprowadzenia na rynek swojego hybrydowego zegarka sportowo-aktywnego pod dwiema różnymi nazwami: „TomTom Biegacz 3" oraz "TomTom Spark”, próbując odwołać się do tych dwóch odrębnych rynków.
Jako biegacz muszę teraz znosić nieistotne przerwy w pracy urządzenia TomTom podczas treningu, mówiąc mi: że właśnie wykonałem 10 000 kroków – wskaźnik istotny dla śledzenia aktywności, ale bez znaczenia dla większości biegaczy. Innymi słowy, dodanie funkcji śledzenia aktywności faktycznie sprawia, że TomTom Runner 3 jest mniej dobry dla biegaczy.
Widzę, co producenci próbują zrobić z tymi urządzeniami hybrydowymi, ale starając się być wszystkim rzeczy dla wszystkich ludzi, ryzykują wpadnięciem w tę samą pułapkę, co smartwatche i ostatecznie nie zadowalają się jeden. Jest coś do powiedzenia na temat trzymania się na drutach.
Zdjęcie: Graham Bower/Cult of Mac
Przetrwanie najsilniejszych: który gatunek noszenia zwycięży?
Tegoroczne nagłówki krzyczące, że „monitory fitness nie działają” odnosiły się konkretnie do monitorów aktywności, a nie ogólnie do monitorów fitness. Przytoczone historie koncentrowały się na licznikach kroków i należy zachować ostrożność, próbując dokonać uogólnień na temat tych wyników. Nie mówi nam nic o zegarkach sportowych czy smartwatchach.
Badania nie mają nawet zastosowania do wszystkich trackerów aktywności. W końcu niektóre trackery robią znacznie więcej niż tylko liczą kroki. Na przykład aplikacja Aktywność firmy Apple śledzi również stanie i ćwiczenia, zapewnia przypomnienia i zachęty, a nawet pozwala dzielić się swoimi postępami z przyjaciółmi i rodziną. Żadna z tych cech nie została uwzględniona w badaniu. Nie wystarczy więc stwierdzić, że jeden monitor aktywności (obecnie wycofany produkt) nie pomaga, to żadne z nich nie pomaga.
Potrzeba znacznie więcej badań, zanim naprawdę będziemy wiedzieć, czy monitory aktywności są skutecznymi narzędziami motywacyjnymi. A nawet jeśli okaże się, że nie są one motywujące, to i tak mogą przydać się niektórym zmotywowanym w inny sposób użytkownikom, którzy po prostu potrzebują gadżetu do monitorowania swoich postępów.
Nawet zakładając, że zainteresowanie konsumentów urządzeniami do śledzenia aktywności słabnie w wyniku tych negatywnych nagłówków, jest mało prawdopodobne, aby miało to duży wpływ na szerszy sektor urządzeń do noszenia na ciele. Ludzie zawsze będą biegać, jeździć na rowerze i pływać i będą chcieli mieć coś do zapisywania swoich treningów. Być może dlatego Apple skupia się na sporcie bardziej niż na śledzeniu aktywności w marketingu Apple Watch Series 2.
Niezależnie od losu samodzielnych monitorów aktywności, wydaje się, że wśród wszystkich pojawia się konsensus producenci urządzeń do noszenia na ciele fitness, których monitory aktywności i zegarki sportowe łączą się ze sobą — być może, aby stać się smartwatche. Osobiście mam nadzieję, że tak się nie stanie. Kompromisy powodują, że urządzenia wykonują wiele zadań źle, a nie kilka zadań dobrze.
