Dina Alfasi zamienia długie dojazdy w dzieła sztuki

Dina Alfasi jest jak większość osób dojeżdżających do pracy. Gdy tylko znajdzie miejsce w pociągu lub autobusie, wyciąga swojego iPhone'a.

Alfasi może wyglądać, jakby nadrabiała zaległości w wiadomościach e-mail, przesyłała strumieniowo muzykę lub czytała wiadomości. Zamiast tego Alfasi robi dyskretne zdjęcie osoby naprzeciwko niej.

Autobusy i pociągi dostarczają obiektów w niewoli i są niczego nie podejrzewającymi muzami fotografów od początku XX wieku, kiedy aparaty fotograficzne stały się kieszonkowe.

Ale Alfasi ze swoim iPhonem X przynosi niewytłumaczalną nowość ludziom próbującym się gdzieś dostać. W drodze do pracy jako inżynier budowlany w szpitalu w Izraelu Alfasi wybiera miejsce w oparciu o zainteresowanie ludźmi w zasięgu uderzenia.

Dina Alfasi i jej iPhone

Jej prace były wystawiane na całym świecie i często są ulubieńcem sędziów w różnych konkursach, m.in Nagrody za fotografię mobilną

. W zeszłym tygodniu Alfasi dowiedziała się, że zdobyła siedem nagród MPA, w tym pierwsze miejsce w kategorii z jej imieniem – transport.

„Jest coś zarówno intymnego, jak i wrażliwego w sposobie, w jaki człowiek istnieje w przestrzeni publicznej” – powiedział Alfasi Kult Maca. „Moje codzienne fotografie utrwalają coś, co jest z natury znajome w każdym z obcych, zamyślonych, gdzieś w drodze.

„Fotografowanie ludzi w autobusach i pociągach nauczyło mnie wiele o głębi ludzkiej złożoności. Nie ma końca odkrywaniu nowych wyrazów twarzy i zachowań”.

W nagłówkach gazet nazwano ją fotografem dojeżdżającym do pracy, ponieważ jej zdjęcia cieszą się coraz większym zainteresowaniem. Tytuł nie oddaje jednak głębi jej sztuki. Pociągi i autobusy są poza punktem.

Znajdowanie historii w drodze do pracy

Zdjęcia dają wgląd w życie rodzinne, różnorodność Izraela, jego krajobraz i ciche deklaracje tożsamości. Niektóre twarze noszą tę okleinę z transportu publicznego, wyraz „nie podchodź”. Inne są medytacyjne. „Głębokie w myślach”, jak opisuje Alfasi, jest stałe i zachęca widzów do wyobrażenia sobie, co zajmuje umysły ludzi.

Jeśli pomysł fotografowania obiektów bez zgody brzmi wyzyskująco lub podglądaczem, ostateczne ujęcie Alfasi jest piękne, pełne szacunku i dostojne.

Nagrywa również sceny podczas spacerów do i ze stacji tranzytowych oraz podczas przerw w pracy na pobliskiej plaży.

„Lubię robić zdjęcia w każdej sytuacji, w której występuje element ludzki” – powiedział Alfasi. „Na początku fotografowałem tylko mojego syna, ale z czasem zacząłem eksperymentować z fotografią uliczną.

„Moje oczy zawsze szukają wyjątkowych postaci, a obok nich wolę siedzieć, jeśli oczywiście jest miejsce. Bywają dni, kiedy nie mogę znaleźć niczego do sfotografowania, ale nigdy się nie poddaję”.

Alfasi niechętnie nazywa siebie fotografem, traktując swoją pracę jako hobby. Zawsze interesowała się fotografią, ale nie zajmowała się nią poważnie, dopóki nie kupiła swojego pierwszego iPhone'a. Kiedy zaczęła robić zdjęcia w drodze z Hadery do Hajfy, która zajmuje dwie godziny dziennie, powiedziała, że ​​zaskoczyła ją znaczenie i „autentyczność” zdjęć, które zrobiła.

Ale uznanie, które obejmuje wystawa w galerii prestiżowej Międzynarodowe Centrum Fotografii w Nowym Jorku, sprawiło, że poczuła się bardziej komfortowo z tytułem. Uwielbia swoją pracę w szpitalu i na razie chce po prostu cieszyć się fotografią mobilną.