Przez ostatnie trzydzieści pięć lat Apple raz po raz zrewolucjonizowało sposób, w jaki patrzymy na technologię i wciągało resztę branży, kopiąc i krzycząc w przyszłość. Gdybyśmy wymienili wszystkie sposoby, w jakie Apple zmienił sposób, w jaki wchodzimy w interakcję z technologią, moglibyśmy wypełnić książki, więc oto kilka naszych ulubionych przykładów tego, jak Apple przewodził branży technologicznej na każdym etapie sposób.
Apple nie zaprojektował pierwszego komputera konsumenckiego: był to Altair 8800, komputer sprzedawany jako zestaw DIY na tyle magazynu Popular Electronics w 1975 roku. Pierwszy komputer Apple, Apple I, próbował naśladować sukces DIYer Altaira 8800, ale dopiero w 1979 roku Apple II Steve Jobs i Steve Wozniak naprawdę zrewolucjonizowali świat domu komputerowych poprzez wypuszczenie pierwszego na świecie konsumenckiego komputera PC przeznaczonego dla amatorów zamiast hobbystów i inżynierów: urządzenie, które przypominało urządzenie domowe i było wstępnie zmontowane i działające z skrzynka. Niecały rok później konkurencja już nadrabiała zaległości, a Commodore wypuścił popularny (i podobny do Apple II) VIC-20 w 1980 roku, a następnie Commodore 64 w 1982 roku. Do dziś wpływ Apple II jest odczuwalny… podczas gdy kilku zwolenników wciąż buduje swoje maszyny od zera, branża komputerowa jest zdominowana przez zorientowane na konsumenta, gotowe maszyny.
W dzisiejszych czasach bierzemy za pewnik ładne graficzne interfejsy użytkownika OS X i Windows, ale dotarcie do nich nie było intuicyjne. Migający kursor systemów operacyjnych, takich jak DOS, jest najbardziej oczywistym interfejsem dla komputera, ponieważ co może być bardziej intuicyjne niż informowanie komputera, co chcesz, aby robił w języku angielskim?
Jedynym problemem jest to, że komputery nie były wystarczająco inteligentne, aby rozumieć angielski i ustalać, czego chcą użytkownicy, więc komputery musiały mieć ich własny język i składnia do przyjmowania poleceń… a to, co zaczęło się jako intuicyjny pomysł, stało się bardzo wysoką barierą wejścia dla większości amatorów.
W systemie Macintosh OS firma Apple zmieniła to wszystko, używając wizualnych metafor, aby wyobrazić sobie wirtualną przestrzeń z plikami jako rzeczywistymi obiekty, które można otworzyć, aby manipulować ich zawartością, oraz wskaźnik myszy działający jak koniuszek palca śledzący wzdłuż pulpit.
Model komputera stacjonarnego firmy Apple odniósł tak niesamowity sukces, że graficzny interfejs użytkownika jest od tego czasu domyślnym sposobem interakcji z naszymi komputerami i gadżetami. Po raz pierwszy wydany w 1984 roku, Macintosh OS został niemal natychmiast po nim, już rok później, pojawiła się pierwsza wersja systemu Windows. Jasne, każdy na komputerze Mac może nadal wchodzić do powłoki Unix, aby wprowadzać polecenia, jeśli chce… ale nawet wtedy muszą najpierw przejść przez GUI systemu OS X.
Przejście z maszyn podzielonych na przedziały na urządzenia typu „wszystko w jednym” nie wszystkim się podoba. To sprawia, że komputery są trudniejsze – jeśli nie niemożliwe – do aktualizacji, a to oznacza, że jeśli jeden element się zepsuje – karta graficzna lub wyświetlacz – całość musi zostać wciągnięta do naprawy.
Ale komputery typu „wszystko w jednym” mają kilka dużych zalet. Przede wszystkim są łatwe w konfiguracji. Po drugie, mogą być zaprojektowane tak, aby były bardziej atrakcyjne niż tradycyjne komputery typu tower. Wreszcie, ponieważ producent ma kontrolę nad każdym komponentem wchodzącym do jego komputera, cóż, „po prostu Praca."
Zgadnij, która firma kocha tworzyć produkty, które po prostu działają? Tak: Apple, które zrewolucjonizowało komputery typu „wszystko w jednym” dzięki iMac G3 z 1998 roku.
Komputery typu Tower nigdzie się nie zniknęły – Apple wciąż tworzy je z komputerem Mac Pro – ale od czasu debiutu iMaca stają się coraz bardziej niszowe. Podczas gdy profesjonaliści i szefowie technologii mogą chcieć maszyny, mogą sami zbudować i łatwo wymienić komponenty większość konsumentów po prostu chce czegoś, co jest szybkie, dobrze wygląda w domu lub w biurze i działa bez żadnych problemy. Nic dziwnego, że wieże są coraz częściej spychane na uboczu.
