Recenzja Dickinsona z sezonu 2: Bardziej nowoczesna rozpusta na Apple TV+

Dickinson powraca wbrew wszelkim przeciwnościom (kursy nie obejmują liczby widzów), przynosząc kolejny sezon anachronicznej anarchii w Apple TV+. Czy showrunner Alena Smith powstrzyma tę bombkę przed rozbiciem się wystarczająco długo, aby dostać się do trzeci sezon?

Dickinson sezon 2 recenzja otwierająca

Dickinson to jeden z tych programów, które brzmią jak spotkanie na boisku, które poszło strasznie nie tak. Opowiada o życiu słynnej melancholijnej poetki Emily Dickinson, ale na ścieżce dźwiękowej jest rap. Dzieci bawiące się w nią, jej rodzina i przyjaciele dużo przeklinają, a wszyscy są wspaniali. Wiz Khalifa z jakiegoś powodu gra śmierć. To coś.

Można sobie wyobrazić, że ktoś wchodzi do studia z głębokim studium życia nieakceptowanej w jej czasach poetki, która odchodzi sprzedając ten film Homer Simpson opowiada o gadającym cieście.

Jeśli jednak przyjmiemy za dobrą monetę, że ten bardzo roztrzepany program jest… dokładnie co showrunnerka Smith miała na myśli, wtedy oklaskiwam wyobraźnię potrzebną do wymyślenia jej wersji Amherst. I życzę jej szczęścia, aby była na bieżąco, jak już pokazuje program

Niektóre wysiłek w utrzymaniu zarówno historycznych, jak i aktualnych.

W pierwszym odcinku drugiego sezonu ktoś opowiada o tym, jak Thoreau został „odwołany” z młodymi ludźmi z towarzystwa nazywając się „bracie”. W drugim odcinku biały facet powiedział do rodzimej postaci: „Nie kradnij mojej kobiety”. Jego retorta? „Ukradłeś moją ziemię”.

To prawda, ale nie do końca lekki komiczny dotyk, jaki wyobraża sobie serial. To wszystko wystarczy, ale jeśli otworzysz za pomocą że nie zapowiada sezonu pełnego kreatywności. Czy dzieci nadal mówią „dodatkowy“?

W zeszłym sezonie Dickinson

Można wybaczyć, że nie pamiętasz, że pod koniec zeszłego sezonu serial jest, na szczęście, zaprojektowany w ten sposób. Ma przypominać bardziej słodką gorączkę niż postęp wydarzeń. Krótko mówiąc, Emily (zagrała Hailee Steinfeld) była zakochana w swojej sąsiadce Sue Gilbert (Ella Hunt), która poślubiła brata Emily Austina (Adrian Enscoe), aby zachować pozory. Jej rodzice (Jane Krakowski oraz Toby Huss) nie rozumie jej ambicji bycia poetką i na pewno nie wiedziałaby, co zrobić z wiadomością, że jest gejem, bo dzień jest długi. A ona powoli wariuje.

Jesteś złapany.

Drugi sezon zajmuje się jej chorobą psychiczną z większą szybkością, dając jej widmową obecność, która ją prześladuje i serię małe wyzwania (wrodzony problem ze wzrokiem, konkurs na pieczenie, przystojny krytyk), które umieszczą jej zaburzenie w szerszym kontekst. To wszystko jest zabawne (przynajmniej w pierwszych trzech odcinkach) i celowo mało dramatyczne.

Nie chcę o mnie rozmawiać

Jeśli brzmię, jakbym był ostrożnie pesymistyczny, to dlatego, że pomysł Steinfelda zakotwiczenia serial o życiu poety to jedna z lepszych rzeczy, na które można by ujść na sucho sieć. I tak, pozostaje niezmiennie wspaniała jako Emily Dickinson, ale nie sądzę, aby rola prosiła ją o coś, czego wcześniej nie zrobiła.

Jej Dickinson to trochę jej bohaterów w Prawdziwa twardość, Edge of Seventeen, Pitch Perfect… to w zasadzie największe hity. Rola oczywiście gra na jej mocnych stronach, ale ekscytującą rzeczą w aktorce takiej jak Steinfeld jest to, że podejmuje wyzwania. Dickinson nie jest wyzwaniem. To bardziej to samo, zwłaszcza po sezonie, w którym przeskakuje między melancholią, romansem i komedią OCD.

Dickinson sezon 2: Pierwsze trzy odcinki

Apple TV+ zadebiutuje pierwsze trzy odcinki Dickinson’adrugi sezon razem dzisiaj. I chociaż dostaniesz coś w rodzaju popowej milenijnej gorączki cukrowej, poczujesz się jak działka znajomego gruntu do przedstawienia. Jest piec, seans, nowy mieszkaniec w domu Dickinsonów i dużo frazesów płaconych na rzecz pomysł, że pisarze wiedzą, że niewolnictwo jest złe, ale serial będzie nadal opowiadał o białych ludziach w każdym razie.

Jest w porządku i jest to głupie, a wszyscy w serialu są dobrzy, ale kolejne odcinki lepiej mają więcej niż standardowe sitcomy, jeśli chcą usprawiedliwić wszystkie te zasoby i niesamowitych wykonawców.

Dickinson sezon 2 na Apple TV+

Oceniono: TV-14

Uważaj:Apple TV+

Scout Tafoya jest krytykiem filmowym i telewizyjnym, reżyserem i twórcą długoletniego cyklu esejów wideo Niekochany dla RogerEbert.com. Pisał dla The Village Voice, komentarz filmowy, The Los Angeles Review of Books oraz Magazynek nylonowy. Jest reżyserem 25 filmów fabularnych, autorem ponad 300 esejów wideo, które można znaleźć na Patreon.com/honorszombie.