27 czerwca 1997 r.: Ostatni dzień kolejnego rozczarowującego kwartału oznacza koniec 500 dni prowadzenia Apple przez CEO Gila Amelio.
Kwartalna strata w wysokości 56 milionów dolarów przyczynia się do ogólnego deficytu w wysokości 1,6 miliarda dolarów za panowania Amelio. Spadek skutecznie wymazuje każdy cent zysku, jaki Cupertino zarobił od 1991 roku. Po utracie pieniędzy przez sześć z ostatnich siedmiu kwartałów Apple wydaje się być poza punktem bez powrotu.
Upadek dyrektora generalnego Apple Gila Amelio
Na dzień przed końcem kwartału akcje Apple ucierpiały, gdy anonimowa strona sprzedała 1,5 miliona akcji. Później okazało się, że był to Steve Jobs.
W tym czasie Jobs wrócił do Apple jako doradca. Mimo to najwyraźniej nie miał żadnych skrupułów przed rozładowaniem tak dużej ilości zapasów AAPL. Później powiedział, że stracił wiarę w firmę.
„Prawie miałem porzuciłem nadzieję że zarząd Apple zrobi wszystko” – powiedział Jobs. „Nie sądziłem, że akcje idą w górę”.
Mogło to być sprytnym makiawelicznym posunięciem ze strony Jobsa, aby przejąć kontrolę. Jednak z pewnością nie był jedyną osobą, która tak myślała w połowie 1997 roku.
Artysta, który nie był
Gil Amelio był szeroko reklamowany jako artysta zwrotny który mógł ożywić upadające fortuny Apple'a w połowie lat 90. Przyjechał do Cupertino z solidnym wykształceniem inżynierskim. Wykonywał również wiele ruchów, które wydawały się ludziom mądre.
Obejmuje to odrzucenie oferty wykupu przez Sun Microsystems (pamiętasz tę firmę?). Kontynuował też strategię swojego poprzednika: licencjonowanie systemu operacyjnego Mac. Ponadto zmniejszył liczbę pracowników Apple o około jedną trzecią, czyli 5600 miejsc pracy, starając się obniżyć wydatki.
Za to Apple mocno nagrodziło Amelio. W czasie prowadzenia firmy otrzymał około 1,4 miliona dolarów wynagrodzenia i kolejne 3 miliony premii. Przyznano mu również znaczące opcje na akcje warte wielokrotności jego płatności gotówkowych. Ponadto Apple pożyczył mu 5 milionów dolarów na niskie oprocentowanie i zapłacił za korzystanie z prywatnego odrzutowca.
Na nieszczęście dla Amelio żaden z jego dobrych pomysłów nie zadziałał. Klonowanie komputerów Mac było katastrofą i – chociaż miał rację, zmniejszając liczbę pracowników Apple – jego wysoka pensja sprawiła, że wyglądał raczej na złego faceta niż na zbawiciela firmy.
Jak na ironię, jego najlepszym posunięciem było to, które kosztowało go własną pracę. Szukasz nowego systemu operacyjnego, który zastąpi starzejący się System 7, Amelio zgodził się na kupno firmy Jobs NeXT. Jobs przyszedł jako część umowy, ale chociaż powiedział, że nie chce być dyrektorem generalnym, natychmiast zaczął robić ruchy, aby wypchnąć Amelio.
Steve Jobs rośnie w Apple
Po odejściu Amelio Jobs zgodził się przejąć kontrolę nad Apple jako tymczasowy dyrektor generalny do czasu znalezienia bardziej odpowiedniego zastępcy. (Nigdy nie było.) Praca anulowałem klonowanie komputerów Mac, kontynuował redukcję siły roboczej (i niepotrzebne linie produktów) i zaczął przeznaczać środki na nowe produkty, które miał nadzieję, że staną się hitami. Zgodził się również pracować za 1 dolara rocznie, aby podnieść morale żołnierzy.
Na początku następnego roku Cupertino było z powrotem w czerni. Wkrótce Apple zadebiutował iMac G3, ten rezerwuję oraz OS X — trzy główne produkty, które pomogły zmienić losy firmy. Potem przyszedł iPod, iTunes i… cóż, reszta to już historia.
Czy pamiętasz „stare złe czasy” Apple w latach 90.? Czy byłeś fanem Apple w czasie odejścia Gila Amelio? Zostaw swoje komentarze poniżej.
