23 stycznia 1985: Apple przedstawia Macintosh Office, połączenie sprzętu i oprogramowania, które stanowi pierwszą prawdziwą próbę złamania świata biznesu zdominowanego przez IBM.
Macintosh Office pozwala komputerom Mac rozmawiać ze sobą. A Apple wprowadza niesamowite nowe urządzenia, takie jak drukarka LaserWriter, które współpracują z platformą zorientowaną na biznes. Niestety, sprawy nie ułożą się tak, jak ma nadzieję Apple.
Zapotrzebowanie na Macintosh Office mówi wiele o tym, jak ewoluował świat komputerów osobistych w ciągu pierwszej dekady. Kiedy maszyny hobbystyczne, takie jak Altair a później Jabłko II, rozpoczęła wysyłkę w połowie lat 70., niewiele osób poważnie uważało, że komputery osobiste zasługują na miejsce w świecie biznesu. Maszyny przeznaczone dla domowych majsterkowiczów nie były atrakcyjne dla osób pracujących w dużych firmach, które miały dostęp do mainframe'ów IBM.
Komputery osobiste osiągają pełnoletność
Jednak na początku lat 80. sytuacja się zmieniła. IBM wszedł na rynek PC
. I oprogramowanie takie jak VisiCalc. „zabójcza aplikacja” Apple II pokazał, że komputery osobiste służą bardzo odmiennemu, ale wciąż ważnemu, celowi.
Zdjęcie: Oś czasu Apple
Macintosh posunął komputery osobiste o krok dalej. Ale pomimo szumu, jaki wywołał Mac, sprzedaż okazała się rozczarowująca.
Rok później Apple sprzedał tylko 250 000 komputerów Mac. Co gorsza, programiści często pomijali komputer Apple ze względu na jego stosunkowo mały zasięg.
Macintosh Office był próbą zmiany tego stanu rzeczy. 23 stycznia 1985 r. firma Apple ogłosiła drukarkę AppleTalk Personal Network i LaserWriter, pierwszy z wielu produktów, które (obiecała firma) będą objęte marką Macintosh Office.
Kosztujący 50 USD za połączenie AppleTalk umożliwił komputerom Mac udostępnianie urządzeń peryferyjnych. Pozwala na komunikowanie się ze sobą do 32 komputerów i urządzeń peryferyjnych w obszarze roboczym o długości 1000 stóp.
LaserWriter rozpoczyna rewolucję DTP
To teoretycznie umożliwiłoby Apple produkowanie produktów takich jak 6995 USD LaserWriter (równowartość 15 576 USD dzisiaj) z uzasadnieniem, że podzielenie tego kosztu między wielu użytkowników uczyniłoby to znacznie bardziej atrakcyjną opcją. Apple obiecał, że LaserWriter będzie pierwszym z wielu świetnych produktów, które będą w podobny sposób udostępniane przez duże grupy użytkowników.
Oprócz bycia (stosunkowo) superszybką drukarką laserową w erze drukarek igłowych, LaserWriter pozwalał użytkownikom drukować dokładnie to, co widzieli na swoich ekranach. To był ogromny przełom w 1985 roku. A LaserWriter działał dobrze u boku Aldusa Kreator stron, w tym samym czasie wprowadzono wczesne oprogramowanie DTP.
Wreszcie Apple ogłosił, że Macintosh Office będzie zawierał również serwer plików o pojemności od 20 MB do 40 MB. Pozwoliłoby to na przesyłanie plików i wiadomości e-mail między komputerami Mac.
Czy więc Macintosh Office zadziałał?
Wszystko to brzmi zdumiewająco futurystycznie, szczególnie jeśli pamiętasz, jak to było pracować na komputerach osobistych w latach 80-tych. Aby spojrzeć na to z innej perspektywy, Mac oferował szalenie wyprzedzający swoje czasy graficzny interfejs użytkownika. Dzięki Macintosh Office komputery te mogą komunikować się ze sobą, a nawet współdzielić podobnie zaawansowane sprzętowe urządzenia peryferyjne. Efekt końcowy: wersja Późniejsza strategia Steve'a Jobsa dotycząca „cyfrowego centrum”.
Jednak sprawy nie potoczyły się zgodnie z planem. AppleTalk obiecał możliwość łączenia maszyn bez potrzeby scentralizowanego routera lub serwera. Użytkownicy komputerów Mac mogli łatwo skonfigurować sieć, a następnie bez większych trudności ją utrzymywać. Niestety, szybkości transferu AppleTalk okazały się bardzo, bardzo wolne — około 1/10 szybkości Ethernet opracowanych w Xerox PARC w latach 70. XX wieku.
Apple nie odniosło również sukcesu dzięki LaserWriterowi, który pozwoliłby firmie wprowadzić na rynek wiele innych kosztownych, wysokiej klasy akcesoriów sprzętowych, które można udostępniać. (Jednak Apple wypuściło LaserWriter II w 1988 roku.)
Dodatkowo sieć plików cierpiała na duże opóźnienia. (Nie został wysłany przez kilka lat po ogłoszeniu Cupertino.)
Wreszcie, Apple uruchomił Macintosh Office z katastrofalne „lemingi” ad. Ta niefortunna kontynuacja fantastyczna reklama Macintosha „1984” nadał smrodu porażki projektowi, który nie zasługuje na taką pamięć. Zwłaszcza, że pomogła zapoczątkować rewolucję DTP.
Czy korzystałeś z pakietu Macintosh Office?
Pamiętasz biuro Macintosha? Czy w połowie lat 80. prowadziłeś firmę z komputerami Mac lub pracowałeś nad nimi w celach biznesowych? Zostaw komentarz poniżej.