Krzesło i Epic Games” Ostrze nieskończoności (5,99 USD) może rozczarować tych, którzy szukali bezpośredniego odpowiednika iOS do oferty konsoli Unreal 3 Engine (gdzie walka kosmicznych marines w stylu „Tom of Finland” często przeradza się w sekwencje jazdy monster truckiem z wieżą rakietową) ale gracze, którzy tak bardzo chybią, są rzadką rasą, którą łatwo można opisać za pomocą mandatowych tatuaży „DERP” oznaczonych ich marką czoła. Dla reszty z nas Ostrze nieskończoności to doskonała krystalizacja możliwości iPhone’a jako najnowocześniejszego urządzenia do gier, zmiana paradygmatu w sposobie AAA programiści podchodzą do interfejsów wielodotykowych i… abyśmy nie zapomnieli… najbardziej imponująca wizualnie i dopracowana gra w aplikacji Sklep.
Fabularnie, Ostrze nieskończoności jest nawiedzonym, rekurencyjnym snem. Piękny, ale tajemniczy zamek na wzgórzu, rządzony przez mroczną istotę, która wskazuje na porządek rzeczy, poza którymi można zobaczyć, i strzeżony przez ogry i mechanicznych strażników. Cichy wojownik, który przybywa ze swoim mieczem i tarczą, aby pomścić śmierć ojca, tylko po to, by udowodnić tę samą śmiertelną inspirację dla małego syna, którego zostawił w domu.
To nie jest fabuła, o której można by mówić, ale to dlatego, że to nie jest fabuła: to stan emocjonalny. Na wiele sposobów, Ostrze nieskończoności jest podobny do gier Team Ico stworzonych na PlayStation 2, w tym I co oraz Cień kolosa: gry, które są namacalnie bardziej senne zarówno pod względem odczucia, jak i logiki niż tradycyjna fabuła.
Niezależnie od tego, czy gry Team Ico są prawdziwymi inspiracjami, czy nawiedzonym i na wpół żałobnym klimatem Ostrze nieskończoności jest konsekwencją skoncentrowanej, zorientowanej na powtarzalność mechaniki gry, kto może powiedzieć? Są jednak doskonale komplementarne do tych ostatnich. Ostrze nieskończoności nie jest grą, która ma być pokonana za jednym razem, ale grana w kółko. Posuwasz się, ekran po ekranie, przez mały zamek, na każdym kroku pojedynkujesz się z przeciwnikami z bogatymi i satysfakcjonujący system walki typu „dotknij i przeciągnij”, który obejmuje uniki, blokowanie, walkę na miecze, a nawet magia. Jednorazowe przejście przez zamek to kwestia dziesięciu lub piętnastu minut, ale nie będziesz w stanie pokonać Wszechwładcy na poziomie 50 na końcu zamku przy pierwszej próbie: z konieczności (i jako sposób na rozwój swojej postaci), umrzyj, a twoje potomstwo będzie musiało kontynuować zadanie, każda linia krwi będzie umierać po kolei, dopóki nie pokonasz Wszechwładcy, a tym samym staniesz się jego.
Dla tych, którzy czują, że ich własne poczucie postępu w grze jest nierozerwalnie związane z tym, jak daleko są w „fabule”, z pewnością będzie to tak frustrujące, jak perspektywa grania w grę Ozdobiony klejnotami kiedy się spodziewałeś Gears of War, ale dla tych, którzy mogą pozwolić sobie na zabawę opartą wyłącznie na tym, jak łączy atmosferę z wyrafinowaną mechaniką i najnowocześniejszym silnikiem, Ostrze nieskończoności jest nieskończenie satysfakcjonujące.
sedno Ostrza Nieskończoności mechanika to system walki mieczem, który ewoluuje w złożoności po każdej linii krwi. Pojedynki są toczone przez kombinację machnięć, stukania i gestów. Ciosy są parowane, przesuwając się w kierunku, z którego nadchodzą na ułamek sekundy przed wylądowaniem ciosu… system który staje się przebiegły w dalszej części gry, gdy twoi wrogowie zaczynają błędnie kierować, przyspieszać, a nawet spowalniać ich ataki. Unikanie ciosu odbywa się poprzez dotknięcie przycisków na ekranie w dolnych rogach ekranu; blokowanie, przytrzymując przycisk tarczy na środku ekranu. Unikaj, blokuj lub paruj trzy ciosy z rzędu, a otrzymasz szansę na kontratak, w którym możesz skonfiskować przeciwnika serią ciosów tnących.
System walki mieczem nieco komplikuje możliwość używania zaklęć gestami zarówno na sobie (leczenie, tarcza), jak i przeciwko przeciwnika (Poison, Fire, Ice), a także możliwość wyprowadzenia potężnego ataku przełamującego, który automatycznie sprowadza gardę przeciwnika w dół. Te umiejętności skutecznie działają jako wzmocnienia, wypełniając się z czasem w zależności od tego, ile zadajesz obrażeń (lub jak bardzo jesteś bity).
Bardziej subtelny sposób, w jaki każdy pojedynek zmienia się, jest podzielony na trzy etapy. Odkąd Ostrze nieskończonościkamera jest statyczna, zmiana kamery jest równoznaczna z przesunięciem perspektywy, ale to nie jest tylko kinowy rozmach: ponieważ teraz patrzysz na wroga pod innym kątem, Ostrze nieskończoności zmusza cię do ponownego rozważenia, która animacja wroga odpowiada jakiemu atakowi. Jest subtelny, ale po przesunięciu kamery może być znacznie trudniej ustalić, w jakim kierunku atakuje wróg i odpowiednio zareagować.
Glommed na szczycie mechaniki walki mieczem to uproszczona mechanika zwiększania poziomów w RPG, chociaż nawet to jest niekonwencjonalne. Po każdym pojedynku twoja postać otrzymuje określoną ilość doświadczenia, z którego część trafia bezpośrednio do jego poziomu. Każdy zdobyty poziom daje twojej postaci dwa punkty statusu, które możesz przypisać do zdrowia, ataku, magii lub tarczy. Jak dotąd wszystko całkiem typowe. Gdzie Ostrze nieskończoności staje się wyjątkowy, dzieląc pozostałe PD przez pięć i przypisując je do ekwipunku (miecza, hełmu, tarczy, pierścienia i zbroi). Z każdą porcją PD twój sprzęt zyskuje, ty też, ale sprzęt może wchłonąć tylko tyle PD, zanim stanie się „opanowany”. Raz element ekwipunku jest opanowany, nie będzie już dawał twojej postaci żadnych PD w stosunku do jego poziomu, więc jeśli chcesz dalej zdobywać kolejne poziomy Ostrze nieskończoności, musisz stale wymieniać przedmioty opanowane w ekwipunku na przedmioty nieopanowane.
To dziwny system, bo całkiem możliwe, że możesz zaoszczędzić na zakup najlepszego miecza w grze, tylko musieć zrezygnować na rzecz dużo gorszej broni, bo najlepszy miecz w grze nie daje żadnego doświadczenia nie więcej. Sposób, w jaki działa opanowanie przedmiotów i zdobywanie kolejnych poziomów? Ostrze nieskończoności to chyba moja największa skarga, ponieważ nie ma prawdziwej zachęty do używania opanowanego przedmiotu w zamian za rezygnację z awansu postaci. Gdyby krzesło zdecydowało się zwiększyć statystyki opanowanego przedmiotu, tego poczucia bezowocności można było uniknąć, ale polega na tym, że gracz szybko uświadamia sobie, że musi opanować najgorsze elementy gry w kolejności, zanim przejdzie do naprawdę złego te.
Ale to bardzo mała krytyka bardzo dużej i doskonale wykonanej gry i jest to coś, co prawdopodobnie można poprawić w łatce. Byłoby fajnie, gdyby zakończenie, które otrzymasz po pokonaniu Wszechwładcy, również zostało poprawione w patchu, ale myślę, że jest na to mniejsza szansa: gdyby Chair lub Epic byli w stanie to zrobić. zdając sobie sprawę, jak głupie było nagłe wprowadzenie jednego z najśmieszniejszych frazesów science fiction do ich nawiedzonej, przypominającej sen gry, nigdy nie włączyliby tego na początek z.
Tak czy inaczej, jeśli kochasz gry, trudno nie polecić Ostrze nieskończoności warte 5,99 $… zwłaszcza, gdy po drodze pojawi się więcej przedmiotów, wrogów i środowisk. Wiele powiedziano o grafice gry — sam Steve Jobs podobno wykrzyknął, że „nie mógł uwierzyć, że to jest działa na moim iPhonie ”i prawdopodobnie będziesz krzyczeć to samo przynajmniej raz podczas swojej pierwszej gry – ale to ostatecznie Ostrze nieskończonościfenomenalny design, uznanie i uwzględnienie ograniczeń platformy iOS, a także elegijny, pół-oneiryczny tenor, który sprawia, że pierwsza porządna gra na iOS firmy Chair and Epic jest takim triumfem, nie tylko w App Store, ale we wszystkich platformy.
