[identyfikatory-awokado-galerii=”289457,289458,289459,289460,289461,289462,289463,289464,289465″]
Zwinięty wąż pozostawił ślad na trawie, wyblakły kolor tam, gdzie słońce nie mogło świecić.
Od tej chwili na trawniku przed domem Binh Danh zdał sobie sprawę, że może stworzyć proces fotograficzny przy użyciu światła słonecznego, liści i trawy. Nie miał pojęcia, że jego metoda rozwinie się w organiczny proces samopoznania.
Na liściach z rodzinnego ogrodu Danh przedstawia nowe spojrzenie na starą wojnę, drukując nawiedzone twarze i przerażające sceny z konfliktu w Wietnamie za pomocą światła i chlorofilu.
36-letni Danh tworzy pozytywną przezroczystość z przerobionego zdjęcia z wojny, kładzie je na liściu lub tkanej macie z trawy i umieszcza na słońcu na kilka dni. Po pewnym czasie na pozbawionym słońca obszarze liścia pojawiają się szczegóły zapomnianej wojny. Liście są następnie powlekane w sprayu odpornym na promieniowanie UV i zamykane w cienkim bloku żywicy.
Praca ta przyniosła światowe uznanie urodzonemu w Wietnamie Danhowi, obecnie adiunktowi fotografii na Uniwersytecie Stanowym Arizony. Pozwala mu również przyjrzeć się zbiorowej pamięci świata o wojnie i intuicyjnie rzadko poruszanych fragmentach historii jego rodziny z tamtego okresu.
„Nie pamiętam, jak przyjechałem do Stanów Zjednoczonych” – powiedział Danh, który miał 2 lata w 1979 roku, kiedy jego rodzina przeniosła się do San Jose w Kalifornii. „Istnieje bogata historia, której nigdy mi nie opowiedziano, ponieważ była zbyt bolesna, by ją ponownie przeżyć. Tak wiele mojej pracy dotyczyło tej historii”.
Danh dorastał niepewny, jak radzić sobie z dualizmem kulturowym. Mieszkał w rejonie zatoki San Francisco z innymi rodzinami uchodźców, ale zaczął kwestionować swoje miejsce, gdy zaczął szkołę jako jeden z niewielu Amerykanów pochodzenia azjatyckiego w gronie studentów.
Już w młodym wieku zaczął używać sztuki jako sposobu odpowiedzi na pytania o tożsamość.
W wieku 21 lat odbył swoją pierwszą podróż do Wietnamu i doznał szoku kulturowego.
„To było oszałamiające bycie w kraju, w którym się urodziłem” – powiedział. „W Wietnamie było dużo muzeów wojennych…. Wojna była tak bardzo częścią krajobrazu. Byłem tam we właściwym czasie, ponieważ naprawdę badałem kwestie historii i tożsamości”.
Danh był na Uniwersytecie Stanowym w San Jose, kiedy zaczął eksperymentować z drukowaniem chlorofilu i badać wojnę.
Był to sposób na nawiązanie kontaktu z rodzicami, którzy niechętnie opowiadali mu historie. Odwołał się do ich troski o jego edukację, a kiedy wyjaśnił, że prowadzi badania do projektów klasowych, zaczęli opowiadać niektóre ze swoich historii. Nagle niewyjaśnione fragmenty jego życia zyskały kontekst i zaczął rozumieć, jak najlepiej przetłumaczyć utrzymujący się ból i pozostałości wojny.
Wykorzystał zdjęcia z Życie czasopismo, New York Times oraz porzucone obrazy i pamiątki znalezione podczas jego podróży.
Jego pierwsza duża wystawa w 2002 roku, zatytułowana Nieśmiertelność, pozostałości wojny wietnamskiej i amerykańskiej, wykorzystuje liście dżungli, aby przypomnieć widzowi krajobraz kraju. Połączone z przetworzonymi obrazami informacyjnymi — płacząca matka z rannym dzieckiem, pluton z sylwetką żołnierze pozornie maszerujący w zapomnienie, przestraszone dzieci, bomby spadające z odrzutowców — jego praca pali duszę.
Ołtarze przodków wspomina wizytę Danha w muzeum, które upamiętnia tych, którzy zostali zabici przez Czerwonych Khmerów pod rządami Pol Pota. Portrety, które znalazł na tych ścianach, są ozdobione liśćmi, wpatrując się w widza jako artefakt świadectwa. Kształt liści, użycie obrazów motyli tworzy wrażenie przypominające ołtarz, które Danh powiedział, że zaprojektował, abyśmy mogli medytować nad tą historią.
Na wystawie o nazwie Martwy tydzieńwykorzystał zdjęcia wydrukowane w a 1969 Życie artykuł pod nagłówkiem o tej samej nazwie. Twarze poległych żołnierzy są ponownie upamiętniane, ale pozostają upiornie wyblakłe, jak materiał roślinny, na którym znajdują się ich wizerunki.
Poeta Robert Schultz został „tak mocno uderzony” przez odciski liści siedem lat temu na wystawie w Roanoke w stanie Wirginia, że w odpowiedzi zaczął pisać wiersze. Od tego czasu oboje współpracowali przy wielu projektach i tej jesieni będą mieli wspólną wystawę w Roanoke na temat wojny secesyjnej.
„Można nazwać jego pracę sztuką świadectwa” – powiedział Schultz. „Było wiele wspaniałej sztuki, świetnych filmów i świetnego pisania o wojnie w Wietnamie, a jego praca jest tak wyjątkowa i tak potężna, jak wszystko, co widziałem”.
Danh, który posiada licencjat ze stanu San Jose i tytuł magistra ze Stanford University, jest fotografem, który zrobił bardziej tradycyjna praca dokumentalna, w tym projekt portretowy społeczności wietnamskiej w Lincoln, Nebraski. Nadal zajmuje się drukowaniem chlorofilu, ale jego najnowsza praca przeniosła się na tworzenie dagerotypów.
Nadal bada kwestie wojny, tożsamości i więzi, a lustrzana powierzchnia dagerotypu pozwala ludziom zobaczyć siebie. Uczy tej i innych XIX-wiecznych technik drukowania zdjęć na Uniwersytecie Stanowym w Arizonie.
Wraz z jego współpraca z Schultzem w sprawie wojny secesyjnejDanh wykonał również pracę nad odpowiedzią jednej społeczności na liczbę ofiar śmiertelnych w wojnach w Iraku i Afganistanie. Na zboczu wzgórza w Lafayette w Kalifornii znajduje się biały krzyż za każdego zgubionego żołnierza, a Danh wykonał serię dagerotypów na pomniku na zboczu wzgórza.
„Moja praca nauczyła mnie, że życie jest krótkie i jak rolka 16-milimetrowego filmu — nie przestaje się toczyć” — powiedział Danh. „Zawsze myślałem, że moja praca jest dla mnie jak praktyka religijna. Tworząc sztukę dowiaduję się więcej o sobie i czasie, w którym żyję.”
