Zanim firma Apple stworzyła własną przeglądarkę internetową, użytkownicy komputerów Mac musieli korzystać z przeglądarki Internet Explorer dla komputerów Mac, aby surfować po Internecie. Częścią planu Steve'a Jobsa mającego na celu wskrzeszenie popularności Maca było stworzenie własnej przeglądarki internetowej – Safari.
Apple to Apple, cały projekt był ściśle tajny. Nawet pracownicy Apple nie mogli wiedzieć, że Apple przygotowuje własną przeglądarkę. Tajemnica projektu utrudniła sprawę, ponieważ Apple musiał przetestować przeglądarkę, ponieważ… zbudował go, ale logi serwera identyfikowałyby Safari, zanim został ogłoszony, a sekret Apple byłby nadęty.
Zamiast ryzykować, że ktoś odkryje Safari za pośrednictwem dzienników serwera, Apple sprytnie ukrył prawdziwą tożsamość Safari, udając, że to Mozilla i faktycznie zadziałało. Oto historia według byłego pracownika Apple Don Melton kto kierował zespołem Safari:
„Dzienniki serwera. Piekielnie mnie wystraszyli.
Kiedy przeglądarka internetowa pobiera stronę z serwera internetowego, przeglądarka identyfikuje się na tym serwerze za pomocą ciągu agenta użytkownika — w zasadzie jego nazwy, wersji, platformy itp. Przeglądarka podaje również serwerowi adres IP, dzięki czemu serwer wie, gdzie zwrócić stronę. Ta wymiana nie tylko sprawia, że sieć działa, ale także pozwala serwerowi stwierdzić, kto używa jakiej przeglądarki i gdzie jej używa.
Możesz zobaczyć, dokąd to zmierza, prawda? Ale czekaj, jest więcej…
Około 1990 roku pewien myślący przyszłościowo informatyk zabezpieczył dla Apple całą sieć adresów IP klasy A. Zgadza się, Apple ma 16 777 216 statycznych adresów IP. A ponieważ wszystkie te adresy należą do siebie – w tak zwanym bloku „/8” – każdy z nich zaczyna się od tego samego numeru. W przypadku Apple liczba to 17.
adres IP 17.149.160.49? To jest Apple. 17.1.2.3? Tak, Jabłko.17.18.19.20? Również Apple. 17.253.254.255? Jabłko, cholera!
Byłem tak przerąbany.
Dlatego za każdym razem, gdy byliśmy w Apple, ukrywaliśmy mój sprytnie zaprojektowany ciąg agenta użytkownika Safari”.
Don Melton kontynuuje wyjaśnianie, w jaki sposób utrzymywali Safari w przebraniu Mozilli przez sześć miesięcy przed wielkim ujawnieniem. Możesz przeczytać całą historię na jego blog.