| Kult Maca

Spójrz: wiemy, że nie każda gra na iOS jest idealna. Wszystkie mają swoje małe dziwactwa i nieprawidłowości, a niektóre są całkowicie zepsute. Ale wśród tych, które są rzeczywiście grywalne, niektóre zawierają podstawową mechanikę, która potyka się gdzieś po drodze. I może to fajny pomysł, ale wydaje się, że można go po prostu trochę lepiej zrealizować.

Właśnie tam pojawia się ta seria.

Podsumowujemy gry, które niekoniecznie są złe, ale po prostu nie spełniają niektórych kryteriów, i proponujemy inne tytuły, które robią to lepiej — aby Twój nowy iDevice stał się maszyną do gier, której nigdy nie będziesz chciał umieścić w dół.

Sprawca 1:Alfa Zen
Problem: Zmarnowany potencjał.

Alfa Zen to wystarczająco fajny pomysł: jest to gra logiczna, w której dopasowujesz słowa w stylu krzyżówki, aby zmieściły się w określonej przestrzeni. Ale to w zasadzie to.

Nie chodzi o to, że zestawienie słów jest zbyt łatwe. Chodzi o to, że twoja zapłata za to jest naprawdę niewielka. Masz te słowa, żeby zmieścić się w tym pudełku, i co teraz? Myślę, że chodzi o następny zestaw słów i następne pudełko o dziwnym kształcie. Nie daje ci wiele do podziwiania lub doceniania i nie daje poczucia postępu.

Nie jest to jednak zła gra. To po prostu brak satysfakcji.

Rozwiązanie:Pokój oraz Pokój 2

Z drugiej strony te łamigłówki to nic innego, jak tylko wypłata.

Pokój a jego kontynuacja sprawia, że ​​rozwiązujesz tajemnicze pudła z puzzlami, badasz wskazówki i zawsze zastanawiasz się, co do cholery się dzieje, i chociaż nigdy tego nie rozgryzłeś (nie sądzę; to właściwie trochę niejasne), to proces dotarcia do tego jest tak satysfakcjonujący.

Niektóre pokoje zaczynają się od prostego pudełka, ale po spędzeniu 20 minut na szturchaniu go i badaniu różnych tajnych przegródek, może skończy się jako piramida. Albo otwiera się, by odsłonić skomplikowane i piękne mechanizmy. Albo wychodzi z tego cholerny laser.

Wszystkie te rzeczy są niesamowite i może nie jest w porządku oczekiwać, że „słowa w przestrzeni” to spełnią, ale wiem, nad którym wolałbym spędzić godzinę.

Sprawca 2:Simpsonowie: Wystukani
Problem: Cyniczny i duszący wyobraźnię

Simpsonowie: Wystukani przedstawia graczom ciekawy scenariusz: A gdyby całe fikcyjne miasteczko Springfield zostało nagle i bezceremonialnie zmiecione z mapy? Jak byś go odbudował?

A potem zaczynasz grać i dowiadujesz się: Odbudowałbyś go po jednym budynku na raz i z ogromnymi opóźnieniami pomiędzy nimi. Wystukany to jedna z tych przerażających gier „freemium”, które próbują wyłudzić pieniądze od graczy, odmawiając im grania. Przywracanie budynku wymaga czasu, a gracze mogą stracić czas dzięki zakupowi w aplikacji. Mogą też poczekać lub po prostu usunąć aplikację, tak jak ja.

Nawet poza tą szykaną jest fakt, że to, co naprawdę budujesz, to świat innej osoby. Możesz zdecydować, dokąd zmierzają Kwik-E-Mart i elektrownia jądrowa, ale nadal są to prefabrykowane fragmenty już istniejącego świata. Więc niezależnie od konfiguracji, budujesz Springfield.

A jeśli masz zamiar zacząć od czystej karty i zbudować świat, dlaczego nie uczynić go swoim?

Rozwiązanie:Minecraft Edycja kieszonkowa

Tak, to znaczy, to całkiem oczywiste.

Największa gra o budowaniu świata od czasu Miasto Sim jest prawie dokładnym przeciwieństwem Wystukanygotowe klocki. Jasne, ma bloki, ale to, co z nich zbudujesz, zależy od Ciebie.

Minecraft we wszystkich jego różnych wcieleniach jest to, co miałem nadzieję, że w grach łączących Lego będzie: „Oto kilka bloków, idź, rób co chcesz. A także uważaj na potwory. Ponieważ potrzebujesz potworów, wiesz.

Chociaż obie gry promują cierpliwość, typy, które zachęcają, są diametralnie różne. Wystukany uczy cierpliwości odmowy: „Jeśli poczekasz, dostaniesz to”. Minecraftz drugiej strony daje cierpliwość tworzenia: „Jeśli poświęcisz swój czas i plan, możesz sprawić, że ten świat będzie dokładnie taki, jak chcesz”.

Co brzmi lepiej?

Sprawca 3: ten Ostrze nieskończoności seria
Problem: Powtarzalny i zwariowany na punkcie grindowania.

ten Ostrze nieskończoności seria jest mobilnym molochem ze względu na zręczne wartości produkcyjne, epicką fabułę i prostą rozgrywkę. Jest to również niesamowicie nudne, a nadrzędna fabuła serii, która obejmuje pokolenia rodziny próbujące wykonać tę samą misję koniec i walka z istotami, które mogą wielokrotnie umierać i wciąż wracać, w rzeczywistości służy jako metafora doświadczenia gry to.

Sukces Ostrze nieskończoności wymaga odpowiedniego sprzętu, a uzyskanie odpowiedniego sprzętu wymaga kilkukrotnego stoczenia tych samych bitew z niewielką różnicą. Możesz przyspieszyć działanie, wymieniając prawdziwe pieniądze na walutę w grze, ale to po prostu sprawia, że ​​jesteś lepiej przygotowany do robienia tego samego.

Walka jest jednak co najmniej interesująca; wymaga rozpoznawania wzorców oraz wyczucia rytmu i wyczucia czasu. Ale to wszystko, co robisz i nie oferuje dużej różnorodności, ponieważ mniej więcej tak działa ta cała „nieskończoność”.

Rozwiązanie:Fragment. Biegnij!

Nie ograniczyłem zbytnio luzu opartej na bieganiu gry rytmicznej w przebraniu Gaijina kiedy przeglądałem to w zeszłym miesiącu, ale aktualizacja o nowe schematy sterowania oznacza, że ​​warto sprawdzić ponownie.

Biegać! zadanie polega na prowadzeniu odważnych, wiecznie biegających Commander Video przez mnóstwo kolorowych światów pełnych przeszkód i przeszkód do pokonania. Jak w Ostrze nieskończoności, czas i rytm są kluczowe, ale gdzie Fragment. Wycieczka wygrywa w swojej różnorodności. Dowódca musi biegać, ślizgać się, kopać, skakać i używać tarczy, aby iść naprzód, a poszczególne poziomy zapewniają wystarczająco dużo różnych barier, aby utrzymać koncentrację i wyzwania.

Poza tym narrator to facet, który podkłada głos dla Mario, a to jest po prostu niesamowite.

Sprawca 4:Narysuj coś
Problem: Ani społeczne, ani spółdzielcze

Narysuj coś nie jest już prawie taki, jak kiedyś, ale kiedy ukazał się w zeszłym roku, wydawało się, że wszyscy go grają. Jeśli nie jesteś wśród „wszystkich”, działa to tak: jedna osoba wybiera jeden z trzech obiektów i rysuje go, a następnie jej przyjaciel próbuje odgadnąć, co to jest rysunek. To jak granie Pictionary bez konieczności bycia na kulawej imprezie.

Ludzie szaleli na punkcie tej gry, ale przegapili jej krytyczną wadę: pomimo tego, że była to gra, w którą można grać ze znajomymi, nie zawierała żadnych interakcji społecznych ani żadnej rzeczywistej potrzeby współpracy. Patrzyłbyś na gówniany rysunek goryla z imieniem twojego przyjaciela, ale faktem pozostaje za całą „zabawę”, którą mieliście „razem”, każdy na świecie mógł narysować tę na wpół dupę goryl.

Trudno też wymyślić grę, w której koszt przegranej jest niższy niż ten. Jeśli druga osoba zgadnie poprawnie, zarabiasz monety, których możesz użyć, aby odblokować więcej kolorów do strasznego rysowania. Jeśli przegrasz, rozpoczyna się kolejna runda. Otóż ​​to. Narysuj coś próbuje cię oszukać, włączając licznik „Zwycięskiej passy”, ale tak naprawdę nic to nie znaczy.

Rozwiązanie:Kosmiczna drużyna

Tylko spójrz na to.

Czy widzisz wszystkie te osoby w tym samym pokoju, które pracują razem, aby wykonać zadanie? Czy to nie wydaje się, nie wiem, całkiem towarzyskie? Czy nie wszyscy wyglądają na szczęśliwszych niż ktokolwiek? Narysuj coś gracza, którego kiedykolwiek widziałeś w swoim życiu?

Kosmiczna drużyna to wieloosobowa ekstrawagancja, w której zespół graczy wciela się w rolę załogi statku kosmicznego. Każdy ma na ekranie swój własny dziwnie nazwany panel sterowania, a gra wyświetla zmiany, które wymagają dostosowania. Kiedy pojawiają się instrukcje, gracz je wywołuje, a osoba z odpowiednią konsolą przełącza przełącznik, obraca tarczę lub cokolwiek. Od czasu do czasu każdy musi potrząsnąć lub odwrócić swoje urządzenia, aby uniknąć wyimaginowanych tuneli czasoprzestrzennych.

Czy jest jakaś część tego, co nie brzmi jak dobry czas z przyjaciółmi? Poza tym, czy jest jakaś część? Narysuj coś to robi?