Przyszły statek kosmiczny NASA może sprawić, że krytyk skeuomorficznego designu będzie się kulił.
Orion, który poleciał pomyślnie na bezzałogowym teście Piątek i jest postrzegany jako krytyczny pierwszy krok w kierunku lotu załogi na Marsa, jest sterowany przez zaawansowane komputerowe panele sterowania.
Ale zamiast nowoczesnego interfejsu cyfrowego NASA zaprojektowała elementy sterujące tak, aby wyglądały jak coś z misji Gemini z lat 60-tych. Ekrany komputerów Oriona są pełne wirtualnych przełączników i dźwigni, które mogłyby umieścić Jurij Gagarin z łatwością.
To trochę tak, jak Apple umieszcza wirtualne pokrętło na iPhonie.
Użytkownicy Apple znają skeuomorfizm, zasada projektowania, zgodnie z którą elementy projektu naśladują wygląd fizycznych obiektów, takich jak kalendarz na biurku lub stara taśma magnetofonowa.
To łatwy sposób na zapoznanie użytkowników z nowymi interfejsami cyfrowymi: jeśli nowy interfejs wygląda jak znajomy obiekt ze świata fizycznego, od razu widać, jak działa.
To wygodne odniesienie do starego sposobu robienia rzeczy, ale krytycy twierdzą, że skeuomorfizm nie jest innowacyjny i ogranicza pełne możliwości komputera.
Skeuomorfizm był jednym z ulubionych projektów w Apple aż do około roku po śmierci Steve'a Jobsa. Niedawno projektanci oprogramowania Apple (pod auspicjami szefa projektowania Jony'ego Ive) zaczęli przestawiać się na czystsze, czysto cyfrowe projekty.
Wygląda na to, że nikt nie powiedział programistom w NASA. Panele sterowania Orion symulują dziesiątki ręcznych przycisków na trzech ekranach. To ogromna poprawa w kokpicie promu kosmicznego, który miał około 2000 fizycznych przycisków i przełączników na 10 panelach.
NASA nazywa nowy interfejs użytkownika „szklanym” interfejsem, ponieważ ręczne sterowanie jest symulowane na ekranach komputerów. Jednak panele kontrolne Oriona nie są ekranami dotykowymi — nie bez powodu astronauta NASA Lee Morin mówi w filmie na YouTube, który opisuje szklany kokpit i interfejs użytkownika.
Obiekty unoszące się w kosmosie mogą uderzyć w ekran i wywołać niepożądane działanie, ostrzega. Ponadto elementy sterujące muszą być obsługiwane palcami, które często są zakryte grubymi rękawicami skafandra kosmicznego.
Aby obsługiwać wirtualne przyciski i przełączniki szklanego interfejsu, astronauci muszą polegać na szeregu przycisków krawędziowych, które pomagają im szybko przewijać ekrany.
W Orionie liczba przycisków ręcznych została zmniejszona do 60, a pozostałe elementy sterujące zostały skondensowane do trzech ekranów.
Oznacza to, że załoga leci dużo lżej. We wcześniejszych statkach kosmicznych waga wszystkich tych przycisków i przełączników sumowała się. Podobnie jak wszystkie przewody i obwody pomocnicze.
„Brzmi obiecująco i pozwala zaoszczędzić sporo wagi, ale zaprojektowanie go jest wyzwaniem” – powiedział Jeff Fox, kierownik ds. integracji systemów załogi w Orionie. Komunikat prasowy NASA ostatni rok. „Nie chcemy, aby załoga musiała przeszukiwać wiele rozwijanych menu, gdy potrzebuje szybkiego dostępu do kluczowych systemów i informacji”.
Nowy projekt pozwala również zaoszczędzić wiele papierkowej roboty. Astronauci nosili 250 funtów instrukcji obsługi. Teraz wszystkie te kluczowe informacje można zobaczyć na ekranie, z tylko jednym podręcznikiem, jak ponownie uruchomić komputery, które mają zostać wprowadzone na pokład.
