Poziom szumu po debiucie redaktora budżetowego Pixelmator był taki, że wywołałby on zawrót głowy w hollywoodzkim dyrektorze marketingu z radości, ale błyszczący pretendent do tronu Photoshopa (raczej bezczelnie podnoszący większość interfejsu Photoshopa i wiele jego funkcji) podzielił Maca publiczność. Wielu zostało wciągniętych przez półprzezroczyste palety Pixelmatora, względną łatwość użycia i czasami przydatne animacje interfejsu. Nie byłem, decydując, że jego piękno jest głębokie i że Pixelmator miał cholernie dużo do zrobienia, gdyby miał jakąkolwiek szansę wzięcia na siebie potęgi Adobe, a nawet jej błędnego potomka, Photoshopa, który ma zostać wydany na Maca Elementy. Teraz, gdy Pixelmator trafił na drugą dość dużą wersję, pomyślałem, że nadszedł czas, aby spojrzeć jeszcze raz. Szczerze mówiąc, myślę, że poczekam do wersji 2.0, zanim znowu będę się przejmował.
Aby być uczciwym wobec zespołu Pixelmator, dodano nowe funkcje: aplikacja ma teraz linijki (które zgrabnie podkreślają położenie kursora, ale mają dziwny zwyczaj znikania, gdy przełączasz się z innej przestrzeni w systemie Leopard), prowadnice, ustawienia siatek i przyciągania, narzędzie krzywych i narzędzie do balansu kolorów — chociaż można by argumentować, że powinny być obecne z początek. Niektóre z istniejących narzędzi zostały nieco podrasowane, a wielokątne narzędzie lasso zostało wprowadzone.
Stonowano też półprzezroczysty interfejs. Jeśli nie widziałeś wcześniej Pixelmatora, jest on w dużej mierze ubrany w skórkę w stylu HUD, ale zamiast ograniczać to do okien dialogowych lub tymczasowych palet, możesz nawet widzieć przez tło i tytuł okna dokumentu bar. (Poważnie, chłopaki, to rozprasza i chociaż nowa wersja jest ulepszeniem, zdecydowanie wolelibyśmy opcję wyłączenia przezroczystość całkowicie.) Niestety, podobne ulepszenia nie zostały przefiltrowane do innych obszarów interfejsu: w obszarze, w którym precyzja jest często kluczowa, to dziwne, że nadal nie możesz bezpośrednio wprowadzać wartości liczbowych do okien dialogowych filtrów, zamiast tego jest się zmuszonym do bałaganu temat z suwakami. Mimo to mały „ciąg”, który łączy okno dialogowe filtra z jego centralnym punktem, pozostaje i pokazuje, że niektóre efekty Pixelmatora nie są tylko rozkoszą dla oczu. Gdyby tylko więcej interfejsu miało ten sam poziom praktyczności.
Jednak pomimo tych narzekań Pixelmator jest teraz dość w pełni funkcjonalny (przynajmniej jeśli edytujesz RGB obrazy – niewytłumaczalnie, nadal nie ma obsługi CMYK) i jest przyzwoity zakres filtrów, więc dlaczego wciąż ciągnę kwaśna twarz? Odpowiedzią jest wydajność – a raczej brak wydajności. Korzystanie z taniego edytora obrazów przypomina sesję brodzenia melasą na maszynie, na której nawet nadużywanie czyli Photoshop CS3 jest cholernie chytry (Mac Pro z 5 GB pamięci RAM, fani faktów), czas dorzucić ręcznik. Największym winowajcą jest być może narzędzie Clone Stamp, którego po prostu nie można używać w czasie rzeczywistym, ale wiele innych narzędzi okazały się podobnie powolne, takie jak narzędzie Pędzel, które wydawało się, że zajęło około pół sekundy, aby zacząć wyświetlać to, co byłem rysunek. Podczas korzystania z tabletu Wacom Pixelmator miał również skłonność do ignorowania dość szybko rysowanych krzywych, zamiast renderowania ich jako serii prostych linii.
Więc Pixelmator: pokonałeś mnie. A jeśli mam coś zalecić, to jest to: Photoshop Elements 6 to tylko 20 dolców więcej niż Pixelmator, kiedy przejęte z Amazona, a biorąc pod uwagę obecny stan obu aplikacji, wysiłek Adobe jest około 20 razy lepszy.
To może być prawie film w czasie rzeczywistym o tym, jak szybki jest Pixelmator czasem.
Dalsza informacja
Producent: Zespół Pixelmatora Sp.
Cena: $59
URL:pixelmator.com
