Mona Simpson, siostra Steve’a Jobsa, opublikowała pochwałę dla swojego brata w New York Times Dziś. Utwór jest najbardziej wzruszającym, intymnym hołdem dla Steve'a, jaki widzieliśmy od jego śmierci.
We wtorek rano zadzwonił do mnie z prośbą o pospieszenie się do Palo Alto. Jego ton był czuły, kochany, kochający, ale jak ktoś, kogo bagaż był już przypięty do pojazd, który był już na początku swojej podróży, chociaż było mu przykro, naprawdę bardzo przepraszam, aby być zostawiając nas.
Zaczął się pożegnać, a ja go powstrzymałem. Powiedziałem czekaj. Idę. Jadę taksówką na lotnisko. Będę tam."
– Mówię ci teraz, bo obawiam się, że nie zdążysz na czas, kochanie.
Kiedy przyjechałem, on i jego Laurene żartowali razem jak partnerzy, którzy żyli i pracowali razem każdego dnia swojego życia. Spojrzał w oczy swoich dzieci, jakby nie mógł oderwać wzroku.
Do około drugiej po południu żona mogła go obudzić, by porozmawiać z przyjaciółmi z Apple.
Potem, po chwili, stało się jasne, że już się do nas nie obudzi.
Jego oddech się zmienił. Stało się surowe, celowe, celowe. Czułam, że znowu liczy kroki, pchając dalej niż wcześniej.
Dowiedziałem się tego: on też nad tym pracował. Śmierć nie przydarzyła się Steve'owi, on to osiągnął.
Przeczytaj cały kawałek na New York Times. Niesamowite chwile i aspekty życia Steve'a są ujawniane z bardzo wyjątkowej perspektywy. Mona Simpson opisuje również ostatnie słowa Steve'a.
