| Kult Maca

Przez ostatni tydzień używałem Photoshopa Touch niemal obsesyjnie, mimo że przez większość tego czasu przebywałem na Mobile World Congress w Barcelonie. Na pierwszy rzut oka myślałem, że to kolejna aplikacja do edycji zdjęć i pod wieloma względami tak jest. Ale w miarę jak zagłębiam się coraz bardziej, staje się jasne, że — chociaż nie zastąpi to Photoshopa na komputer — jest to niesamowita aplikacja sama w sobie. A tym bardziej, że działa w zaledwie 512KB RAM.

Po pierwsze, po co Photoshop Touch? To nie jest tak głupie pytanie, jak mogłoby się wydawać.

Monster współpracował z raperem/aktorem Nickiem Cannonem, aby stworzyć „wydajne słuchawki douszne” N-ERGY. Ostatnią część umieściłem w cudzysłowie, ponieważ Słuchawki N-ERGY (70 USD) nie są ani „wysokiej wydajności”, ani „douszne”.

Nie jestem audiofilem, ale doceniam i znam dobry dźwięk, kiedy go słyszę. Zajęło mi w sumie 15 minut, zanim zdałem sobie sprawę, że słuchawki N-ERGY „NCredible” (tak, to określenie jest używane do promowania produktu) są okropne. Wyglądają świetnie, ale słuchanie ich jest równie bolesne jak komedia Nicka Cannona.

Korg zadebiutował w linii nanoSERIES2 po sukcesie swojej poprzedniczki, linii nanoSERIES. Linia składa się z nanoKONTROL2, nanoKEY2 i nanoPAD2. Jako trio oferują prawdziwie elastyczne wrażenia dla muzyków w studiu i w podróży. Jedyną rzeczą, którą poświęcasz w przypadku tej wąskiej serii kontrolerów MIDI, jest wielkość i waga tradycyjnych kontrolerów MIDI. Korg i jego edukacyjne ramię, Drzewo dźwiękowe, byli wystarczająco hojni, aby dostarczyć jednostki testowe z linii nanoSERIES2.

Istnieje pewien rodzaj nostalgii komputerowej, która utrzymuje, że sztuka pisania stale się rozwija fałszywa od końca lat 80., kiedy to czcigodne IBM Model M i Apple Extended Keyboard wyszły z użycia przysługa.

Te klawisze, jak się uważa, były ostatnimi z gatunku klawiatur dla mężczyźni. Niczym stara maszyna do pisania Underwood, te mechaniczne cuda zostały stworzone dla tych, którzy chcieli, aby ich słowa nie tylko były słyszane, ale czuć: duży kawałek każdego klawisza wbijający się w mechaniczny przełącznik pod spodem nie powinien po prostu rozświetlić litery na ekran; powinien wylądować z takim autorytetem, że potrząsa zębami.

Od miesiąca staram się zostać jednym z tych krzepkich maszynistek. Umieściłem moją bezprzewodową klawiaturę Apple – tak bladą, smukłą i ładną jak najbardziej anemiczny błysk na świecie – i zamiast tego zastąpiłem ją klawiaturą Das Keyboard Model S Professional dla komputerów Mac. Teraz, kiedy piszę, wydaje mi się, że pod moimi palcami pracuje dziesięć malutkich Johnów Henry'ego, wbijając kolce w niewidzialne, pozłacane przełączniki pod każdym klawiszem.

To nie jest dla mnie. Nie przez większość czasu.

To moja ulubiona torba. Mam dużo (za dużo) toreb, ale to jest najlepsze. Nie mam żadnych wymyślnych funkcji. Nie ma wyściółki i nie ma możliwości bezpiecznego zamknięcia. Ale o ile nie mam zadania specjalnego wymagającego specjalnej torby, zawsze chwytam ją. Tak się do tego przyzwyczaiłem, że każdy śmieci, które noszę ze sobą, ma swoje miejsce w środku.

I nawet po ponad roku solidnego użytkowania jest jak nowy. Torba to Zero Messenger od Rickshaw, a oto dlaczego jest tak dobra:

Nowa Komunikator poleceń Timbuk2 2012 (140 USD) nie przypomina pierwszej torby Timbuk2, którą miałem jakieś 11 lat i 20 funtów temu, kiedy byłem mocno zaangażowany w świat kolarstwa. Timbuk2 nazwał to Boloi to było prawdziwy torba listonoszka – choć posłańcy prawie zawsze wybierali jej większe rodzeństwo, Tag Junkie – wykonaną z jednego kawałka winylu i Cordury; po prostu masywna komora główna z niewiele więcej niż małą kieszonką naszytą na zewnętrznej powierzchni na monety i może zestaw do naszywek.

Chociaż jest to równie trudne, Command Messenger jest oddalony o lata świetlne od mojego Bolo (i tak naprawdę jest tak samo torbą kurierską, jak pickup Chevy to wół koszyk): jest wyrafinowany, wykorzystuje kilka zaawansowanych materiałów, ma mnóstwo kieszeni i funkcję sztuczek, która ułatwia podróżowanie samolotem z laptopem błaznów. O mój, jak urosłeś, Timbuk2.

Jedną z rzeczy, które zawsze interesowałem w torbach, jest sposób, w jaki są one definiowane przez ich intencję. Jest w nich coś więcej niż tkanina i ścieg. Aby ocenić torbę, musisz spojrzeć poza to, czym jest, na to, czym chce się wypełnić. Innymi słowy, torby mają dusze i podobnie jak ludzie, nie możesz ich oceniać po prostu po tym, czym są. Musisz także zastanowić się, kim chcą być.

ten Acme wykonane sprzęgło to torba, która aspiruje do bycia równie elegancką, jak 13-calowy MacBook Air i MacBook Pro, do którego ma się zmieścić. I to się udaje. Ci, którzy szukają uniwersalnej torby na laptopa, do której można wrzucić wszystko, powinni szukać gdzie indziej. The Clutch jest tak minimalistyczny, skrupulatnie zorganizowany i z takim samym dbałością o modę i formę, jakby Jonny Ive zaprojektował go dla samego Steve'a Jobsa. Ale Steve nigdy nie był facetem, który musiałby trzymać wiele rzeczy w swojej torbie.

Jeśli dorastałeś w latach 80., wiele stylowych tropów zostanie wypalonych na stałe w twoim mózgu. Ochraniacze na ramiona, sprane śniegiem dżinsy, plisowane spodnie i tandetne, tandetne plakaty, których przykładem są czarno-białe zdjęcia w wybranych kolorach. Jeśli potrafisz sobie wyobrazić monochromatyczny obraz róży z płatkami koloru czerwonej szminki, to gratulacje: twój umysł właśnie cofnął się do 1985 roku. Teraz dzięki Paint FX Twój iPad może zrobić to samo.