Dla ludzi takich jak ja i pozostałych 28 milionów żyjących z rakiem ludzie tacy jak Steve Jobs są niesamowitymi wzorami do naśladowania. Kiedy trzy lata temu przechodziłam chemioterapię, często miałam ochotę pomyśleć „dlaczego ja?”. Ale potem zadałem sobie pytanie: „Dlaczego Steve Jobs? Dlaczego Lance Armstrong? I zastanawiałem się nad niezwykłymi rzeczami, które osiągnęli po leczeniu. Ich inspirujący przykład pomógł mi bardziej niż mogę powiedzieć.
Steve Jobs postanawia nie mówić o swoim raku. Woli skupić się na swojej pracy. Powinniśmy uszanować jego wybór.
Kiedy ktoś nie czuje się dobrze, ostatnią rzeczą, jakiej potrzebuje, jest to, że wielu ludzi robi zamieszanie z tego powodu. A jeśli ktoś zdecyduje się zachować swoje zdrowie dla siebie, jego życzenia powinny być uszanowane. Nikt nie ma prawa wiedzieć o stanie zdrowia innych osób.
Publiczne omawianie czyjegoś stanu zdrowia i spekulowanie na temat jego rokowań jest lekceważące i niepotrzebnie negatywne.
Kiedy zachorowałem i przeszedłem chemię, miałem szczęście, że mogłem kontynuować swoją codzienną pracę, prowadząc małą firmę. To, co umożliwiło mi to, to siła, pozytywne myślenie i zachęta mojej rodziny, przyjaciół i współpracowników, którzy byli na tyle otwarci, aby skupić się na tym, co ja.
mógł zrobić, a nie na tym, czego nie mogłem.Nikt z nas nie jest odporny na sporadyczne choroby. U jednej na sześć osób na całym świecie na pewnym etapie życia zostanie zdiagnozowany rak. (Jeden na trzech w USA.) Wszyscy potrzebujemy przestrzeni, aby wyzdrowieć, na swój własny sposób iz pomocą wykwalifikowanych lekarzy.
Jeśli znasz kogoś, kto żyje z rakiem, najlepszym sposobem, aby mu pomóc, jest skupienie się na pozytywach, daj mu przestrzeń, w której możesz powiedzieć tyle lub za mało, ile zechcą, i być otwartym na to, co są w stanie osiągnąć.
2011 zapowiada się na kolejny niesamowity rok dla Apple. Skupmy się na tym, a onkologię zostawmy profesjonalistom.
