Dramat depresyjny Grobla, w którym Jennifer Lawrence wciela się w dochodzącą do siebie weterankę wojny w Afganistanie, uwięzioną w swoim rodzinnym mieście, to najnowsza współpraca między niezależną wytwórnią filmową A24 i Apple TV+.
Lawrence, zanurzając się z powrotem w bycie gwiazdą filmową po zeszłorocznym Nie patrz w górę, powraca do swoich korzeni w filmie, którego premiera odbędzie się w piątek na Apple TV+. Grobla uderza w wiele oczekiwanych bitów z Sundance / filmów niezależnych, ale znajduje nuty wdzięku w spokojniejszych, mniej empatycznych scenach.
Grobla recenzja
Film otwiera Lynsey, postać grana przez Lawrence'a, która wraca z Afganistanu z urazem mózgu. Na podstawie używanych telefonów komórkowych wydaje się, że był to rok przed prezydenturą Obamy. Kontuzja Lynsey wynikała z I.E.D. przez co wszyscy w jej jednostce zginęli. Ledwo uciekła, cierpiąc na krwotok mózgowy. Teraz nie może prawidłowo używać rąk i nóg. Spędza tygodnie (miesiące?) z mieszkającą na stałe pielęgniarką (w tej roli Jayne Houdyshell), ponownie ucząc się chodzić i myć zęby.
Kiedy jest w wystarczająco dobrej formie, by opuścić dom opieki, wraca do Nowego Orleanu, miejsca jej urodzenia. (Wydaje się to trochę dziwne, biorąc pod uwagę, że ani ona, ani jej matka nie mają akcentu). Jej mama (Linda Emond) jest alkoholiczką, która spotyka się z mężczyzną, którego nigdy nie widzieliśmy. Chce porozmawiać z Lynsey, ale jej córka nie jest zainteresowana. Oboje wiedzą, że wypadek ją zmienił, a Lynsey nie ma ochoty o tym rozmawiać. Chce tylko patrzeć w przyszłość.
Lynsey dochodzi do wniosku, że jedyną realną rzeczą, jaka jej pozostała, jest powrót do pracy w Army Corps of Engineers. Ale problem w tym, czy przyjmą ją z powrotem? Nadal nieoczekiwanie upuszcza rzeczy z powodu skurczów jej wciąż częściowo niedziałającego mózgu. Udaje się do lekarza (wielkiego Stephena McKinleya Hendersona), ale wcale nie jest przekonany, że jej prośby o odstawienie leków i jej gadanina o tym, że cały czas czuje się świetnie, pochodzą z prawdziwego źródła.
Ciężarówka… i nowy przyjaciel
Teraz byłoby mnóstwo dramatu dla jednego filmu, ale jest też kwestia jej ciężarówki. Jej mama podarowała jej starą rodzinną ciężarówkę do poruszania się po niej, ale silnik zaczyna dymić, gdy po raz pierwszy ją wyjmuje. Zabiera go do mechanika o imieniu James (Brian Tyree Henry), który później podwozi ją do domu.
Zaczynają rozmawiać i uświadamiają sobie, że mają wspólnych ludzi. Oboje zdają sobie również sprawę, że są załamanymi jednostkami, porażonymi stratami i zmierzającymi donikąd. Potem zaczynają spotykać się coraz częściej, aż całkowicie zaplątają się w swoje uczucia w sposób, który grozi ich rozerwaniem.
Powrót Jennifer Lawrence
Z perspektywy czasu kariera zawodowa Jennifer Lawrence nie wydaje się nieoczekiwana. Wyrosła z krainy niezależnych, średniobudżetowych dramatów typu Płonąca równinai superlatyw Debry Granik Kość zimy, co przyniosło Lawrence nominację do nagrody Akademii dla najlepszej aktorki w 2011 roku.
Potem poszła na wyścigi. W 2012 roku została gwiazdą kolosu X Men I Igrzyska Śmierci franczyzy i wystąpił u boku Bradleya Coopera w filmie Davida O. Russell jest niezwykle popularny Poradnik pozytywnego myślenia, za który otrzymała Oscara dla najlepszej aktorki. (Pokonała francuską ikonę Emmanuelle Riva, co było typowo zawstydzającym elementem optyki dla akademii.)
The Igrzyska Śmierci I X Men filmy wciąż się pojawiały, podobnie jak ich niewyczerpana maszyneria prasowa, co oznaczało, że Lawrence był w zasadzie wszędzie, gdzie spojrzałeś, cały czas opowiadając historie o bezczeszczeniu świętych świątyń i przejeżdżaniu przez nie skuterem wodnym Watykan.
Kiedy Jennifer Lawrence zgubiła wątek
Nie wiem, czy w ogóle można to określić ilościowo, ale wydawało się, że zmęczenie Lawrence'a osiadło mniej więcej w czasie, gdy nakręciła zaskakujący film z 2015 roku Radość, jeszcze raz dla Russella. Fryzury i akcenty robiły za nią robotę.
Potem polaryzacja Matka!w 2017 roku był szeroko dyskutowany, ale nie zwrócił pieniędzy, X Men filmy coraz bardziej przypominały niekompletne wersje demonstracyjne oprogramowania, a charakteryzacja Lawrence'a stawała się coraz mniej skomplikowana z każdym kolejnym filmem, jakby domagała się tego, by szybciej opuścić plan. Jej coraz bardziej senny występ wydawał się potwierdzeniem.
Potem ona i ona Igrzyska Śmierci dyrektor Franciszek Lawrence (brak relacji). Czerwony Wróbel, jeden z najbardziej chybionych projektów próżności XXI wieku. Gra w nim rosyjską baletnicę, która została szpiegiem wyszkolonym w sztuce przymusu seksualnego. To bezsensowne — film radośnie tarzający się w przypadkowej traumie, który mimo to próbuje postawić Lawrence'a jako Dziewczyna Bondadynamo, które swoim ciałem może odwrócić losy wojny.
Czerwony Wróbel zebrała jej jedne z najgorszych recenzji w historii. Mądrze wycofała się z życia publicznego do 2021 roku Nie patrz teraz, który został zakłócony przez pretensjonalną, zarozumiałą trasę prasową jej scenarzysty i reżysera.
Występowanie przed kamerą
Zdjęcie: Apple TV+
Grobla jest bardzo celową próbą ze strony Lawrence (również wyprodukowała), aby przypomnieć ludziom, dlaczego od początku ją lubili. Ona pozbawia tyle samoświadomości Dawid O. Russellaokropne filmy wzywały ją do wystawiania.
Pamiętając, na co jestem przeklęty, jej niezrównoważone wampirowanie w niewybaczalnym amerykański pośpiech, oznacza, że jej przemiana w Lynsey — zranioną, nienawidzącą siebie, weterana geja — musiałaby być imponująca. Nie do końca się to sprawdza, ale tutaj jest całkiem niezła. Wciąż jest zbyt świadoma kamery, zbyt świadoma siebie. Ta postać powinna być daleko stąd, tak jak ona Kość zimy bohaterka. Lawrence nie może już tego robić.
Nie byłoby to aż tak dużą odpowiedzialnością, gdyby reszta obsady nie przestawała jej przyćmiewać. Briana Tyree Henry'ego, Linda Emond, Stephen McKinley Henderson i Russell Harvard (która gra jej byłego uzależnionego brata) są znacznie bardziej naturalistycznymi wykonawcami i tworzą szwy występu Lawrence'a.
Henry jest konsekwentną radością, siłą natury, a rola Jamesa pozwala mu pokazać, jak wiele może powiedzieć, nie wychodząc i nie mówiąc tego. Te smutne oczy wygłaszają monologi w tym filmie. Jest niesamowity.
Lindę Emond, który był tak dobry w Domek 49, jest cudem jako dokuczliwa matka Lawrence'a. Scena, w której oboje dzielą nocą basen dla dzieci, jest cicho poetycka i piękna. W rzeczywistości film dostarcza wielu wspaniałych, niewymuszonych interakcji, takich jak spóźnione spotkanie Lawrence'a z Harvardem podczas godzin wizyt w więzieniu. Doskonała, doskonała robota — i prawdopodobnie najlepsza scena Lawrence'a Grobla.
Stracona szansa
Gdyby film mógł pozwolić sobie po prostu na behawioralne studium, zamiast odczuwać potrzebę uderzenia tak wielu oczekiwanych uderzeń, bez względu na to, jak dobrze wykonane lub subtelnie tonowane, mogło wznieść się ponad dobre, aby stać się Świetnie.
Nie ważne jak cicho Grobla przedstawia i ilustruje ideę Lawrence'a czyszczącego baseny tylko i wyłącznie na życie Wreszcie czyszcząc basen na własnym podwórku po tym, jak sięgnęła dna. To wciąż stary frazes i nie ma nic wspólnego z filmem tak dobrym, jak ten ma nadzieję.
Mógłbym patrzeć, jak ta obsada drugoplanowa robi wszystko, a oni podnoszą poziom tego filmu. Niestety, Grobla zbyt często odmawia sobie szansy bycia kimś więcej.
★★★☆☆
Oglądać Grobla na Apple TV+
Grobla Premiera 4 listopada na Apple TV+.
Ocenione: R
Uważaj:AppleTV+
Scout Tafoya jest krytykiem filmowym i telewizyjnym, reżyserem i twórcą wieloletniej serii wideoesejów Niekochany Do RogerEbert.com. Napisał dla The Village Voice, komentarz filmowy, The Los Angeles Review of Books I Magazyn nylonowy. Jest autorem Cinemaphagy: O psychodelicznej klasycznej formie Tobe Hoopera, the reżyser 25 filmów fabularnych oraz reżyser i montażysta ponad 300 esejów wideo, które można znaleźć na stronie Patreon.com/honorszombie.
