My Kind of Country zabiega o nową generację gwiazd country [Apple TV+ podsumowanie] ★★★½

Nowy program konkursowy Apple TV+ Mój rodzaj kraju daje trzem sławnym sędziom szansę na wyszkolenie rozwijających się muzyków country, próbując zmienić ich w supergwiazdy.

Talent jest niekonwencjonalny, a stawka jest wysoka w programie, którego producentami wykonawczymi są Reese Witherspoon i Kacey Musgraves (i gwarantowany przez Apple Music). Nashville lepiej się przygotuj. (I sędzia Orville Peck lepiej zdejmij to coś z twarzy.)

Mój rodzaj kraju podsumowanie: Pierwsza połowa pierwszego sezonu

Sezon 1, odcinki 1, 2 i 3:Mój rodzaj kraju ma wystarczająco nowatorską konfigurację do muzycznego pokazu konkursowego (niebo wie, że nie potrzebowaliśmy więcej). Muzycy country i producenci Jimmie Allen, Mickey Guyton i Orville Peck (z pomocą Adama Blackstone'a) wybierają po czterech muzyków do wyszkolenia rywalizować o bycie wyprodukowaną i pielęgnowaną gwiazdą country, z których każda pochodzi ze środowiska tak odległego od tradycyjnego tła muzyki country, jak możliwy.

Podoba mi się pomysł zachęcania ludzi spoza Stanów Zjednoczonych do zajmowania się muzyką country, ponieważ to coś podkreśla to zawsze było prawdą, ale rzadko o tym wspominano, chyba że jako nowość: ogólnie rzecz biorąc, wszyscy mamy więcej wspólnego niż udajemy Do.

Ale co więcej, muzyka jest siłą napędową dobra — nawet po dziesięcioleciach pogrążania się w najbardziej prymitywnej komercji. W ostatnich latach muzyka country najmocniej upadła pod mieczem kapitalizmu, stając się bladą imitacją dni jej świetności.

Nowy rodzaj programu muzyki country

A teraz, zanim zabrzmię jak snob: kocham muzykę country. Kilka lat temu dla zabawy nagrałem album country. (Powodzenia w znalezieniu go.) Ale lubię klasyczny country. Metody produkcji, występy wokalne i muzykalność od lat czterdziestych do wczesnych lat dziewięćdziesiątych dały nam jedne z najbardziej wyrazistych i najpiękniejszych utworów amerykańskiej muzyki w książce.

Od tego czasu? Szczupłe zbiory. Nawet rewizjonistyczni artyści country nie robią tego dla mnie tak, jakbym sobie tego życzył. Oczywiście plusem muzyki country jest to, że nie ma żadnych reguł i że w dużej mierze jest ona domeną skrajnie prawicowych dżokejów śpiewających o swoich ciężarówkach i byłych żonach (Drew Tarvera i Carla Tarta zrobiłem moją ulubioną parodię tego stylu muzycznego), jest to, że nigdy nie było lepszego czasu, aby to wysadzić w powietrze.

Więc, Mój rodzaj kraju ma serce na właściwym miejscu. Kto ma największe szanse na wyciągnięcie go?

Mój rodzaj kraju contestanci pochodzą z całego świata

Oto występy rywalizujące o chwałę w pierwszym sezonie My Kind of Country:

Dhruw Wiśwanath: Urodzony w New Delhi Dhruv dużo się przemieszczał i jako nastolatek stracił ojca. Gra bardzo mocno na gitarze akustycznej, a jego głos jest dla mnie trochę za ładny. (Wielka fanka Kacey Musgraves, na wypadek gdyby trzeba było to wyrazić w tym kontekście.) Jego mama nie do końca rozumie jego marzenie, ale go wspiera — to bardzo urocze. Kochany gość.

Ale Aguirre: Pochodząca z Meksyku i po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych (podobnie jak wielu jej kolegów z konkursu), Ale jest leworęczną gitarzystką, która jako dziecko słuchała George'a Straita ze swoim ojczymem. B-roll, który nakręcili jej w Chihuahua, jest dość zawstydzająco dosłowny i stereotypowy, ale mimo wszystko dobrze sobie radzi.

Justin Serrao: Urodzony w Johannesburgu w RPA, Justin jest muzykiem z wykształcenia barowego, który chce grać country dla publiczności, która to docenia. (Nawiasem mówiąc, jest więcej artystów na Mój rodzaj kraju z RPA niż gdziekolwiek indziej, co sprawia, że ​​zastanawiasz się, dlaczego wszyscy wyjechali, skoro taka jest muzyka country popularny tam.) Country rock Justina jest dokładnie tym, co jest popularne w Ameryce, więc ma szansę tutaj - Ale chłopak czy to nie moja filiżanka herbaty.

Kamil Parke: Jest czarną kobietą z Południowej Karoliny, która jest zbyt przyzwyczajona do dyskryminacji, ponieważ nie chce być niczyją wersją samej siebie. Odtwarzanie klasyka Johnny'ego Casha „Więzienny blues Folsom” uczynił ją pariasem na przesłuchaniach. Porzucona przez rodziców i wychowana przez kochających dziadków, Camille ma wspaniały głos i wciągającą historię.

Betsie: Złożony z sióstr Zel i Landi Degenaar, ten duet z banjo i gitarą akustyczną znalazł wiele miejsc i możliwości w niektórych miejscach w Kapsztadzie w RPA. Betsies zdejmują buty, aby występować i śpiewać pięknymi, suchymi głosami. (Tutaj przegapili sztuczkę, nie wykonując aranżacji Dolly Parton, Emmylou Harris, Lindy Ronstadt „Po gorączce złota" Jeśli mnie pytasz.)

różdżka: Urodzony w Johannesburgu były zawodowy gracz rugby, Wandile miesza country z afrykańskim folkiem i soulem. Przypomina mi wiele wspaniałej muzyki Afryki Zachodniej, coś pomiędzy Mdou Motar I Ali Farka Toure. Wandile chce odebrać białym ludziom dominację w muzyce country. Kocham tego gościa i mam nadzieję, że wygra. Jednak jestem trochę zawiedziony, że wybrał hit Grovera Washingtona Jr.Tylko dwoje z nas” jako jego kawałek przesłuchania. To mniej interesujące niż jego własna muzyka.

Chociaż działka z nich pochodzi z Republiki Południowej Afryki

Kowboje z Konga: To trio składające się z Julio Sigauque, Chrisa Bakalangi i Simona Attwella pochodzi z… czekaj… Kapsztadu. Grupa tworzy swego rodzaju fuzję między amerykańskim country i południowoafrykańskim folkiem. Julio urodził się w Mozambiku i ma piękne spojrzenie na brzmienie banjo i korzenie tego kraju w muzyce afrykańskiej. Ich wykonanie utworu Dolly Parton „Jolene” to dobra zabawa.

Ashlie Bursztyn: Ashlie, fetowana w Las Vegas weteranka statku wycieczkowego, której ojciec pielęgnował jej talent aż do swojej śmierci, gdy miała 11 lat, ma imponująco wysokie włosy i nie żartuje. Jej cover Madonny nie brzmi jak country, ale nic w tym programie nie jest dokładnie country. Więc będziemy musieli dać jej przepustkę.

Chucka Adamsa: – Urodzony w Nowym Jorku, Chuck wyjechał do Nashville i osiem lat temu porzucił muzykę R&B, aby ją tworzyć. Teraz się zbliża. Elvis był jego wprowadzeniem do kraju, a Chuck martwi się, że bycie czarnym mężczyzną z warkoczami i tatuażami daje ludziom błędne wyobrażenie o nim. Stracił kontrakt płytowy bez choćby jednego telefonu i przez większość 2011 roku miał skłonności samobójcze, więc naprawdę zaczynał od nowa. Ze świetnym głosem i dobrą głową do aranżacji, Chuck radzi sobie bardzo dobrze, nawet jeśli, po raz kolejny, jego okładka Harry'ego Stylesa nie brzmi jak country.

Alisha Pais: Od Bombaju przez Goa po Nashville Alisha uczyła się o kraju od swojego taty. Ma bardzo sprężysty, niecodzienny głos, który ma w sobie trochę amerykańskiego folku/rocka z lat 90. Pod jej zadymionym wokalem jest dużo mocy. Byłaby świetnym wyborem.

Micaela Kleinsmith:Również z Kapsztadu Micaela uwielbiała oglądać Amerykański idol kiedy była młodsza. Walczyła z wieloma problemami z pewnością siebie i zastraszaniem na placu zabaw, i nadal ma dużą dawkę syndrom oszusta. Ma śpiewny głos, który jest szorstki i ładny, a także doskonale trzyma i toczy nutę. Jest świetna - bardzo ją lubię.

Ismay Hellman: Rodzina Ismaya, pochodząca z Petaluma w Kalifornii, będąca rodowitym dzieciakiem, zorganizowała festiwale bluegrass i stworzyła dla nich przestrzeń. Niebinarna gwiazda country ze wspaniałym, klasycznym głosem country. Ismay jeździ konno, żyje prawdziwym wiejskim stylem życia i wydaje się cholernie legalny.

Jesteś pewien, że Hank zrobił to w ten sposób?

Mostly My Kind of Country wydaje się nieszkodliwą zabawą. Ale moje zwykłe zastrzeżenia pozostają: ekipy filmowe i redaktorzy serialu wykonują bardzo zwyczajną pracę. Nic Cię tu nie zaskoczy wizualnie, a szkoda.

Co gorsza, wydaje się, że producenci zatrudniają przerażających Automatyczne strojenie na wokale wszystkich uczestników. Jaki jest sens występu w konkursie muzycznym, jeśli nie słychać prawdziwego, nieupiększonego śpiewu???

★★★☆☆

Oglądać Mój rodzaj kraju na Apple TV+

Pierwsza połowa Pierwszy sezon My Kind of Country miał swoją premierę w piątek w Apple TV+. Druga połowa sezonu już w przyszłym tygodniu.

Ocenione: TV-14

Uważaj:AppleTV+

Scout Tafoya jest krytykiem filmowym i telewizyjnym, reżyserem i twórcą wieloletniej serii wideoesejów Niekochany Do RogerEbert.com. Napisał dla The Village Voice, komentarz filmowy, The Los Angeles Review of Books I Magazyn nylonowy. Jest autorem Cinemaphagy: O psychodelicznej klasycznej formie Tobe Hoopera I Ale Bóg uczynił go poetą: oglądanie Johna Forda w XXI wieku, the reżyser 30 filmów fabularnych oraz reżyser i montażysta ponad 300 esejów wideo, które można znaleźć na stronie Patreon.com/honorszombie.