Thriller Apple TV+ Pięć dni w Memoriale wchodzi w tragiczną rozgrywkę końcową w tym tygodniu, a Straż Przybrzeżna zmusza wszystkich do opuszczenia szpitala. Oznacza to, że po ataku huraganu Katrina niektórzy pacjenci zostaną sami, by umrzeć sami. Należy podjąć nadzwyczajne środki — niektóre etyczne, inne nie.
Wszyscy obsada serialu wykonuje swoją najlepszą pracę w tym tygodniu, a scenarzysta/reżyser/producent John Ridley trzyma rękę na każdym kroku, robiąc dobrze dzięki temu niesamowitemu zestawowi talentów.
Pięć dni w Memoriale podsumowanie: „Dzień piąty”
Sezon 1, odcinek 5: W odcinku zatytułowanym po prostu „Dzień piąty”, dowódca incydentu w szpitalu Susan Mulderick (w tej roli Cherry Jones) jest na wyczerpaniu. Akcja ratunkowa ustała — nikt nie przychodzi im z pomocą. Niektórzy z pracowników, którzy przywozili zwierzęta do szpitala, aby przetrwać burzę, proszą o pozwolenie na zdobycie leków, aby je uśpić, jeśli ewakuacja oznacza, że nie mogą zabrać ze sobą zwierząt.
To oczywiście sprawia, że wszyscy myślą o pacjentach, którzy nie wyjdą na czas. Czy powinna być jakaś dyskusja na temat humanitarnego radzenia sobie z nimi?
Mark LeBlanc (JD Evermore) w końcu trafia do szpitala i znajduje swoją matkę, Verę (Dawn Greenhalgh), stojącą na progu śmierci. Sam wywozi ją ze szpitala i zabiera łodzią z miasta. Gdy odchodzą, jeden ze szpitalnych ochroniarzy (Ryan Allen) wskakuje na pokład, porzucając wszystkich. Ucieka przed dźwiękiem Rene Goux (Stephen Bogaert) nazywając go tchórzem.
Lekarz na misji
Dr Bryant King (Cornelius Smith Jr.) mówi swoim pracownikom, aby kontynuowali obchód, mimo że z góry nakaz zaprzestania sprawowania opieki. Twierdzi, że A.) Posiadanie czegoś do zrobienia sprawi, że ludzie nie będą rozpaczać i B.) Nadal są lekarzami.
Susan idzie do doktora Ewinga Cooka (W. Earl Brown), aby zapytać, jak odłożyć zwierzęta domowe lekarza, gdyby musiały je zostawić. Mówi, że to dość prosta rzecz – strzał z pentotalu – ale najwyraźniej jest rozdarty. Z pewnością nie chce zabijać własnego psa, ale sprawy wyglądają coraz bardziej tragicznie.
Kucharz musi być tym, który ma zostać poddany eutanazji wszystko psy, w scenie, w której Ridley strzela, trzymając się mocno absurdalnego ogromu tragedii. To zbyt smutne, żeby miało to sens. I ujęcie W. Earl Brown otoczony martwymi psami po prostu strzela tuż obok twojej obrony. To szaleństwo i faktycznie się wydarzyło.
Nadzieja nie jest jednak stracona, jednak pracownicy nadal śpią na dachu szpitala na wypadek, gdyby przeleciały helikoptery. Kiedy kilkoro z nich zaczyna lądować, Diane Robichaux (Julie Ann Emery) stwierdza, że ma już dość słuchania poleceń szpitala. Przenosi swoich pacjentów z Care Life na lądowisko dla helikopterów.
Jednak od razu wpadają w kłopoty, ponieważ szpital nie chce, aby pacjenci bliscy śmierci (oznaczeni czarnymi opaskami) mieli pierwszeństwo przed zdrowszymi. Tak się składa, że słyszy to dr Anna Pou (Vera Farmiga) i postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Poddaje eutanazji kobietę, która nie może oddychać bez pomocy z zewnątrz. Mówi Susan, która nie podejmuje żadnej walki.
„Powinieneś porozmawiać o tym z doktorem Cookiem” – mówi Susan przed odejściem.
Nadchodzi Straż Przybrzeżna
Przybywa Straż Przybrzeżna, informując ludzi, że wkrótce pojawią się łodzie – i że wszyscy muszą opuścić budynek o 5 na polecenie stanu. Susan wyprowadza mamę, doktor Cook, a wielu głównych lekarzy odchodzi.
Kiedy King widzi szefów chirurgii i administracji skaczących ze statku przed pacjentami i kiedy widzi… Ann podaje śmiertelne zastrzyki, wybiega, jego wiara w tę operację raz na zawsze się rozpadła wszystko.
Ann udaje się do Diane o zgodę na pomoc swoim pacjentom w śmierci, ponieważ prawdopodobieństwo, że dostaną się w bezpieczne miejsce, jest znikome. Niechętnie się zgadza, całkowicie tracąc nadzieję. Jedyny problem polega na tym, że musi pożegnać się ze swoim ulubionym pacjentem, Emmettem (Damon Standifer), mężczyzną, którego obiecała, że opuści ponad wszystkich innych jej pacjentów.
To trudna scena, ale zarówno Standifer, jak i Emery są poza doskonałymi. Diane próbuje się cofnąć w ostatniej sekundzie, ale Rene powstrzymuje ją, wiedząc doskonale, że zobaczy eutanazję i stanowi zagrożenie prawne. Karen Wynn (Adepero Oduye) dowiaduje się, że Ann zabija pacjentów i podwaja wysiłki, aby wydostać wszystkich ze szpitala, który jest pod jej opieką.
Fantastyczna wizja strasznej rzeczywistości
Dyrektor John Ridley przez cały czas wykonywał piękne, bezpretensjonalne ujęcia akcji Pięć dni w Memoriale, ale może jego najlepszym w tym tygodniu jest oddalenie się na schodach prowadzących na lądowisko dla helikopterów. Widzimy lekarzy pomagających pacjentom ubranym tylko w znoszone szpitalne fartuchy, a dwóch mężczyzn poruszających krok po kroku mężczyznę na wózku inwalidzkim. To szybki, ale wyczerpujący obraz, który podkreśla, że każdy krok w kierunku nadziei był na zardzewiałych schodach w słońcu w samo południe.
Ridley dostaje kolejny z najlepszych zdjęć w serialu, gdy straż przybrzeżna przymusowo eksmituje Angelę McManus (Raven Dauda). Nie zabiorą jej chorej matki, Wildy (Diane Johnstone). A kiedy próbują zmusić Angelę do opuszczenia pokoju, ta wszczyna bójkę, zatrzymując się kilka centymetrów przed kamerą, gdy przekonuje ich, by pozwolili jej pożegnać się z mamą.
Dauda siedzi przed kamerą pewnie przez 15 sekund i każdy z nich czuje. Potężne, ale niepozorne rzeczy. Kąt był średnie podróżowanie, więc blokowanie, które stawia ją w niewygodnym zbliżeniu, jest niespodzianką. Tak to robisz.
Cały odcinek jest druzgocący, a Ridley pięknie sobie z nim radzi. Ostatnia scena, w której grupa pielęgniarek pomaga klinicznie otyłemu mężczyźnie wsiąść do helikoptera, jest po prostu bolesna. Wiemy, że kilka minut dzieliło go od eutanazji z powodu histerycznej lekkomyślności Straży Przybrzeżnej. Wiemy też, że choć to tragiczne, to nie była najgorsza rzecz, jaka mogła mu się przytrafić. To dobry reżyser dający sobie dobry materiał.
★★★★★
Zegarek Pięć dni w Memoriale na Apple TV+
Nowe odcinki Pięć dni w Memoriale przychodzą na Apple TV+ w każdy piątek.
Oceniono: TV-MA
Uważaj:Apple TV+
Scout Tafoya jest krytykiem filmowym i telewizyjnym, reżyserem i twórcą długoletniego cyklu esejów wideo Niekochany dla RogerEbert.com. Pisał dla The Village Voice, komentarz filmowy, The Los Angeles Review of Books oraz Magazynek nylonowy. Jest autorem Cinemaphagy: O psychodelicznej klasycznej formie Tobe Hoopera, ten reżyser 25 filmów fabularnych oraz reżyser i redaktor ponad 300 esejów wideo, które można znaleźć na Patreon.com/honorszombie.