Mitcha nie ma. Hannah nie żyje. Alex chce wyjść. Cory chce wejść! Poranny pokaz, flagowy serial Apple TV+ o diabolicznych wewnętrznych działaniach sieciowej operacji informacyjnej, rozpoczyna w piątek drugi sezon. A wzloty i upadki są tak szerokie, jak je pamiętasz.
Gwiazdy Jennifer Anniston, Billy Crudup i Reese Witherspoon powracają na kolejny cykl w show-about-a-show. Czy uda im się utrzymać włączone światła bez Steve'a Carella na planie? Czy mogą zapewnić przyszłość United Broadcast Association? Czy ludzie nadal oglądają poranne wiadomości???
Poranny pokaz Recenzja sezonu 2: Odcinek 1, „Mój najmniej ulubiony rok”
Wraz z rozpoczęciem sezonu, zatytułowanego „Mój najmniej ulubiony rok”, UBA rozbija się i pali. Sieć przetrwała skandal #MeToo dotyczący jej Poranne show kotwica Mitch Kessler (grany przez Carell), śmierć swojego oskarżyciela (talent booker Hannah Shoenfeld, grana przez Gugu Mbatha-Raw) oraz głośną rezygnację kotwicy i ikony Alexa Levy'ego (Aniston), który stał mocno podczas wszystkich licznych skandali programu.
Od tego czasu Alex postanowił zostać powieściopisarzem. Ale książka, którą napisała, nie wspomina o napaści seksualnej na Mitcha, więc nikt tego nie chce. Oczywiście, Cory Ellison (Crudup), producentka rozrywkowa sprowadzona, by naprawić dział wiadomości w UBA, nie obchodzi, że chce się w najgorszy sposób. Przełożeni chcą go zwolnić, więc postanawia, że jego Zdrowaś Maryjo sprowadzi Alexa z powrotem.
UBA Poranne show wcześniej znalazłem zastępstwo dla Alexa w postaci Erica (Hasan Minhaj), ale zawarł umowę, aby prowadzić wieczorne wiadomości. To pozostawia prąd Poranne show współtwórca Bradley Jackson (Łyżka) bez partnera, co oznacza, że Alex może rzeczywiście być jedyną odpowiedzią, jaką każdy z nich ma.
Bradley powinna cieszyć się czasem swojego życia, ponieważ w ciągu kilku miesięcy przeszła z nikim do krajowej ikony wiadomości. Jednak los wydaje się spiskować, aby ją powstrzymać. Ona konfrontuje się z Corym, a on prawie się załamuje, zwłaszcza gdy przypomina mu, że uratowała mu pracę. Program może trwać dalej, ale nikt nie będzie przyjazny w przyszłości – zwłaszcza, gdy zostanie ujawniony, jaki jest dzień: 31 grudnia 2020 r., zaledwie kilka tygodni przed atakiem COVID-19 w Ameryce.
Dwa przez dwa
Zdjęcie: Apple TV+
Poranne przedstawienie, najbardziej znany program w Apple TV+, kiedy streamer został uruchomiony dwa lata temu, jest jedną z tych nieuniknionych w nowoczesnym krajobrazie telewizyjnym. Jest bardzo na czasie. Dużo mówi się o anulowaniu kultury i feminizmie oraz o tym, jak te rzeczy są nieuchronnie zniekształcane przez wiadomości telewizyjne z powodu interesy korporacyjne kontrolujące każdą transmisję i wyidealizowane osobowości osób odpowiedzialnych za dostarczanie każdej wiadomości przedmiot.
Oczywiście to czysta science fiction, że ktoś interesujący w ogóle skończyłoby się zakotwiczaniem porannego programu w sieci. W prawdziwym świecie najbliżej było: Megyn Kelly, a „ciekawe” okazało się w tym przypadku eufemizmem, a nie komplementem.
Niebezpieczeństwa dramatu po Sorkinie
Poranny pokaz jest post-Sorkin pokaż, jako zadłużony na niepowodzenie Newsroom jak to są sukcesy Zachodnie skrzydło. Może pochwalić się ulubieńcami telewizyjnymi, takimi jak Aniston i Carell, a także poważnymi talentami na dużym ekranie, takimi jak Witherspoon i Mbatha-Raw (lub… tak było – ta druga postać najwyraźniej już odeszła). Wygląda to na doskonały kompromis między tak wieloma konkurującymi ideologiami i ideami.
Jednak nic z tego nie ma znaczenia, chyba że serial jest rzeczywiście atrakcyjny. Twój przebieg może się różnić, ale uważam Poranny pokaz być perspektywą typu „pośpiesz się i czekaj”. Za każdym razem, gdy grozi zbudowaniem pary, przecina się do najmniej interesujących postaci lub koncentruje się na rozwoju, o który nikt nie mógłby się troszczyć.
Na przykład w tym odcinku jest dużo biznesu (i jest on dostarczany w stereotypowym „spacerze i mowie” Sorkina, w którym operatorzy kamer ścigają aktorzy wokół zestawu labiryntowego) z aktorami Karen Pittman i Victorią Tate jako producentami działu informacyjnego, który kategorycznie odmawia interesujący. Kiedy mówisz ludziom, że oszukujesz fundamentalny program telewizyjny, lepiej przygotuj coś dobrego na wypadek kradzieży. W przeciwnym razie po prostu myślę o lepszym programie.
Mieszana torba Gucci
Jest też po prostu dziwne uczucie związane z tym programem. Ktoś gdzieś zawsze będzie finansować program o osobowościach rich media w Nowym Jorku. Nie wiem, dlaczego tak jest, ale po prostu nigdy nie przeżyjesz pięcioletniego okresu bez niego.
Ten naprawdę rozkoszuje się rzekomym dostępem, jaki zapewnia swojej solidnie średniej klasy publiczności: wystawne przyjęcia bożonarodzeniowe w Maine, poczucie bycia za kulisami na taśmie jakiegoś krzykliwego Program telewizyjny zaprojektowany do grania w gabinetach dentystycznych i salach ławy przysięgłych, fałsz, który polega na rzuceniu okiem na wewnętrzne funkcjonowanie rzadkich środowisk, bez których planeta mogłaby żyć w 100%.
Nie znam nikogo, kto byłby zdalnie podekscytowany spędzeniem dnia na planie Mieszkaj z Kelly i Ryanem a jednak ten program otrzymuje całkiem dobre oceny za to, że jest fikcją o tym wszystkim.
To po prostu nie jest zbyt interesujące środowisko, bez względu na to, jak szybki i zaczerpnięty z Sorkin dialog (nadal potyka się o siebie, gdy epizod gratuluje pisarzom pokoju za bycie taki mądry!). Więc Poranny pokaz musi przetrwać na intrygach, reżyserii i przedstawieniach.
Mocne i słabe strony
Mimi Leder, który jest również producentem wykonawczym Poranny pokaz, reżyseruje ten odcinek, który podkreśla jej mocne i słabe strony. Najlepszym filmem Ledera jest prawdopodobnie Głęboki wpływ a konkretniej jest to pierwsza połowa Głęboki wpływ, gdy redakcja przygotowuje się w czasie rzeczywistym do przekazania wiadomości, że świat się kończy.
Leder był zatem najmądrzejszym wyborem do reżyserowania odcinków dramatu Apple TV +, ale nawet niektóre z nich po prostu nie pasują całkowicie do jej zainteresowań. Poproszenie jej o zrobienie wrażenia Sorkin jest szczerze rodzajem zniewagi. Zawsze była bardziej ekspansywna i ostrożna w ustawieniu kamery, niż Sorkin wymagał od swoich reżyserów.
Obejrzyj na przykład sceny z Aniston w jej domku w Maine. Leder spędza dzień w terenie, wrabiając ją w surowe, śnieżne otoczenie, a wyrwanie się z jej starannego kadrowania i bieganie po studiu jest prawdziwym nieudacznikiem. Jej kadrowanie sporu między Crudup i Witherspoon prawie przesłania niezręczną metaforę w centrum dyskusji.
Aniston i Witherspoon są w porządku, ale żadne całkiem wymyśla, jak sprzedać swoje wielkie konfrontacje. Mark Duplass, który gra byłego producenta wykonawczego Chipa Blacka, jest jak szynka żytnia. Z pewnością jest obecny i normalny, co może być towarem, ale tutaj po prostu wtapia się w światła i dźwięki.
Billy Crudup FTW
Zdjęcie: Apple TV+
Crudup to dla mnie całe przedstawienie. Aktor spędził pierwszą dekadę swojej kariery, grając sympatycznych i szczerych chłopaków z sąsiedztwa. Następnie w 2009 roku grał dr Manhattan w Strażnicy i J. Edgar Hoover w Wrogowie publiczni, i to było tak, jakby dostał nowe życie. Potem było tak, jakby nagle odnalazł swoje powołanie. Role postaci, w tym praca na wysokim poziomie kariery w Noah Buschel Szklany podbródek i Ridleya Scotta Obcy: Przymierze, wydobył innowatora w Crudup. Od tego czasu ma dobrą passę.
Patrzenie, jak pluje, zatrzymuje się i podnosi ręce jak wściekły czarodziej, by spróbować sprzedać swoje werbalne argumenty, jest po prostu… ogromny wartości i to jest powód, dla którego jestem bardzo podekscytowany, mogąc oglądać ten sezon Poranny pokaz, nawet jeśli kieruje nim ktoś mniej zdolny.
Jest wiarygodnie, uroczo obcy w roli dyrektora, który musi przeprowadzić zbiórkę z ludźmi, których nienawidzi. Spektakl powinien bardziej skłaniać się ku temu, co ponadwymiarowe i absurdalne, a mniej w lekko niewiarygodnym. To byłaby nowość.
Poranny pokaz na Apple TV+
Nowe odcinki Poranny pokaz przyjdź na Apple TV+ w piątki.
Oceniono: TV-MA
Uważaj:Apple TV+
Scout Tafoya jest krytykiem filmowym i telewizyjnym, reżyserem i twórcą długoletniego cyklu esejów wideo Niekochany dla RogerEbert.com. Napisał dla The Village Voice, komentarz filmowy, The Los Angeles Review of Books oraz Magazynek nylonowy. Jest reżyserem 25 filmów fabularnych, autorem ponad 300 esejów wideo, które można znaleźć na Patreon.com/honorszombie.
