Jak Apple TV+ kończy 2 lata, jaka jest jego wizja na przyszłość?

Ponieważ Apple TV+ obchodzi dziś swoje drugie urodziny, nadszedł czas, aby spojrzeć wstecz na wzloty i upadki. To była szalona jazda pełna ryzykownych, ale satysfakcjonujących hazardów i mnóstwa bezpiecznych (i ostatecznie rozczarowujących) zakładów. Znosiliśmy również większą niż oczekiwano (lub zalecaną) ilość śpiewu.

Tak więc po dwóch latach i niezliczone miliardy dolarów, co udało się osiągnąć Apple TV+? Jaką tożsamość ma usługa przesyłania strumieniowego? A gdzie dokładnie zmierza Apple TV+?

Apple TV+ kończy 2 lata

Pamiętam uczucie, gdy uderzyłem w złoto, kiedy Kult Maca zapytałem, czy znam jakichś krytyków filmowych, którzy chcieliby oglądać każdą rzecz, którą wyda Apple TV+. Usługa została niedawno uruchomiona, a wojny strumieniowe nasilały się. Nigdy nie byłam niczyim krytykiem pierwszego rzutu, a to nie do końca, ale było tak blisko, jak mi się udało.

Półtora roku później nadal uwielbiam pisać dla tej strony. Ale co z rzeczami, o których piszę? Cóż, to trochę inna historia, prawda? Nie chcę zakładać, że ktoś, kto to czyta, nadąża za każdą recenzją. Ale pokrywanie stale rozwijającej się tablicy Apple TV+ było jednym z najbardziej wywołujących urazy kręgosłupa i często frustrujących doświadczeń w moim życiu.

Gdzie jest kontrola jakości?

Stwierdzenie, że w oryginalnym oprogramowaniu Apple nie ma standardu jakości, byłoby zabawnym niedopowiedzeniem. Niemal natychmiast stało się jasne, że duże, drogie programy Apple TV+ miały wyraźnie na celu konkurowanie z innymi hitami sieciowymi i streamingowymi.

Kierownictwo Apple chciało trochę tego W Filadelfii zawsze jest słonecznie magii, więc zatrudnili prawie cały jej zespół pisarski do Mityczne zadanie. Chcieli dotrzymać kroku Amazon Prime Video i Showtime, który zdobył wielkie hity z showrunnerem Ronaldem D. Moore, więc go wykupili i voila — Dla całej ludzkości.

Amazon, Disney+ i Paramount robią bank z pokazami przygodowymi w kosmosie? Oto Fundacja, najdroższy cholerny program kosmiczny, jaki kiedykolwiek widziałeś! Kierownicy Apple TV+ chcieli mieć własną wersję programu NBC zapewniającego dobre samopoczucie, więc kupili postać, która tam zadebiutowała i przekształcili ją w Ted Lasso, prawdopodobnie ich największy hit, pozostając wiernym pozytywnym wibracjom Dobre miejsce oraz Parki i rekreacja. Potrzebuję Codzienny program alternatywny? Po prostu zatrudnij samego Jona Stewarta.

Trafienia i chybienia

Programowanie i kupowanie cotygodniowego programu Apple TV+ często przypomina umawianie się z bogatym facetem. Chcesz, żeby zabrał cię na obiad, więc kupuje ci restaurację. Teoretycznie godne podziwu, ale nie zawsze poświęca się tyle uwagi temu, co będzie dalej — prowadzenie restauracji, którą teraz posiadasz.

Dla całej ludzkości jest może najlepszym tego przykładem, choć nie jest wyjątkowy. Masz program z fajnym założeniem, jeśli jesteś pewnym durniem: a co, jeśli Rosjanie pokonają nas na księżyc???

Ale tak naprawdę nie odrabiają zbyt wiele pracy domowej poza wiadomościami o dużych biletach. Mamy strzelaninę z Rosjanami na Księżycu! Ale uhh, ubrania, muzyka, piwo, telewizja i filmy są dokładnie takie same. Moore i spółka naprawdę powinni mieć trochę więcej zabawy, wymyślając prawdziwą alternatywną historię swojego programu (biorąc pod uwagę, że cała ta cholerna rzecz o to chodzi). Ale taki wysiłek byłby jak wymyślanie nowego menu co tydzień w naszej metaforycznej nowej restauracji, a ich serca po prostu nie są w tym. Samo zrobienie dobrego steku każdego wieczoru jest wystarczającym wyzwaniem, jak sądzę.

Dobry

Oczywiście problem z określeniem siebie stricte jako konkurencja oznacza, że ​​tak naprawdę nie rozwijasz własnej tożsamości. Spójrz na stronę docelową Apple TV+ i zobacz, czy coś w ogóle wydaje się ujednolicać te konkretne projekty — Park Centralny, Kod wielkości, Opowieść o Beastie Boys, Pielgrzym z ziemi świętej, Magiczna Świąteczna Oferta Mariah Carey — poza swego rodzaju zbyt współczesną bryzgą.

W podejmowanych tutaj decyzjach istnieje pewna losowość, ponieważ nie są one podejmowane w żadnym sensie tego, co Apple TV+ jest lub Powinien być. Wydaje się raczej, że Apple TV+ jest zaangażowany w powolny wyścig, aby zapełnić swoją listę programową rzeczami, które ludzie mogą rozpoznać. Zmruż oczy i wygląda na to, że znasz już te programy.

Mityczne zadanie ma sens

Dobre inwestycje są oczywiście łatwe do oddzielenia od bardziej ryzykownych. Nie ma wątpliwości, że Rob McElhenney i jego Słoneczny kohorty cały pokój, czas i pieniądze, których potrzebują, aby zrobić nowy program, ponieważ udowodnili już, że są niewyczerpaną kreatywnością. Mityczne zadanie to coś, o czym można powiedzieć, że McElhenney od jakiegoś czasu umierał z niecierpliwości, pokaz tak samo regularny (jeśli powyżej średniej) sitcom, ponieważ jest to rodzaj poruszającego studium postaci o porażce i strachu przed porażką.

McElhenney i pozostali pisarze podjęli setki ryzyka podczas tworzenia Zawsze jest słonecznie, a format na to pozwolił, ponieważ zaczynają się od zera bezwzględnego na poziomie znaku. Pięć głównych bohaterów tego programu to ludzkie śmieci. Żart był zawsze na nich i wiele ujdzie na sucho (żarty na temat zażywania narkotyków, rasizmu, pedofilii, fandom sportowy, alkoholizm, bieda, wojsko), kiedy każdą krzywdę kierujesz na siebie, a nie zewnętrzny.

To do pewnego stopnia jest prawdziwe dla Mityczne zadanie. Ci twórcy gier są oczywiście nadal celem każdego żartu, ale ty lubić ich trochę więcej. A ponieważ serial może zająć trochę czasu, aby zakopać się pod utwardzoną powierzchownością tych postaci, poznanie ich, poznanie jest nie tylko zabawne, ale także satysfakcjonujące Czemu tak bardzo potrzebują towarzystwa i pozytywnego wzmocnienia.

Bardziej jak Sługa, proszę

Odwrotna taktyka działa również czasami w przypadku Apple TV+. Sługa — serial grozy od M. Nocny Shyamalan i Tony Basgallop, których można by nazwać W Filadelfii nigdy nie jest słonecznie — jest najlepszym rodzajem nieprzemyślanego (nie zniewaga, przysięgam). Tydzień po tygodniu nieszczęsni „bohaterowie” tego serialu coraz głębiej pogrążają się w kłamstwach, przemocy, deprawacji i fantazji, i po prostu nie może być więcej zabawy.

Pozwolenie zespołowi kreatywnemu na bieganie w dowolnym kierunku, unikanie, tkanie i improwizowanie sprawia, że Sługa czuć się cudownie nieprzewidywalny. Gdybyś mi powiedział, że dosłownie wymyślają historię co tydzień, kiedy się ustawiają, uwierzyłbym ci. I wcale nie zmniejszyłoby to mojej miłości do tego programu. Taki powinien być telewizor.

Losowość rzeczy w Apple TV+ opłaca się, gdy pojawiają się dziwne rzeczy, takie jak Połączenia lub, pozornie znikąd, dwa śmiertelnie poważne izraelskie dramaty otwierające się przeciwko takim jak Obrona Jakuba oraz Dom przed zmrokiem.

Przyjmę nieprzewidywalną alternatywę. Dlatego nadal jestem zainteresowany Dickinson, pomimo tego, że pismo rykoszetuje od dobrego do złego co kilka sekund. Wezmę nieoczekiwaną i chwytliwą ponad zwykłą uprzejmość Próbować oraz Ted Lasso.

Źli

Rzeczywiście, najgorszym trendem, jaki widziałem w Apple TV+, jest ciągłe dążenie do skrajnych subtelności. To w porządku, gdy ta dyrektywa przybiera formę w jednym z kilkudziesięciu dziecięcych programów, które firma wyprodukowała lub kupiła, ponieważ każdy lubi Snoopy'ego. Jestem mniej zachwycony, kiedy muszę patrzeć, jak fałszywi dorośli tydzień po tygodniu przekazują cnoty dobroci. To nie jest powód, dla którego oglądam telewizję, ale wyraźnie należę do wypełnionej wściekłością mniejszości.

(Nawiasem mówiąc, zabiłbym, żeby poznać logikę stojącą za wydawaniem tak dużych pieniędzy na rozrywkę dla dzieci. Nie mówię, że sieć może bez tego żyć, ale czy osoby prowadzące Apple TV+ wiedziały na pewno, że rodzice małych dzieci zapisali się do ich usługi przesyłania strumieniowego? Jeśli nie, to bardzo dziwne, że Apple TV+ oferuje obecnie kilkanaście programów dla małych dzieci.)

Nie dlatego, że myślę, że jakakolwiek sieć mogłaby wspierać taką dyrektywę programową, ale miliardową firmą technologiczną, do której jesteśmy wszystko w pewnym stopniu niewoli, mówiące nam tydzień po tygodniu, że przytulenie i piosenka rozwiążą nasze problemy, brzmi dość głęboko dziurawy.

Duchy Hamilton

I wcale nie pomaga, że ​​tak wiele z tych programów dosłownie śpiewa pochwały dla Lin-Manuel Mirandy przy każdej nadarzającej się okazji. Między musicalami, które udało się wyprodukować dzięki sukcesowi Hamilton (Apple TV+) Przyjdź z daleka oraz Mały głos) oraz seriale, w których występuje Miranda i jego koledzy z obsady (Droga…orazPark Centralny), platforma serwuje niewybaczalną ilość apologii Mirandy.

Aż jedna piąta wszystkiego na Apple TV+ ma w sobie śpiew, dietetyczny i nie. W tym momencie muszą albo podkręcić, albo wybrać z powrotem, bo wystarczy rzucające się w oczy (i trzeba powiedzieć irytujące), ale nie na tyle, aby stworzyć spójną część platformy tożsamość.

Posiadanie na wpół uformowanego ogona muzykalności w stylu Mirandy wydaje się dziwne i mdłe, a nie bezpośrednie przyznanie się, że będą go ścigać. To nie jest tak złe, jak wywiad z Georgem W. Krzew dla 9/11: Wewnątrz prezydenckiej sali wojennej, ale jest blisko. W końcu Miranda tylko pomogła zrujnować gospodarkę Portoryko. Nie zrobił tego w pojedynkę, jak Bush w Iraku i Afganistanie.

Brzydki

Zbiór osobowości, które Apple TV+ zebrał do piersi, jest głośny i przewidywalny. Wszechobecność Oprah ma sens, jest legendą telewizyjną od zawsze. Książę Harry, Gotham Chopra, Eugenio Derbez, Bruce Springsteen, George W. Bush i Tom Hanks mają sens z makro widzenia kultury celebrytów, jeśli naprawdę nie przyjrzysz się im dłużej niż sekundę.

Ale żeby firma poświęciła tyle wysiłku na poprawę samopoczucia, jednocześnie beztrosko i bezmyślnie kontrprogramując George'a W. Bush i Bruce Springsteen jakby byli dwoma rywalizującymi gwiazdami sitcomów, z posmakiem bezmyślnych uprawnień, a historia jest tylko kolejnym programem do zaprogramowania.

Apple TV+ brakuje spójnej wizji

To ostatecznie jest moja główna wypowiedź z moich miesięcy w pracy tutaj. Apple TV+ brakuje spójnego głosu, przewodniej zasady, zestawu granic czy priorytetów. Próbując przedstawić Apple TV+ jako alternatywną usługę przesyłania strumieniowego dla myślącego człowieka, dyrektorzy wielokrotnie pokazywali, jak bardzo są oderwani od kontaktu. Za każdy program tak ekscytujący jak Wybrzeże Moskitów, Fundacja lub Inwazja, jest jakiś niewybaczalny i zaskakujący błąd, który nie jest ani zabawny, ani wystarczająco interesujący, aby zrekompensować jego głuchotę.

Niektórzy z tych showrunnerów spłaszczają historię jedną ręką, a drugą każą być uprzejmym. To trochę przerażające, gdy wszystkie te prace układają się obok siebie. Po co poświęcać tyle czasu i zasobów na coś tak kwiecistego i ekscytującego jak Historia Lisey, o niebezpieczeństwach wyspiarskich incel dziwaków, jednocześnie dając Josephowi Gordonowi-Levittowi pieniądze na zarobienie Pan Corman, który waloryzuje dokładnie tego samego rodzaju faceta, lub Poranny pokaz, który każe nam płakać nad nim? Co dokładnie próbuje nam przekazać Apple TV+?

Plusem całego tego zamieszania i mieszanych wiadomości jest to, że ja kocham pisząc o tym wszystkim. Nawet najbardziej obraźliwy program okazuje się godnym wyzwaniem, ponieważ faktycznie analizowanie obłąkania takich jak Pan Corman lub 9/11 z redaktorem, który pozwolił mi podjąć ryzyko, było jednym z najbardziej satysfakcjonujących doświadczeń w mojej krytycznej karierze. Chociaż niektóre z tych pokazów dostaję migreny, ich sekcja jest niezwykle satysfakcjonująca.

Scout Tafoya jest krytykiem filmowym i telewizyjnym, reżyserem i twórcą długoletniego cyklu esejów wideo Niekochany dla RogerEbert.com. Napisał dla The Village Voice, komentarz filmowy, The Los Angeles Review of Books oraz Magazynek nylonowy. Jest reżyserem 25 filmów fabularnych, autorem ponad 300 esejów wideo, które można znaleźć na Patreon.com/honorszombie.