Już na początku lat 90. Mario kart była jedną z najgorętszych gier, jakie można było dostać, aby wypełnić szalone wyścigi gokartowe. Właśnie zadebiutował na Super Nintendo Entertainment System (SNES) i odniósł natychmiastowy sukces. Oczywiście, inni twórcy gier próbowali go powielić na innych platformach i Emora Kart, wprowadzony na rynek w 1994 roku, jest najbliższy, jaki uzyskaliśmy na Macintoshu.
Później rozpowszechniany wraz z kopią z 2002 roku MacLife magazyn w Japonii, Emora Kart wyglądał całkiem fajnie – nawet w czerni i bieli – i oczywiste jest, skąd wziął się inspiracja. Ale w przeciwieństwie do oryginalnego hitu Nintendo, który był dostarczany z precyzyjnym sterowaniem gamepadem, ten klon Macintosha używał myszy.
Emora Kart przyniósł Mario kart czuć do Macintosha
Emora Kart musiała być dość rzadką grą, z niewielką wzmianką o niej w Internecie, zanim pojawiła się niedawno jej kopia odkryty przez byłego ewangelistę Apple Matta Sephton. Ale dzięki temu niesamowitemu odkryciu – i późniejszym eksperymentom Sephtona – możemy dowiedzieć się, co ta gra ma do zaoferowania.
Nazwany na cześć głównej postaci, „nieco podobnego do dinozaura stworzenia o imieniu Emora”, który później pojawił się w innych grach tego samego dewelopera, ta wersja 1.0 gry pojawiła się na płycie CD-ROM. Rozpoczyna się od oprowadzenia graczy po krótkim samouczku, który pomaga im zapoznać się z jego sterowaniem.
„Ukończenie tego kursu jako pierwsze odblokuje cztery dalsze kursy, które są znacznie większe i bardziej wymagające” – pisze Sephton. „Ukończenie wszystkich kursów jako pierwsze odblokowuje specjalny kurs.”
Zrzut ekranu: Kult Maca
Monety rozrzucone wokół każdego toru są zbierane, gdy jeździsz po nich, tak jak w Mario kart, i są przeszkody, które powodują, że twój gokart kręci się, jeśli w nie uderzysz. Do wyboru jest sześć postaci i sześć torów — w tym specjalny kurs, który należy odblokować — które różnią się pod względem złożoności.
Tak blisko a jednak tak daleko
W przeciwieństwie do oryginału Mario kart, który oferował wiele opcji turniejowych na różnych rozmiarach silnika, Emora Kart szybkość została określona przez wydajność komputera Macintosh, na którym działał. Ale jego największym minusem było to, że kontrolowano go za pomocą myszy.
„Twoja postać automatycznie przyspiesza i używasz myszy, aby wpływać na jej kierunek” — wyjaśnia Sephton. „Jeśli wskaźnik myszy znajduje się zbyt daleko, nie przyniesie to efektu, więc lepiej jest przesunąć wskaźnik myszy przed postać z niewielkiej odległości — trochę jak marchewka na patyku — co daje wrażenie, że prawie ciągniesz je dookoła ścieżka."
Emora Kart musiał być nieco udany, ponieważ został uzupełniony o sequel zatytułowany Buggy Emory w 1996 roku. Ten był nieco bardziej zaawansowany, przesuwając kamerę za pojazdem – bardziej jak oferta Nintendo – i dodając obsługę drugiego gracza.
Spróbować Emora Kart dla siebie
Zainteresowany dawaniem Emora Kart obrót? Możesz grać na prawie wszystkim w Twojej przeglądarce internetowej korzystając z archiwum internetowego, ale Sephton ostrzega, że ta wersja gry działa bardzo wolno. Alternatywnie możesz pobierz oryginalną kopię gry do grania na prawdziwym komputerze Macintosh lub w emulatorze.
Przez: Nintendo Life
