Inwazja w końcu wypowiada słowo na „A”, gdy spiski stają się faktem – a fakty stają się straszne. W tym tygodniu w programie sci-fi Apple TV+ rodzina Malików zostaje złapana w sieć kłamstw, Mitsuki tworzy własne, a Trevante utyka w Afganistanie (i raz chce się wydostać).
Inwazja przygotowuje się do fajerwerków, robiąc małe i emocjonalne prace przygotowawcze. Coś wielkiego czai się za rogiem, więc w tym tygodniu chodzi o wyczekiwanie czasu i okopanie się przed inwazją naprawdę rośnie.
Inwazja recenzja: „Powrót do domu”
W odcinku zatytułowanym „Iść do domu”, żołnierz Trevante (w tej roli Shamier Anderson) wraca do swojej bazy w Afganistanie, ale znajduje to miejsce jako miasto duchów. Nie ma śladu nikogo innego ani, co bardziej niepokojące, tego, co się z nimi wszystkimi stało. Nie może nikogo wychowywać w radiu. Znajduje jednak zawiadomienie, rozdarte w śmietniku, o awaryjnej ewakuacji, która miała miejsce po kontakcie z kosmitą (tym, który zabił wszystkich jego ludzi w Inwazja'drugi odcinek).
Tymczasem w Stanach Zjednoczonych Aneesha Malik (Golshifteh Farahani), jej rozwiązły mąż Ahmed (Firas Nassar) i ich dzieci Luke (Azhy Robertson) i Sarah (Tara Moayedi) szukają schronienia u Patricka Mitchella (Michael Harney) i jego żony (Kathryn Erbe). Luke odnalazł ich dom po ucieczce, a Patrick niezauważony zabrał chłopca w oczy. Ale Patrick ma strzelbę i wydaje się, że niechętnie pozwala Aneeszy iść do sklepu w celu uzupełnienia zapasów. Jestem pewien jest to nie ma się o co martwić.
Oczywiście nie będzie jej w pobliżu, jeśli Patrick będzie pełny Tim Robbins w Wojna światów. Podczas wyprawy po zaopatrzenie Aneesha spotyka żołnierzy i kłamie, aby uniknąć aresztowania. Mówi, że jest lekarzem, co nie… kompletne kłamstwo — studiowała medycynę, ale zrezygnowała z tego, aby mieć dzieci, co teraz musi zważyć z niepowodzeniem jej małżeństwa.
Niemniej jednak, dr David Barton (Noah Bean), facet, z którym sparowali ją w pogotowiu ratunkowym, wydaje się wyczuwać, że tak naprawdę nie nazywa się Angela Lockhart i że nie jest prawdziwym lekarzem. Ale to będzie miało o wiele mniejsze znaczenie, kiedy włożą ją w fartuch i poproszą, by zaczęła zszyć ofiary jakiegoś ataku. Instynkt wkracza do akcji. Pierwszy facet, którego wezwano do zszycia, ma w sobie jakiś mały organiczny zarodnik. Czy to może być wskazówka do obcego zagrożenia?
Będąc w Wielkiej Brytanii i Japonii…
W Wielkiej Brytanii zastraszany angielski uczeń Caspar Morrow (Billy Barratt) i jego koledzy z klasy znajdują porzuconą ciężarówkę z przekąskami z niesamowitym metalicznym wypaleniem na siedzeniu, na którym kiedyś siedział kierowca. Stało się tu coś złego, ale wszyscy są zbyt zajęci transmisją alarmową, którą słyszą w jego radiu CB, aby dużo o tym myśleć. Transmisja szybko przechodzi w piskliwy wrzask i prawie wywołuje jeden z ataków epileptycznych Caspara.
A w Japonii Mitsuki (Shioli Kutsuna), świeżo pobudzona spotkaniem z ojcem zmarłego kochanka, wraca do Centrala JASA, aby zażądać, aby jej szefowie zajęli się jej pytaniami w chaos wokół katastrofy wahadłowca poważnie. Jest pierwszą osobą, która wypowiada słowo „kosmita”, gdy przełożeni odtwarzają jej klip z częstotliwością, którą wyłapali w pobliżu zestrzelonego promu.
Coś do nich przemawia przez przestrzeń, co powinno być niemożliwe. Jej szef daje jej pełne poświadczenie bezpieczeństwa i wyznacza termin na dzień lub dwa, zanim Amerykanie pojawią się i przejmą śledztwo.
Nic nie mogło mnie powstrzymać
Ten odcinek Inwazja chodzi o frustrację. Aneesha musi poddać się operacji na nieznajomych, wiedząc, że jej rodzina jest w rękach kilku osób, których nie zna lub nie ufa. Więc spędza większość odcinka w katatonicznym oszołomieniu, ciągniętym w tę i w tamtą stronę przez tymczasowe władze, bojąc się odezwać, aby znów zobaczyć swoje dzieci.
Mitsuki desperacko chce być zły na kogoś za śmierć Hinaty. Ale im bardziej szturcha otaczających ją ludzi, tym bardziej zdaje sobie sprawę, że nie ma tu ziemskiego wroga. Jej szef, który był gotowy, by ją aresztować za próbę naruszenia danych, w końcu wzrusza ramionami i po prostu pozwala jej sama zająć się śledztwem. To jest większe niż ich oboje, co ich przeraża, ale Mitsuki musi mieć cel, albo po prostu zostanie z żalem.
Interesy Caspara ze szkolnym tyranem w końcu uderzyły w ścianę, gdy zdał sobie sprawę, że Monty tak naprawdę nie kłamał na temat swojego agresywnego ojca. Jest to dlaczego Monty nie chce wracać do domu i prawie sabotuje ich starania o powrót do Londynu — jego tata jest do bani. Caspar może się odnosić i wydaje się, że staną się sojusznikami, nawet jeśli będą sobie nawzajem działać na nerwy.
Trevante nie ma pojęcia o tym, co dzieje się w reszcie świata. On też pragnie wroga, zwłaszcza że jego najlepszy przyjaciel w jednostce, Chavez, zmarł w jego ramionach w zeszłym tygodniu. Ale nie ma nic poza świadomością, że jest blisko obcej siły, z którą nie może nic zrobić, by walczyć.
Inwazja nie mogę przestać pozdrawiać żołnierzy
Poświęć chwilę, aby powiedzieć, że jest to jeden z niewielu prawdziwych problemów z Inwazja jest jego ciągła waloryzacja żołnierzy i gliniarzy. Od dwóch odcinków nie widzieliśmy szeryfa Sama Neilla Tysona. Ale brawura amerykańskiego żołnierza Trevante jest już męcząca, nawet jeśli serial musi przyznać, że tak naprawdę go nie uratował.
Nadal zabija Afgańczyków bez twarzy, aby dać serialowi dodatkowe fajerwerki, co jest skrajnie obrzydliwe. Rzeczywiście, cała fabuła Trevante musi jeszcze wyciągnąć swoją wagę poza umożliwienie nam spojrzenia na obcego – i szczerze mówiąc, nawet tego nie potrzebowaliśmy.
Inwazja ma pewne wyjaśnienia, jeśli jego showrunnerzy chcą, aby te rzeczy były tak widoczne i centralne, kosztem fabuły Tyson. Ten materiał nie był dokładnie wyrenderowanym telewizorem, ale był bardziej wciągający niż ten, który wydaje się być poważniejszą wersją pierwszego Michaela Baya Transformatory film.
Zegarek Inwazja na Apple TV+
Nowe odcinki Inwazja przyjdź na Apple TV+ w piątki.
Oceniono: TV-MA
Uważaj:Apple TV+
Scout Tafoya jest krytykiem filmowym i telewizyjnym, reżyserem i twórcą długoletniego cyklu esejów wideo Niekochany dla RogerEbert.com. Napisał dla The Village Voice, komentarz filmowy, The Los Angeles Review of Books oraz Magazynek nylonowy. Jest reżyserem 25 filmów fabularnych, autorem ponad 300 esejów wideo, które można znaleźć na Patreon.com/honorszombie.