Gemaakt voor een afleidende, zo niet bijzonder grappige webshort, Jason Sudeikis’ clueless coach Ted Lasso heeft nu zijn eigen Apple TV+ serie. De vraag is: zit er genoeg vlees op de botten van het uitgangspunt om een comedyserie te ondersteunen?
Zoals de NBC Sports-promo's die het personage voortbrachten, Ted Lasso gaat over een Amerikaans coachingvoetbal in Engeland - en een beetje ongeschikt voor de eisen. Vis-uit-water, cultuur-clash-komedies zijn zo oud als de filmkomedie zelf. En er is zeker potentieel in het idee van een ouderwetse zuidelijke heer die in de spijkerharde, hypermannelijke voetbalcultuur is gevallen. Maar uiteindelijk is het high-concept spul niet wat werkt in Ted Lasso's gunst. Je moet voorbij het uitgangspunt van de show komen om bij het goede deel te komen.
Ted Lasso beoordeling
Je zou terminale tv-hersenen moeten hebben om naar de te kijken pijnlijk middelmatige webvideo's van Sudeikis als een ongelukkige Amerikaan die werd ingehuurd om een Britse voetbalclub te coachen en te denken: "Dit moet een volledige reeks.” Er was nauwelijks genoeg aan die ene grap om drie minuten te duren, laat staan een volledige half uur.
Showrunners Sudeikis en Bill Lawrence (wiens cv de belichaming is van een allegaartje: Spin City, Clone High, Cougar Town, Scrubs...) geloofde niettemin genoeg in de prestaties van de eerste als het titelpersonage om door te gaan en het ding de prestigieuze tv-komediebehandeling te geven.
Apple TV+ is geen onbekende in het gokken op een ijdelheidsproject. En hoewel er uiteindelijk dingen zijn om van te houden Ted Lasso, die in aug. 14 op de streamingdienst van Apple, dat is 100% wat dit is. Zonder het vertrouwen van Sudeikis dat dit personage meer schermtijd verdiende, is er absoluut geen sprake van een show.
Een sportprogramma dat in het verleden leeft
Foto: Apple TV+
De problemen met de show zijn talloze, maar de grootste is onoverkomelijk: Ted Lasso, het personage is niet grappig. Het cultuur-clash gedoe waar hij leert wat het betekent als de Britten hem een "rukker” voelen allemaal intact geporteerd uit een 30-jarige gesloopte sitcom. De show heeft tijd om de bogen van zijn secundaire karakters aan te passen en te vergroten, maar er is gewoon niets te doen aan Ted met één noot.
Het probleem met een personage als dit is dat hij hoe dan ook aardig moet zijn, en zijn grote gebreken zijn onwetendheid en te aardig zijn. Hij moet echter ook sluw en berekenend zijn om goed te zijn in zijn werk, dus hij komt een beetje over als Forrest Gump - dom als het handig is, maar ondanks alles beminnelijk.
Het werkt niet echt, maar als je de shtick verliest dat hij een hooizaad-goon is, heb je geen show. Dit daarom is schrijven op tv zo frustrerend. Geen hoog concept, geen show - en toch is er bijna geen hoog concept dat charmant genoeg is om meer dan een piloot te rechtvaardigen.
Andere karakters scoren
De show brengt andere geneugten, waaronder het kijken naar de teamleden van Lasso die elkaar beginnen te begrijpen, en niet altijd op een positieve manier. Lasso speelt eigenlijk de geharde en asociale voetballers om het beste uit hen te halen is dingen winnen.
De andere uitvoeringen blijken sympathieker omdat ze allemaal normale mensen spelen met beter getekende persoonlijkheden. Het is heel vreemd, moet ik zeggen, om te zien Juno-tempel als een van de vriendinnen van de voetballer. Een tijdlang leek het alsof ze altijd maar weggelopen 19-jarigen zou spelen.
uiteindelijk, Ted Lasso is niet de ramp die ik me had voorgesteld. Aan het einde van de drie afleveringen die aan de pers werden aangeboden, was ik... marginaal benieuwd wat er verder gebeurt. Dat is zeldzaam voor een komedie, en nog zeldzamer voor een Apple TV+ komedie. Behoorlijk indrukwekkend scorebord, ook al is het een gelijkspel, alles bij elkaar genomen.
Beoordeeld: TV-MA
Bekijk op:Apple TV+ (abonnement vereist)
Scout Tafoya is een film- en tv-criticus, regisseur en maker van de langlopende serie video-essays de onbeminde voor RogerEbert.com. Hij heeft geschreven voor The Village Voice, Filmcommentaar, The Los Angeles Review of Books en Nylon tijdschrift. Hij is de regisseur van 25 speelfilms en de auteur van meer dan 300 video-essays, die te vinden zijn op: Patreon.com/honorszombie.